بلھے شاہ

اب ہم ایسے گم ہوئے پریم نگر کے شہر اپنے آپ نوں سودھ رہے ہیں نہ سر ہاتھ نہ پیر کھوئی خودی اپنا پد چیتا تب ہوئی گل خیر لَتھے پگڑےپہلے گھر تھیں کون کرے نِر ویر بلھا شوہ ہے دوہیں جہانیں کوئی نہ دِسدا غیر (بلھے شاہ)

اب لگن لگی کِیہہ کریے؟ نہ جی سکیے، نہ مَریے تُم سُنو ہماری بیناں موہے رات دِنے نہیں چیناں ہُن پِی بِن پَلک نہ سریے اب لگن لگی کِیہہ کریے؟ نہ جی سکیے، نہ مَریے اِیہہ اَگن بِرہوں دی جاری کوئی ہَمری پِیت نواری بِن درشن کیسے تَریے! اب لگن لگی کِیہہ کریے؟ نہ جی سکیے، نہ مَریے بُلھّاؔ پئی مصیبت...

اَب کیوں ساجن چِر لایو رے؟ ایسی آئی مَن میں کاء دُکھ سُکھ سبھ وَنجایو رے ہار سنگار کو آگ لگائوں گھَٹ اُپّر ڈھانڈ مچایو رے اَب کیوں ساجن چِر لایو رے؟ سُن کے گیان کی ایسی باتاں نام نشان سبھی اَن گھاتاں کوئل وانگوں کُوکاں آتاں تَیں اَجے دی ترس نہ آیو اے اَب کیوں ساجن چِر لایو رے؟...

الف اللہ دل رتّا میرا مینوں ‘‘ب‘‘ دی خبر نہ کائی ‘‘ب‘‘ پڑھیاں کجھ سمجھ نہ آوے لذّت الف دی آئی ‘‘ع‘‘ تے ‘‘غ‘‘ دا فرق نہ جاناں ایہہ گَل الف سُجھائی بُلھیا! قول الف دے پورے جیہڑے دل دی کَرن صفائی (بلھے شاہ)

اک نقطے وچ گل مکدی اے پھڑ نقطہ چھوڑ حساباں نوں کر دور کفر دیاں باباں نوں چھڈ دوزخ گور عذاباں نوں کر صاف دلے دیاں خواباں نوں گل ایسے گھر وچ ڈھکدی اے اک نقطے وچ گل مکدی اے اینویں متھا زمین گھسائی دا پا لما محراب دکھائی دا پڑھ کلمہ لوک ہسائی دا دل اندر سمجھ نا لیائی دا کدی بات سچی بھی لکدی اے اک...

عِلموں بس کریں او یار! اِکّو الف ترے درکار عِلم نہ آوے وچ شُمار! اِکّو الف ترے درکار جاندی عُمر، نہیں اِعتبار عِلموں بس کریں او یار! عِلموں بس کریں او یار! پڑھ پڑھ لکھ لکھ لاویں ڈھیر ڈھیر کتاباں چار چوپھیر گِردے چانن وچ انھیر پُچھّو: “راہ؟“ تے خبر نہ سار عِلموں بس کریں او یار! پڑھ پڑھ شیخ...

تیرے عشق نچایا کر کے تھیّا تھیّا تیرے عشق نے ڈیرا، میرے اندر کیتا بھر کے زہر پیالہ، میں تاں آپے پیتا جھبدے بوہڑیں وے طبیبا، نہیں تاں میں مر گئی آ تیرے عشق نچایا کر کے تھیّا تھیّا چھپ گیا وے سُورج، باہر رہ گئی آ لالی وے میں صدقے ہوواں، دیویں مُڑ جے وکھالی پیرا! میں بُھل گئی آں، تیرے نال نہ گئی آ...

نہ میں‌مومن وچ مسیتان، نہ میں‌وچ کفر دیان ریتاں نہ میں‌پاکاں وچ پلیتاں، نہ میں‌موسیٰ نہ فرعون بلھا کی جاناں میں‌کون نہ میں‌اندر بید کتاباں،نہ وچ بھنگاں نہ شراباں نہ وچ رنداں مست خراباں، نہ وچ جاگن نہ وچ سون بلھا کی جاناں میں‌کون نہ وچ شادی نہ غمناکی، نہ میں‌وچ پلیتی پاکی نہ میں‌آبی نہ میں خاکی،...

اک رانجھا مینُوں لوڑی دا کُن فیکونوں اگے دیاں لگیاں نیونہہ نہیں لگڑا چوری دا اک رانجھا مینُوں لوڑی دا آپ چھڑ جاندا نال مجھیں دے سانہوں کیوں بیلیوں ہوڑی دا اک رانجھا مینُوں لوڑی دا رانجھے جیہا مینوں ہور نہ کوئی منتاں کر کر موڑی دا اک رانجھا مینُوں لوڑی دا مان والیاں دے نین سلُونے...

مُونہہ آئی بات نہ رہندی ہے ` جھوٹھ آکھاں تے کچھ بچدا ہے سچ آکھیاں بھانبڑمچدا ہے جی دوہاں گلاں توں جچدا ہے جچ جچ کے جیبھا کہندی ہے مُونہہ آئی بات نہ رہندی ہے جس پایا بھید قلندر دا راہ کھوجیا اپنے اندر دا او واسی ہے سُکھ مندر دا جتھے کوئی نہ چڑھدی لہندی ہے مُونہہ آئی بات نہ رہندی ہے اک لازم...

ہن کس تھیں آپ چھپائیدا کِتے ملاں بانگ بلیندے ہو کِتے سنت فرض دسیندے ہو کِتے رام دہائی دیندے ہو کِتے متھے تلک لگائیدا ہن کس تھیں آپ چھپائیدا میں میری ہے،کہ تیری ہے ایہہ انت بھسم دی ڈھیری ہے ایہہ ڈھیری پیا گھیری ہے ڈھیری نوں ناچ نچائیدا ہن کس تھیں آپ چھپائیدا کِتے بینسر چوڑا پاو...

رانجھا جوگیڑا بن آیا واہ سانگھی سانگ رچایا ایس جوگی دے نین کٹورے بازاں وانگوں لیندے ڈورے مُکھ ڈٹھیاں دُکھ جاون جھورے ایہناں اکھیاں لعل لکھایا رانجھا جوگیڑا بن آیا واہ سانگھی سانگ رچایا ایس جوگی دی ایہہ نشانی کن وچ مندراں گل وچ گانی صورت اس دی یوسف ثانی اس الفوں احد بنایا...

میرا رانجھا ہن کوئی ہور (رہاؤ) تخت منور بانگاں ملیاں تاں سنیاں تخت لاہور عشقے مارے ایویں پھردے جیویں جنگل وچ ڈھور رانجھا تخت ہزارے دا سائیں ہُن اوتھوں ہویا چور بلھا شاہ اساں مرنا ناہیں گور پیا کوئی ہور (بلھے شاہ) رہاؤ ایسے بول کو کہتے ہیں جو کافی گاتے وقت بار بار گایا جائے۔ جیسے گیتوں میں عام...

ھوری کھیلوں گی کہہ کر بسم اللہ نام نبی کی رتن چڑھی، بوند پڑی الا اللہ رنگ رنگیلی اوہی کھلاوے جو سکھی ھووے فنا فی اللہ ھوری کھیلوں گی کہہ کر بسم اللہ -- الست بربّکم پیتم بولے سب سکھیاں نے گنگھٹ کھولے قالو اہلی ہی یون کر بولے، لا الہ الا اللہ ھوری کھیلوں گی کہہ کر بسم اللہ -- نحن...

پڑھی نماز تے نیاز نہ سِکھیا تیریاں کِس کَم پڑھیاں نمازاں علم پڑھیا تے عمل نہ کیتا تیریاں کِس کَم کیتیاں واگاں نہ کَہر ڈِٹَھا نہ کَہر والا ڈِٹَھا تیریاں کِس کَم دِتیاں نیازاں بُلھے شاہ پتہ تَد لگ سی جدوں چِڑی پَھسی ہتھ بازاں کھا آرام تے پڑھ شکرانہ کر توبہ ترک ثوابوں چھڈ مسیت تے پکڑ کنارہ تیری...

بُلھے نچّ کے یار منایا ایہہ سارا دل دا کفر گنوایا ایہہ اپنے دل دا مقصد پایا ایہہ جدوں نظر عنایت کیتی ایہہ مُلّاں چھڈ دے علم کتاباں دا ایویں چایا ای بار عذاباں دا وضو کرلے شوق شراباں دا ترے اندر بار پلیتی ایہہ

رب رب کردے بُڈھے ہوگئے مُلّاں پنڈت سارے۔ ۔ ۔ ۔ ۔ ۔ ۔ ۔ رب دا کھوج کُھرا پئے لبدے، سجدے کر کر ہارے۔ ۔ ۔ ۔ ۔ ۔ رب تاں تیرے اندر وسدا جیویں وچّ قرآن سپارے۔ ۔ ۔ ۔ ۔ ۔ ۔ بلھے شاہ رب اونہاں نوں مِلدا جنہاں پِیر توں تن من وارے

اب لگن لگی کیہہ کریئے نہ جی سکیئے نہ مریئے ایہہ اگن برہوں دی بھاری کوئی ہماری پریت نیاری بن درشن کیسے تریئے اب لگن لگی کیہہ کریئے نہ جی سکیئے نہ مریئے تم سنو ہماری بیناں موہے رات دنے ناہیں چیناں ہُن پی بن پلک نہ سریئے اب لگن لگی کیہہ کریئے نہ جی سکیئے نہ مریئے بلھا پئی مصیبت...

کافی رانجھا رانجھا کر دی نی میں ، آپے رانجھا ہوئی سدّو نی مینوں دھیدو رانجھا ، ہیر نہ آکھو کوئی (رہاؤ*) رانجھا میں وچ ، میں رانجھے وچ ، ہور خیال نہ کوئی میں نہیں اوہ آپ ہے اپنی آپ کرے دل جوئی جو کوئی ساڈے اندر وسّے ، ذات اساڈی سو ای ہتھ کھونڈی میرے اگے منگو ، موڈھے بھُورا لوئی بلّھا ہیر سلیٹی...

کافی بلھے شاہ کیہہ بے درداں دے سنگ یاری روون اکّھیاں زار و زاری سانوں گئے بے دردی چھڈ کے سینے سانگ ہجر دی گڈ کے جسموں جند لوں لے گئے کڈھ کے ایہہ گل کر گئے ہینسیاری کیہہ بے درداں دے سنگ یاری روون اکّھیاں زار و زاری بے درداں دا کیہہ بھرواسا خوف نہیں دل اندر ماسا چڑیاں موت، گواراں ہاسا مگروں...