نتائج تلاش

نیکی کارن اِک نیکی دے کارن ایتھے کیہہ کُجھ جَرنا پَیندا کِنّی واری آپݨے اندر آپ ای مرنا پَیندا

اِکّو دُکھ آوندے جاندے لوکِیں لکھّاں اِکّو دُکھ دے مارے جیہڑی بازی کھیڈ نہ سَکّے اوسے دے وِچ ہارے

سوچ اُڈاری اُچّیاں کَندھاں ، بھِیڑے بُوہے بندہ آپ بݨاوے سوچ اُڈاری اُس دی ویکھو خود نُوں ڈَکّی جاوے

گمپ GIMP اور پینٹ ڈاٹ نیٹ

آس پرچھَاواں ماضی وَل جَد ویکھاں ، سوچاں آس نِرا پَرچھاواں اُڈدے پنچھی ہَتھ نہ آوندے میں کیوں نہسدا جاواں؟

میرا دِل میرا دل اِک بچے وانگوں رُسّے ، مَنّے ، رووے سَدھراں وانگ کھڈاوݨے توڑے آپے توڑ کے جوڑے

تُوں تے میں میریاں سوچَاں ، تیریاں یاداں آس دی لمی ڈور تُوں پَرچَھاواں ، ہتھ نہ آویں لیکھاں تے نئیں زور

اِک سوچ آپݨے وِچّوں باہر نِکل کے اِک دُوجے تک آیئے آپݨے کولوں اَگّے لنگھیئے اِنج دونویں مل جایئے

وچھڑے چہرے کَدی کَدی اوہ وِچھڑے چہرے راہوَاں وِچ مِل جاوݨ اَکھاں ، گلہاں ، بُلہہ سب اوہو فیر وِی بَدلے جاپݨ

لیکھ دا پَینڈا تدبیراں دے بھارے پتھر چُک چُک کے میں تَھکیّا فیر وی لیکھ دا لمّاں پَینڈا اجے نہ میتھوں مُکّیا

پتھر سوچݨ پتھر ، بندے ویکھ کے سوچݨ ایہہ زندہ یا موئے؟ * اَسیں تے لیکھ دی سُولی ٹَنگّے ایہہ کیوں پتھر ہوئے؟ * * موئے ، ہوئے : (ان الفاظ کا تلفظ روئے جیسا ہے)

واء ورولا کِدھیاں راہوَاں بھُلّیاں سَدھراں جَھلّیاں وانگوں گُھمّݨ کون گواچا ، خورے کِنّہوں جنگلاں ، شہراں ، لَبھّݨ

دنیا داری روز میں دھوتے کپڑے پاوَاں آپݨا آپ شنگاراں دل تے ذہن کدی نہ دھوواں سوچ دی میل نہ لاہوَاں

تُسی گورمکھی توں شاہ مکھی ٹرانسلٹریشن (Indic Script to Perso-Arabic Script Transliteration ) دے نال اِنڈک رسم الخط نوں فارسی-عربی رسم الخط وچ بدل سکدے او۔ پنجابی دا پہلا رسم الخط فارسی-عربی اے۔

ماضی دے بَدّل ماضی بَدّل بݨ کے اُٹھیا سوچاں دا مینہ وَرھیا ذہن تے دل وِچ چانن ہویا یاد دا سُورج چڑھیا

لمّے پَندھ کوݨ کِسے دَا دردی بَݨ دا کوݨ کِسے سنگ چَلّے لمّے پندھ نہ مُکّݨ جوگے سَبھناں دے دُکھ پَلّے

سچ تے جھُوٹھ لوکیں کہندے سُورج سچ اے چمکے جو اسماناں اَنھّاں آکھے جھوٹھ اے سُورج کِنّہوں میں سچ جاناں؟

سَنگل ہتھّاں پَیراں بَدّھے سَنگل اوڑک نُوں ٹُٹ جاوݨ ذہن دے سَنگل توڑ ، اے نَسلاں بندی خانے پاوݨ

اِک وہم لیکھ دَا پَلّا پھڑی میں گھُمّاں دِل آساں پرچاوے جس پَل مینوں بھُلّی پایا شید کِتے مِل جاوے

سُکّا دریا اِک دُوجے نوں کَنڈھے ویکھݨ دِل وِچ کرن وچاراں آپݨے آپ چ پاݨی ڈُبّا کوݨ لیہاوے ساراں؟