نتائج تلاش

جب میں نے انٹرنیٹ پر فارسی و تُرکی ادبیات کی تبلیغ شروع نہیں کی تھی، اُس وقت تک پاکستان میں محمد فضولی بغدادی بالکل گُمنام شاعر تھے، حالانکہ وہ قومِ اتراک کے ایک عظیم ترین شاعر ہیں، اور اُن کا آذربائجان و تُرکیہ میں (نیز، تُرکستان اور عراقی و شامی تُرکوں میں بھی) وہی رُتبہ ہے جو فارسی گویوں میں...

ز پیشم رفتی و من بهرِ آن رفتار می‌میرم قدم را رنجه فرما آه ورنه زار می‌میرم تویی سُلطانِ حُسن و نیستت بر بنده‌ها رحمی طبیبِ دردمندانی و من بیمار می‌میرم گه از تابِ خمِ زُلفت به خود چون مُوی می‌پیچم گهی از حسرتِ آن لعلِ شکّربار می‌میرم لبت از سِحر و افسُون چند رنجد ای طبیبِ جان حدیثی گو که من از...

(بکله‌نن) نه خاستا بکله‌ر صاباحې، نه تازه اؤلۆیۆ مزار. نه ده شئیطان، بیر گۆناهې، سنی بکله‌دیڲیم قادار. گئچتی، ایسته‌مم گلمه‌نی، یۏق‌لوغون‌دا بولدوم سنی؛ بېراق وهمیم‌ده گؤلگه‌نی، گلمه، آرتېق نه‌یه یارار؟ (نجیب فاضل قېساکۆره‌ک) ۱۹۳۷ء (مُنتَظَر) جتنا زیادہ میں نے تمہارا انتظار کیا ہے، نہ بیمار...

از یار همین دردِ دِلی بیش ندارم من بهره‌ای از زندگیِ خویش ندارم نیکوست در ایّامِ جوانی دلِ خُرّم امّا چه کنم چون منِ درویش ندارم گه گریه و گه زاری و گه ناله و فریاد من چیست کزان کافرِ بدکیش ندارم یک لحظه نباشد که نگردد دلِ من خون بر جان نفَسی نیست که صد نیش ندارم شادم به رُخ و قامتِ معشوق سلیمی...

دِل‌برا، یۆزۆنۆ گؤرسه‌م ماهِ تابانېم دئره‌م بۏیونو گؤرگه‌ج بودور سرْوِ خرامانېم دئره‌م کیرپیگین، قاشېن گؤرۆب تیر و کمانېم سؤیله‌رم زُلف ایلن وجْهین گؤرۆب شمعِ شبستانېم دئره‌م زحمتِ دردین کؤنۆل‌ده عینِ درمان‌دېر مانا جان دئمن مِهرینه تن‌ده، بلکه جانانېم دئره‌م بُلبُلِ باغِ وصالم، ای گُل‌اندامېم...

آن کس که حُسن داد تُرا و وفا نداد اندوه و درد داد مرا و دوا نداد بدروز گر شدم چه شکایت کنم ز بخت روزِ خوشی مرا چه کنم چون خدا نداد شب‌ها ز هجر مُردم و بادِ سحرگهی یک‌ره به دیده مُژدهٔ آن خاکِ پا نداد تا قصدِ صد هزار دلِ مُبتلا نکرد یک دل‌ربا شکست به زُلفِ دوتا نداد آن کس که داد این همه خوبی به...

گاه در جان گه درونِ دیده منزل می‌کنی بهرِ معموریِ جانم غارتِ دل می‌کنی خود همی‌دانی که کس را تابِ دیدارِ تو نیست پرده‌ای پیشِ رُخت بهرِ چه حایل می‌کنی خاکِ راهِ آن سهی‌قد شو بِیا ای آفتاب سال و مه زین هرزه‌گردی‌ها چه حاصل می‌کنی گر کمانِ ابروان این است و تیرِ غمزه این هر که پیش آید به قتلش زود...

تا خِرقه و سجّاده‌ام ارزَد دِرَمی چند خواهم طرفِ میکده رفتن قدمی چند درکَش قدَحی چند و فلک را عدم انگار در خاطِرت از دُور بِبینی الَمی چند در گُلشنِ دَوران همه در دَورِ قدَح کن چون نرگسِ آزاده چو یابی دِرَمی چند هم‌دم به‌جز از باده مسازید حریفان از عُمرِ گران‌مایه چو باقی‌ست دمی چند حالِ دلِ...

(وطن) بهار آمد، ز عُمرم باز یک سالِ دِگر بِگْذشت، تمامِ زندگی آهسته از پیشِ نظر بِگْذشت. به مثلِ گوشت و ناخُن من همیشه با وطن بودم، اگرچه نصفِ عُمرِ بهترینم در سفر بِگْذشت. وطن، در هر کجا آمد به سر فارم هوایِ تو، من از آن سویِ اُقیانوس بِشْنیدم صدایِ تو. اگرچه در میان طوفان و موجِ بحرها بودند،...

مشہور عُثمانی شاعر «یوسف نابی» (وفات: ۱۷۱۲ء) نے اپنے پِسر «ابوالخیر محمد چلَبی» کو نصیحتیں کرنے کے لیے «خیریّه» کے نام سے احتمالاً ۱۷۰۱ء میں ایک تُرکی مثنوی منظوم کی تھی۔ اُس مثنوی میں وہ ایک جا فرماتے ہیں: ای صفایابِ کلامِ موزون آشنایِ سُخنِ گوناگون طبعوڭ ائیله‌رسه اگر شعره هوَس ساڭا معناسې‌نې...

عُثمانی البانوی شاعر «طاشلېجالې یحییٰ بیگ» نے ۹۵۷ھ/۱۵۵۰ء میں «نظامی گنجَوی» کی فارسی مثنوی «مخزن الاسرار» کی پیروی میں تُرکی مثنوی «گُلشنِ انوار» لکھی تھی۔ اُس مثنوی میں اُنہوں نے ایک جا نظامی گنجوی، امیر خُسرَو دہلوی، عبدالرحمٰن جامی اور امیر علی‌شیر نوایی کی سِتائش کی ہے، کیونکہ اُن سے قبل...

عُثمانی البانوی شاعر «طاشلېجالې یحییٰ بیگ» نے ۹۵۷ھ/۱۵۵۰ء میں «نظامی گنجَوی» کی فارسی مثنوی «مخزن الاسرار» کی پیروی میں تُرکی مثنوی «گُلشنِ انوار» لکھی تھی۔ اُس مثنوی میں وہ ایک جا نظامی گنجوی کی سِتائش کرتے ہوئے کہتے ہیں: شیخ نظامی گُهرِ بحرِ دین حلقهٔ جمعیّته اۏلدې نِگین دانهٔ تسبیح گیبی دائما...

شعرِ فارسی کی تاریخ کے عظیم ترین داستان سرا مثنوی نویس شاعر جنابِ نظامی گنجَوی کی زندگی شہرِ گنجہ میں گُذری تھی اور اُسی شہر میں وہ مدفون ہیں، جو فی زمانِنا جمہوریۂ آذربائجان میں واقع ہے۔ جمہوریۂ آذربائجان میں نظامی گنجوی کی بِسیار تعظیم کی جاتی ہے، اور اُن کو آذربائجان اور آذربائجانی ادبیات کی...

یہودی فارسی شاعری «عِمرانی» نے ۱۵۰۸ء میں «واجبات و ارکانِ سیزده‌گانهٔ ایمانِ اسرائیل» کے نام سے ایک مثنوی منظوم کی تھی، جس میں اُنہوں نے دینِ یہودیت کے تیرہ اُصول بیان کیے تھے۔ مثنوی کے بابِ پنجُم میں وہ لِکھتے ہیں: (بابِ پنجُم در شناختِ خداوندِ پروردگار و رازق) که خداوندِ قادر و اعظم هست رزّاق...

یہودی فارسی شاعری «عِمرانی» نے ۱۵۰۸ء میں «واجبات و ارکانِ سیزده‌گانهٔ ایمانِ اسرائیل» کے نام سے ایک مثنوی منظوم کی تھی، جس میں اُنہوں نے دینِ یہودیت کے تیرہ اُصول بیان کیے تھے۔ مثنوی کے بابِ اوّل میں وہ لِکھتے ہیں: (بابِ اوّل در شناختِ موجودیِ حضرتِ اقدس) واجب است این که قومِ ایسرائل می‌بدانند...

یہودی فارسی شاعر «عِمرانی» ۱۵۳۶ء میں «گنج‌نامه» کے نام سے ایک مثنوی حَیطۂ تحریر میں لائے تھے، جس میں نے اُنہوں نے بُزُرگانِ یہود کے اقوال و نصائح کو فارسی میں منظوم کیا تھا۔ اُس مثنوی میں وہ ایک جا لِکھتے ہیں: یوسی بن یوحانان فرماید: خواهی که تُرا نجات باشد حق را به تو التفات باشد یک لحظه و یک...

الیندن روزگاروڭ آه و فریاد که یادې بیلیش ائیله‌ر بیلیشی یاد قول اۏلدې تۏغرولوق‌لا قامتۆڭه باش اوروپ آیاغوڭا سرْوِ آزاد یاقوپ کُلّی وجودوم نارِ عشقوڭ تنۆم خاکسترې‌نې قېلدې برباد گرفتاروڭ‌دورور دل خۏش‌دل اۏل سن چۆ شاد اۏلور توتولسا مُرغ صیّاد فراق و حسرت ایله هِجری اؤلسۆن بنۆم روحوم صفاییله سن اۏل...

گؤسته‌ر دهان و لعلۆڭی شکَّرنمالېغ ائت چؤز کاکُلِ مُسَلسَلۆڭی دل‌رُبالېغ ائت شاه اۏلماق ایسته‌ر ایسه‌ڭ اگر ایکی عالَمه ترک ائیله وارې دۆش یۏلوموزا گدالېغ ائت ابدالِ پابرهنه اۏلوپ ترکِ تاج قېل عالَم ایچینده باشې آچېق پادشالېغ ائت گِردابا دۆشدی بحرِ غم ایچینده فُلکِ دل ای خضرِ پاخُجسته یئتیش...

یہودی فارسی شاعری «عِمرانی» نے ۱۵۰۸ء میں «واجبات و ارکانِ سیزده‌گانهٔ ایمانِ اسرائیل» کے نام سے ایک مثنوی منظوم کی تھی، جس میں اُنہوں نے دینِ یہودیت کے تیرہ اُصول بیان کیے تھے۔ مثنوی کے بابِ دُوُم میں وہ لِکھتے ہیں: (بابِ دوم در شناختِ یکتا و بی‌همتا) ای که از بادهٔ الستی مست خبری از مکان و...

یہودی فارسی شاعری «عِمرانی» نے ۱۵۰۸ء میں «واجبات و ارکانِ سیزده‌گانهٔ ایمانِ اسرائیل» کے نام سے ایک مثنوی منظوم کی تھی، جس میں اُنہوں نے دینِ یہودیت کے تیرہ اُصول بیان کیے تھے۔ مثنوی کے بابِ ششُم میں وہ لِکھتے ہیں: (بابِ ششُم در ایمان آوردنِ پیغمبران) واجب است این به هر که هست دین‌دار که بِیارد...