ای بک تشکیل روپ کا کندن۔۔۔۔۔ منیر انور

رخِ صبیح سے مایوسیاں ہٹا دیتا
جو بس میں ہوتا تمہیں زندگی سکھا دیتا

کسی خیال کی ٹھنڈک تھی ہمسفر ورنہ
رہ حیات کا سورج قدم جلا دیتا

مرے رفیق اگر میرا ساتھ دے سکتے
میں دشتِ شوق کو اک گلستاں بنا دیتا

میں جان بوجھ کے محفل میں چپ رہا یارو
اگر میں چاہتا پردے سبھی اٹھا دیتا

کسی کی ہمسفری راہ میں رہی حائل
میں ورنہ وہ تھا کہ ہر سدِّرہ گرا دیتا

جو خار زار رتوں میں بھی ساتھ تھا انورؔ
بہار آئی تو، کیسے مجھے بھلا دیتا
٭٭٭

 

پنجابیکدی کدی تے اینج لگدا اے
ساڈے ساہ بے کار گئے نیں
حرفاں دی منڈی لگدی اے
حرف نمانے ہار گئے نیں

 جو ہوناں، اوہ جاوے ہو
پَئے ناں مَٹھی دل دی لو

اک ٹوبے تے آن کے اترے
تریہ دے مارے پکّھی دو

اکّھاں دے وچ سفنے لَے کے
ساڈے سامنے آن کھلو

دنیا داری کرنی پَئے گی
بھانویں ہس تے بھانویں رو

شہر دے لوک بھلا کیہ جانن
جھونے دی مٹّھی خشبو

سانوں کلیاں کدے نہ چھڈ دی
تیرے پیار دی ٹھنڈی لو

نکّی جہی کہانی ساڈی
روٹی اک، نیانے دو

کدی تے شیشہ ویکھو، سوچو
سانوں کیہ کیہ کیہندے او
٭٭٭



بیٹھے بیٹھے دھون بھنا لئی
بازاں نال اڈاری پا لئی

رُسّے ہوئے نُوں سینے لا کے
اجڑی نگری فیر وسا لئی

کسے دی چھابی ول نہیں تکیا
پُوری نہ سہی ادّھی کھا لئی

اک انّھے نے نئیری راتے
اپنے گھر وچ انّھی پا لئی

تینُوں خوش ویکھن لئی انورؔ
آپے اپنی کھیڈ گوا لئی
٭٭٭



چھڈ ہور ناں ہُن ازمیشاں پا، ہُن تھک گئے آں
ایس کھیڈ نُوں کِدرے بنّے لا، ہُن تھک گئے آں

کئی نہیریاں راتاں، چڑھدے سورج ویکھے نیں
کِتوں چَن دی چاننی لبھ لیا، ہُن تھک گئے آں

اسیں ننگے پیریں ٹبّے ٹوئے اک کیتے
سانوں اگے ود کے سینے لا، ہُن تھک گئے آں

جدوں تانگھ دلاں دی مُک جاوے، دل مُک جاندے
ہن آ جا بیبا، ہُن آ جا، ہُن تھک گئے آں

اسیں انورؔ اپنے موہرِیاں دے، بھکھ مر کے وی
ہُن تک پورے کیتے نیں چا،ہُن تھک گئے آں
٭٭٭




میرے سُفنے ہار گئے نیں
دکھ دنیا دے مار گئے نیں

کنّے تاریاں چھالاں مارِیاں
تھوڑے سَن جو پار گئے نیں

اکھِیں ویکھن والے لوکی
ججّاں اگّے ہار گئے نیں

ہمت والے بندے اکثر
ڈبدی بیڑی تار گئے نیں

تیرے وچھڑن دا وی غم سی
جگ دے طعنے مار گئے نیں

کدی کدی تے اینج لگدا اے
ساڈے ساہ بے کار گئے نیں

حرفاں دی منڈی لگدی اے
حرف نمانے ہار گئے نیں

ساڈے اپنے لوکی سانوں
غیراں اُتوں وار گئے نیں

ساڈِیاں کھرِیاں گلاں سُن کے
وَل کھاندے سرکار گئے نیں

کنّے سوہنے لوک سی انورؔ
دکھاں ہتّھوں ہار گئے نیں
٭٭٭


٭٭٭٭٭
تشکر: فائل فراہمی کے لئے محمد یعقوب آسیؔ اور شاعر منیر انورؔ
ان پیج سے تبدیلی، تدوین اور ای بک کی تشکیل: اعجاز عبید

 

پنجابیکدی کدی تے اینج لگدا اے
ساڈے ساہ بے کار گئے نیں
حرفاں دی منڈی لگدی اے
حرف نمانے ہار گئے نیں

 جو ہوناں، اوہ جاوے ہو
پَئے ناں مَٹھی دل دی لو

اک ٹوبے تے آن کے اترے
تریہ دے مارے پکّھی دو

اکّھاں دے وچ سفنے لَے کے
ساڈے سامنے آن کھلو

دنیا داری کرنی پَئے گی
بھانویں ہس تے بھانویں رو

شہر دے لوک بھلا کیہ جانن
جھونے دی مٹّھی خشبو

سانوں کلیاں کدے نہ چھڈ دی
تیرے پیار دی ٹھنڈی لو

نکّی جہی کہانی ساڈی
روٹی اک، نیانے دو

کدی تے شیشہ ویکھو، سوچو
سانوں کیہ کیہ کیہندے او
٭٭٭



بیٹھے بیٹھے دھون بھنا لئی
بازاں نال اڈاری پا لئی

رُسّے ہوئے نُوں سینے لا کے
اجڑی نگری فیر وسا لئی

کسے دی چھابی ول نہیں تکیا
پُوری نہ سہی ادّھی کھا لئی

اک انّھے نے نئیری راتے
اپنے گھر وچ انّھی پا لئی

تینُوں خوش ویکھن لئی انورؔ
آپے اپنی کھیڈ گوا لئی
٭٭٭



چھڈ ہور ناں ہُن ازمیشاں پا، ہُن تھک گئے آں
ایس کھیڈ نُوں کِدرے بنّے لا، ہُن تھک گئے آں

کئی نہیریاں راتاں، چڑھدے سورج ویکھے نیں
کِتوں چَن دی چاننی لبھ لیا، ہُن تھک گئے آں

اسیں ننگے پیریں ٹبّے ٹوئے اک کیتے
سانوں اگے ود کے سینے لا، ہُن تھک گئے آں

جدوں تانگھ دلاں دی مُک جاوے، دل مُک جاندے
ہن آ جا بیبا، ہُن آ جا، ہُن تھک گئے آں

اسیں انورؔ اپنے موہرِیاں دے، بھکھ مر کے وی
ہُن تک پورے کیتے نیں چا،ہُن تھک گئے آں
٭٭٭




میرے سُفنے ہار گئے نیں
دکھ دنیا دے مار گئے نیں

کنّے تاریاں چھالاں مارِیاں
تھوڑے سَن جو پار گئے نیں

اکھِیں ویکھن والے لوکی
ججّاں اگّے ہار گئے نیں

ہمت والے بندے اکثر
ڈبدی بیڑی تار گئے نیں

تیرے وچھڑن دا وی غم سی
جگ دے طعنے مار گئے نیں

کدی کدی تے اینج لگدا اے
ساڈے ساہ بے کار گئے نیں

حرفاں دی منڈی لگدی اے
حرف نمانے ہار گئے نیں

ساڈے اپنے لوکی سانوں
غیراں اُتوں وار گئے نیں

ساڈِیاں کھرِیاں گلاں سُن کے
وَل کھاندے سرکار گئے نیں

کنّے سوہنے لوک سی انورؔ
دکھاں ہتّھوں ہار گئے نیں
٭٭٭


٭٭٭٭٭
تشکر: فائل فراہمی کے لئے محمد یعقوب آسیؔ اور شاعر منیر انورؔ
ان پیج سے تبدیلی، تدوین اور ای بک کی تشکیل: اعجاز عبید