نتائج تلاش

ائیله‌رم بی‌خود فغان گؤردۆکجه کویین ایتلرین آشنا رازِ نهانېن آشنادان ساخلاماز (محمد فضولی بغدادی) میں جب بھی تمہارے کوچے کے سگوں کو دیکھتا ہوں تو بے خود ہو کر فغاں کرتا ہوں۔۔۔ آشنا اپنے رازِ نہاں کو آشنا سے پوشیدہ نہیں رکھتا۔ Eylərəm bixud fəğan, gördükcə kuyin itlərin Aşina razi-nihanın...

تاریخ: ۲۳ خُرداد ۱۳۹۶هش/۱۳ جون ۲۰۱۷ء عکاس: آرش میرسِپاسی مأخذ ختم شد!

تاریخ: ۲۳ خُرداد ۱۳۹۶هش/۱۳ جون ۲۰۱۷ء عکاس: پیام ثانی مأخذ

وفایِ خود مگر صرفِ رقیبان کرده‌ای، ای گُل! که من جُستم بسی، بُویِ وفا از تو نمی‌آید (محمد فضولی بغدادی) اے گُل! تم نے اپنی وفا کو شاید رقیبوں پر صرف کر دیا ہے، کہ میں بے بِسیار تلاش کی، [لیکن] تم سے بُوئے وفا نہیں آتی۔

فارسی دارالقضاء در افغانستان: از اوائلِ عہدِ اسلام تا عہدِ جمہوریت - عزیزالدین وکیلی پوپلزائی دُرّانی دیوانِ اشعارِ عبدالکریم چاکر ہنجی تسلیۃ الاخوان - عطا ملک جوینی دیوانِ مجلس آرائے سلطانی - احمد سلطانی سفرنامۂ ناصرالدین شاہ: کربلا و نجف سوز و گداز - ملّا نوعی خبوشانی منطق الطیر -...

کلاسیکی فارسی ادبیات پر کامل تسلّط حاصل کرنے کے لیے عربی کا علم لازم ہے۔ اِس لیے میں گذشتہ چند سالوں سے زبانِ عربی کا طالبِ علم ہوں۔

در دل گذشت یادِ لبت شد دهان لذیذ آری ز شهد و قند بِگردد زبان لذیذ (تیمور شاه دُرّانی) دل میں تمہارے لب کی یاد گذری، میرا دہن خوش مزہ ہو گیا۔۔۔ بے شک! شہد و قند سے زبان خوش مزہ ہو جاتی ہے۔

زبانِ فارسی کی قسم! خواہ زمین و آسمان زیر و زبر ہو جائیں، میرے دل سے سرزمینِ افغانستان و خُراسان کی محبت نہیں نکلے گی۔

جانِ من، آرامِ من، صبر و قرارِ من کجاست؟ جانم آمد بر لبم آن غم‌گسارِ من کجاست؟ جمعِ خُوبان کرده از اِمروز، آهنگِ شکار دل‌برِ صیدافگن [و] آهوشکارِ من کجاست؟ ساقی و نُقل و شراب و شیشه و پیمانه است شمعِ بزم و باده‌نوش و مَی‌گسارِ من کجاست؟ تیره شد روزم چو شب، بی نورِ شمعِ رویِ او مونسِ جان و دل و...

اِنّما الاَعمالُ بِالنِیّات قولِ مصطفاست هر که قدرِ این سخن نشناخت از مردودهاست در حقیقت کاشفِ اَسرارِ علم مِن لَدُن ره‌نمایِ طالبِ حق است و ختمِ انبیاست محنتِ درد و بلا در عاشقانِ حق چه غم محنت و درد و بلا بر عاشقانِ حق رواست از میانِ کثرتِ عالَم گرفتم وحدتی در حقیقت وحدتِ عارف مقامِ اولیاست...

ز عمرِ رفته همین جسمِ ناتوان مانده گذشته قافله و گَردِ کاروان مانده (شاه ابراهیم سالک قزوینی) عمرِ رفتہ میں سے یہی جسمِ ناتواں باقی رہ گیا ہے؛ قافلہ گذر گیا ہے اور گَردِ کارواں باقی رہ گئی ہے۔

"دستِ خضر کو جب چشمۂ [آبِ حیات] دوبارہ نہ مِلا تو اُس نے اصفہان کی خاکِ پا سے تیمّم کیا۔" [حسّان العجم خاقانی شروانی]

هر زمان منظور بیر شوخِ ستم‌گردیر مانا قان‌دا اۏلسام بیر بلا حق‌دن مُقرّردیر مانا (محمد فضولی بغدادی) ہر وقت میرے پیشِ نظر ایک شوخِ ستمگر رہتا ہے؛ میں جہاں پر بھی ہوؤں، حق تعالیٰ کی جانب سے ایک بلا میرے لیے مُقرّر رہتی ہے۔ Hər zaman mənzur bir şuxi-sitəmgərdir mana Qanda olsam bir bəla Həqdən...

ای فضولی اۏل صنم افغانېنه رحم ائیله‌مز داشا بنزه‌ر باغرې تأثیر ائیله‌مز افغان اۏنا (محمد فضولی بغدادی) اے فُضولی! وہ صنم تمہاری زاری و فغاں پر رحم نہیں کرتا۔۔۔ اُس کا دل سنگ کی مانند ہے، [کہ] اُس پر فغاں تأثیر نہیں کرتی۔ Ey Füzuli, ol sənəm əfğanına rəhm eyləməz Daşə bənzər bağrı, tə’sir...

نوشتم نامه را بر کاغذِ زرد که هجرانت مرا یعنی چنین کرد (تیمور شاه دُرّانی) میں نے مکتوب کو زرد کاغذ پر لکھا۔۔۔ [تاکہ تم جان جاؤ] کہ مجھے تمہارے ہجر نے ایسا کر دیا ہے۔

ابھی معلوم ہوا ہے کہ ماہ کے دھبّوں کو فارسی میں 'کَلَف' کہتے ہیں، جو عربی سے مأخوذ لفظ ہے۔

از نگاهِ گرمِ او از بس دلم بی‌تاب شد شمع شد، پروانه شد، آیینه شد، سیماب شد بس که شد شاداب گلزارِ جهان از گریه‌ام صفحهٔ رخسارِ او چون برگِ گل سیراب شد تا که شد خورشیدِ رخسارش به عالَم جلوه‌گر از حسد داغِ کَلَف بر چهرهٔ مهتاب شد دل به بزمِ سینه از یادت به چندین رنگ گشت شیشه شد، پیمانه شد، خون شد،...