نتائج تلاش

تا دمی، که شاخِ ما نشْکسته بود از سنگِ وقت، چون درختان هم گل و هم برگ و هم بر داشتیم. (لایق شیرعلی) جس لمحے تک ہماری شاخ سنگِ وقت سے نہ ٹوٹی تھی، ہم درختوں کی طرح گُل بھی، برگ بھی اور ثمر بھی رکھتے تھے۔

"نہ کر آرائشِ گیسو کو ختم اے تُرکِ تبریزی"

ختم شد!

عکاس: علی حامد حق‌دوست تاریخ: ۱۴ مِهر ۱۳۹۵هش/۵ اکتوبر ۲۰۱۶ء ماخذ جاری ہے۔۔۔

ختم شد!

محرم در بازارِ تبریز عکاس: علی حامد حق‌دوست تاریخ: ۱۲ مِهر ۱۳۹۵هش/۳ اکتوبر ۲۰۱۶ء ماخذ جاری ہے۔۔۔

اصلاً تُو حواست نیست، من محوِ تماشاتم تو فکرِ یکی دیگه، من پایِ قدم‌هاتم تو راه می‌ری آهسته، من پشتِ سرت هستم فکرِ تو رو می‌خونم، محکم به تو چشم بستم دنیات پُرِ احساسه، امّا واسه من جا نیست صد بار منو می‌بینی، امّا حسّی پیدا نیست حتی تُویِ رؤیاتم، انگار واسه من جا نیست صد بار منو می‌بینی، امّا...

در دلم گر آتشِ مِهرت نبود، پخته کَی می‌شد کلامِ خامِ من؟ (لایق شیرعلی) اگر میرے دل میں تمہاری محبت کی آتش نہ ہوتی تو میرا کلامِ خام کب پختہ ہوتا؟

کَی چنین مستی روا می‌داشتم، تو نمی‌بودی اگر هم‌جامِ من؟ (لایق شیرعلی) اگر تم میری ہم جام نہ ہوتی تو میں کب ایسی مستی کو روا رکھتا؟

میانِ اهلِ طریقت نماز جایز نیست مگر کنند تیمّم به خاکِ ره‌گذرش (خواجو کرمانی) اہلِ طریقت کے نزدیک نماز اُسی صورت میں جائز ہے کہ جب اُس کی راہ گذر کی خاک سے تیمّم کیا جائے۔

گذشت و بر منِ بی‌چاره‌اش نظر نفتاد چه اوفتاد کزینسان فتادم از نظرش (خواجو کرمانی) وہ گذر گیا اور مجھ بیچارے پر اُس کی نظر نہ پڑی۔۔۔ ایسا کیا واقع ہو گیا کہ میں اُس کی نظر سے اِس طرح گر گیا؟

در آن زمان که شود شخصِ ناتوانم خاک کند عِظام رمیمم هوایِ خاک درش (خواجو کرمانی) اُس وقت کہ جب میرا ناتواں تن خاک ہو جائے گا، میرے بوسیدہ اُستُخوان اُس کے در کی خاک کی آرزو کریں گے۔ × اُستُخوان = ہڈی

نیمه‌نِهایی فارسی میں 'سیمی فائنل' کو 'نیمہ نِہائی' کہتے ہیں۔ مثلاً: 'خُجند' به دورهٔ نیمه‌نهاییِ جامِ تاجیکستان راه یافت. ترجمہ: 'خُجند' نے تاجکستان جام کے نیمہ نہائی مرحلے میں جگہ بنا لی۔ × جام = کپ پس نوشت: اردو میں 'نیمہ نہائی' کی بجائے 'نیم آخری' بھی استعمال کیا جا سکتا ہے۔

ترجمے میں بھی 'راہِ سنگ' کی بجائے 'سنگِ راہ' آئے گا۔ :)

خَزانم گل کند روزی، که خندی، ای بهارِ من، نگُنجم در همه عالَم، چو گُنجی در کنارِ من. (لایق شیرعلی) اے میری بہار! میری خزان اُس روز گُل کرے گی جس روز تم مسکراؤ گی؛ جب تم میرے پہلو میں سماؤ گی تو میں [خوشی سے] تمام عالَم میں نہیں سماؤں گا۔

پرسند گاهی بی‌غمان از وجهِ خنده‌ام، کس نیست پرسدم، که چرا گریه می‌کنم. (لایق شیرعلی) بے غم اشخاص گاہے [مجھ سے] میرے خندے کی وجہ پوچھتے ہیں، لیکن کوئی نہیں ہے جو مجھ سے پوچھے کہ میں کس لیے گریہ کر رہا ہوں۔ × شاعر نے مصرعِ اول میں 'گاهی' کا الف گرایا ہے۔ پس نوشت: یہ بھی ممکن ہے کہ شاعر نے 'گهی'...

پیش از ما بوده‌اند و بعدِ ما باشند نیز، لیک حالا صاحبِ کَون و مکان هستیم ما. (لایق شیرعلی) ہم سے قبل بھی رہے ہیں اور ہمارے بعد بھی ہوں گے، لیکن اِس وقت صاحب کَون و مکان ہم ہیں۔

"گر نباشد خنده‌های نُوربارت، زندگی‌ام بیش از شامِ سیه نیست. گر نباشد خنده‌های بی‌غبارت، زندگی‌ام غیرِ تکرار گنه نیست." (لایق شیرعلی) اگر تمہارے نُوربار خندے نہ ہوں تو میری زندگی شامِ سیاہ سے بیش نہیں ہے۔ اگر تمہارے بے غبار خندے نہ ہوں تو میری زندگی تکرارِ گناہ کے سوا نہیں ہے۔ × نُوربار = نور...

زندگی پیرهنِ افسرده‌ست دربِهش گر بکنی، باز درَد. (لایق شیرعلی) زندگی پیرہنِ افسردہ ہے؛ اگر تم اُسے رفو کرو، دوبارہ پھٹ جائے۔