پنجابی شاعری

کیہڑا کیہڑا رونا روئیے سارے روگ اولے نیں بے درداں نیں ساڈے گھر دے پرچھاویں وی ملے نیں اس دنیا دی بھیڑ دے اندرجد میں سوچ وچاری اے اک دوجے دے نیڑے وسدے ٹاپو اُنج اکلے نیں جھلا جان کے چھڈ نہ جاویں ، گدڑی ویکھیں ہتھ نہ لاویں لکھ سیانے تیرےو رگے راہ تے پائے جھلے نیں جد دا درد لگایا ڈیرہ ،چن ستارے...

ایس لڑی وچ میں نوجوان شاعر صغیر تبسم ہوراں دا پنجابی کلام رلتی کراں داں۔ دُکھاں دے گل ٹلیاں بنھو چُپ چپیتے آ جاندے نیں ساری وستی ڈھاجاندے نیں۔

بیت جانیاں اے رتاں ہانیاں جے ناں مانیاں تولدا روویں چلے جاواں گے نہ مُڑ آواں گے واری واری در بھانویں کھولدا روویں کلے ہو گئے وے جھلے ہو گئے زندگی دے روگ اولے ہو گئے ہوئیاں حیرانیاں، وے دل جانیاں خنجراں توں تیکھے تیرے چھلے ہو گئے رک جانا اے، ساہ نے مُک جانا اے فئیر پچھوں مٹیاں پھرولدا رویں بیت...

حمدیہ اوہ جو شوہ لطیف میاں پنل ماہی حلیف میاں قائم شاہی ازلاں کولوں ہووے کون حریف میاں لطف برابر، نور سراسر جاگے ہر دم، اٹھ پہر رحمت بادل، گجن وسن جل تھل جل تھل، اندر باہر حق حقوق، فرائض سارے حکم، حکایت، قلم کٹارے عقل دے یار تھکے ہارے نال وحی دے اوس نتارے اوہ یار سنار، سونا چھٹے میل کچیل،...

بھِٹ دا لاڑا میں عبداللطیف بیچارہ جیکوں آکھن بھِٹ دا لاڑا اج کُوکاں ، اللہ کُوں! میرا کوئی ناہیں، بس توں! اک عشق پیالہ ورتایا مینوں اوہنے کنی سب ڈسایا مینوں لہا کے پردہ اکھاں اتوں صاحب اوس وکھایا مینوں میرے صاحب سئیں۔۔ او ڈاڈھے مٹھڑے یار ! کلی جان تے روگ ہزار ہن ڈگے پئے نوں کر اسوار...

بابا سائیں فرمیندے ہن ساڈا ویلا چنگا ویلا ہئی ساڈا ویلا سادہ ویلا ہئی ساڈے ویلے پگ دی قیمت ہئی ساڈے ویلے گال انگوٹھا ہئی ساڈے ویلے پردہ اکھ اچ ہئی ساڈے ویلے گھراں اچ باریاں ہن ساڈے ویلے یاریاں یاریاں ہن ساڈے ویلے قاصد پکھنڑو ہن ساڈے ویلے وقت پرچھا وچ ہئی دھوں دس ڈیندے ہن وسوں دی ساکوں تارے رستہ...

ایک پرانی نکی جئی کوشش۔۔۔۔ تھل دا شباب تے میں دِسدے سراب تے میں راتی دیر تک بیٹھے رئے آں اوہدا جواب تے میں کچی واٹ تے وسدا مینہ عمراں دا حساب تے میں اک دوجے نوں تکیا ہس پئے ٹوٹیا رباب تے میں اوکھے لفظاں دی سوکھی تفسیر شیو دی کتاب تے میں نیرنگ خیال (ذوالقرنین)

لاک ڈاؤن پی لینے آں ، کھا لینے آں سو لینے آں ، گا لینے آں ویلا اینج ٹپا لینے آں سبزی ، دال پکانی سکھ لئی چھت تے منجی ڈاہنی سکھ لئی لاک ڈاؤن دے چار دناں وچ روٹی گول پکانی سکھ لئی پانڈے شانڈے دھون توں پہلاں لیمن میکس لگا لینے آں ویلا اینج ٹپا لینے آں ہتھ ملان توں ڈردے سارے جپھی پان توں ڈردے...

وے میں تِڑکے گھڑے دا پانی کل تک نہیں رہنا ایس پانی دے کن ترہائے تریہا دے ہونٹھاں وانگوں او میرے ٹھنڈے گُھٹ دیا مِترا کہہ دے جو کُجھ کہنا ای اج دا پانی کیکن لاہوے کل دی تریہہ دا قرضہ نہ پانی نے کنی بھجنا نہ پلے وچ رہنا وے میں تِڑکے گھڑے دا پانی کل تک نہیں رہنا

میری ایک چھوٹی جیہی پنجابی نظم لمّی اُڈیک دل دی سخت زمین اندر خورے کنّے ورھیاں توں کئی قسماں دیاں سدھراں دبیاں اکّو سٹ اُڈیکن لگیاں کتّھے وجّے، کجھ تے پُھٹّے 28 جنوری 2019 نیرنگ خیال

چپ اے اندر بُتاں ہار وچ مندر چا ہوندا گھار پا دیندا کوئی گلمی ہار بھَن دیندا کوئی کھوجن ہار فاقے نال نے وَکھیاں جڑیاں آکھن لوکی روزے دار غیرت دے ناں وَڈھی گئی اک مٹیارن الہڑ نار ماں نوں ساہ ہُن مُل لبھدے پتر شہر دے ساہو کار جُثّا بھُردے ڈِھل کی لگدی پہلاں اِس نوں اندروں مار کچا پکا ویکھ...

تیری یاد اسانوں منس کے کجھ پیڑاں کر گئی دان وے ساڈے گیتاں رکھے روجڑے نہ پیون نہ کجھ کھان وے میرے لیکھاں دی بانہہ ویکھیو کوئی سدیو اج لقمان وے اک جگڑا ہویا اتھرے نت ماڑے ہندے جان وے میں بھر بھر دیاں کٹورڑے بلھ چکھن نہ مسکان وے میرے دیدے اج بدیدڑے پئے نینداں توں شرمان وے اساں غم دیاں دیغاں...

بسم اللہ الرحمن الرحیم بابا فرید کی منتخب پنجابی شاعری: کوئی بن گیا رونق پکھیاں دی، کوئی چھوڑ کے شیش محل چلیا کوئی پلیا ناز تے نخریاں وچ، کوئی ریت گرم تے تھل چلیا کوئی بُھل گیا مقصد آون دا، کوئی کر کے مقصد حل چلیا ایتھے ہر کوئی یار مسافر اے، کوئی اج چلیا کوئی کل چلیا

کی ہویا خبرے خُدا جانے مینوں کیوں اَج میرے دمساز بُھل گئے درس آپ وفا دا دینڑ والے اَج وفا دے سارے انداز بُھل گئے بُھلے محفلاں حُسن و جمال دیاں آمد و رفت تے ناز و انداز بُھل گئے گاندے گیت سن جہیڑے ظہورؔ میرے ہائے افسوس اَج میری آواز بُھل گئے کاوش : قریشی ظہور اختر ظہور

میاں بردے خان بردا 1827 کو پشاور میں پیدا ہوئے اور 1897 کو انتقال کیا۔ مادری زبان پشتو یا فارسی تھی مگر جب پنجابی میں شاعری کی تو بڑے بڑوں کو مات کردیا۔ ان کے شعر پڑھ کر یوں احساس ہوتا ہے گویا وہ پشاوری نہیں بلکہ لاہوری یا امرتسری ہے۔ زبان بڑی صاف ستھری اور رواں ہے۔ بیت گوئی میں ان کو امتیازی...

بھلیو بھلی وچ جگ دے ہَین سوہنے ، سوہنے نہیں پر میری جناب ورگے اوہ جہدے پسینیاں وچ ہلے رکھے گئے نیں عطر گلاب ورگے چہرہ ماہِ کنعان دا ویکھ کے تے ماہ وشاں نے انگلیاں چیر لیاں اوہدی اک انگشت دا ویکھ جلوہ سینے چاک کر لین مہتاب ورگے بالو ریت تتی تتی ہیٹھ کنڈاں ،گرم گرم پتھر اپر چھاتیاں دے اوہدے عشق...

اج کی پکائیے http://www.i4minhaj.com/en/fun/Aj_Ki_Pakaiye.rm

پلکاں اتے اتھروواں دے دیوے بالی رکھاں کجھ تے گھپ ہنیرے اندر چانن لائی رکھاں مدتاں ہویاں مکدا نئیں ایہ لُک چھپ جانا تیرا ہور کدوں تک بیبا ہن میں اکھیاں میٹی رکھاں بجلی جیہڑی لشک مریندی اسدیاں کیہ تدبیراں نِریاں کنیاں وسن تے میں ہتھ وچ چھتری رکھاں بخت مرے دی تختی اتے لکھو تسی جو چاہو میں کیہڑا...