نتائج تلاش

ویلے دیاں ڈیݨاں دن تے راتاں ، دُھپّاں چھاواں موسم آوندے جاندے صدیاں توں ایہہ ڈَیݨاں وانگوں اِک دوجے نوں کھاندے

لوک تے میں لوکیں دُوجیاں کولوں ڈردے میں خود توں پیا ڈردا میری ذات دا دشمن سجّݨ میرے اندر وَسدا

راہوَاں بَن وِچ جَد میں راہوَاں ویکھاں رہ رہ دِل وچ سوچاں شہراں کولوں ڈر کے آئیاں یا خود راہواں بُھلیاں؟

اخیرلی ملاقات میں وی چُپ سَاں ، اوہ وی چُپ سی ناں ہَسّے ناں روئے ناں کُجھ پُچھیا ناں کُجھ دَسیا وِچھڑ گئے فِر دوئے

ٹیٹہݨا سُنجیاں اَنھّیاں راہوں گُھمّے ہجر دی اَگّ وِچ سَڑدا میرے وانگوں جَھلّا ہویا کَلّا ہَوکے بھردا

لوبھ ہوَاواں آپݨی پاپ قبر تے بیٹھا پُن دے دیوے بالاں اِک بالاں تے دُوجا بُجھدا چلّن لوبھ ہوَاواں

وَیری سوچاں آپݨے پَیروں گھَٹّ اُڈ اُڈ مُونہہ سِر تے اِنج آیا ناں تُوں دِسّیں ناں میں دِسّاں سوچاں وَیر کمایاں

سچ دا زہر سچ دا زہر پیالہ لے کے کَد تک کَلّیاں جیݨا جُھوٹھ نگر وِچ تیرے باہجھوں ہور کِسے نئیں پیݨا

-

پنجابی وچ کفن مذکر تے کفنی مونث اے۔ کفنی دی ورتݨ دیاں مثالاں کفن دے ورتݨ دیاں مثالاں

اِک دوجے دی چھانویں جَد تک جَذبے سَدھراں جِیوَݨ دونویں زندہ رہیئے اِک دوجے دی چھانویں بہہ کے آپݨے دُکھ سُکھ کہیئے

سوچ دی کالک ذہن تے دل وِچ سوچاں یاداں کالک بݨ کے جَمِّیاں ہجر دے اَگّ وِچ تانبا ہویا فیر وی ایہہ نہ لتّھیاں

اک کُتّا مونہہ اُتانہہ نُوں چُکّی کَلّا ایویں بھونکی جاوے بندے جو کُجھ ویکھ نہ سَکدے ایہنوں نظرِیں آوے

اِک پَل اِک پَل جِنّھیں چہرہ بݨ کے ذات دے کُھوہ چوں کڈّھیا اوسے پَل نے مَینوں لُٹ کے راہوَاں دے وِچ چَھڈیا

چُپ دے تَھلّے لَکھاں واجاں چُپ دے تَھلّے اَنھیاں ہو ہو رُلیاں آپنے بُلہہ ای کَندھّاں بݨ گئے گَلّاں راہوَاں بُھلّیاں

ویلے ویلے دی گَلّ کوݨ گواچے چہرے لَبھّے آس دے ٹھیڈے کھاوے کد تک سُکّے پَتّر ٹہݨی جو ڈِگیا ڈِگ جاوے

میں تَن مَن میرا میخیں گَڈّیا نَس نَس چوں لہو رِسدا پیار صلیباں گل وِچ پائیاں تھاں تھاں چُکّی پھِردا

چُپ دا موہرا جُھوٹھ کہواں تے خوف خدا دا جَندرے لا دے بُلّہاں سچ آکھاں تے لوک نہ سُݨ دے چُپ دا موہرا کھا لاں

زہر پیالہ زہر پیالہ ہَتھ وِچ لَے کے بیٹھا کراں دَلیلاں سچ دی کَفنی گَل وِچ پالاں ایہہ امرت وی پی لاں؟

پہلی گَلّ شفیع عقیل دِیاں شکلوں چھوٹیاں چھوٹیاں پنجابی نظماں ، وِچّوں بڑیاں ڈوہنگیاں نظماں نیں تے اوہناں دا کھلار پوری زندگی دا کھلار اے۔ اینے تھوڑے لفظاں وچ زندگی تے کائنات دے کسے نہ کسے بھید نوں کھولݨ دا ایہہ چج کسے کسے نوں آوندا اے۔ ہر زبان دی وڈی شاعری ویکھ لو، اوہی شاعری جیندی جاگدی مَنّی...