نتائج تلاش

بابا پۆنهانېن گؤزۆن‌دن ایکی داملا یاش سۆزۆلدۆ دئدی که، بیری حۆسئین‌چۆن، اۏ بیری آنام اۆچۆن‌دۆر (بابا پۆنهان) 'بابا پِنہاں' کی چشم سے دو قطرے اشک ٹپکے۔۔۔ اُس نے کہا: اِن میں سے ایک [امام] حُسین کے برائے، [اور] ایک میری مادر کے برائے ہے۔ Baba Pünhanın gözündən iki damla yaş süzüldü, Dedi ki, biri...

غم یۆکۆن چکمک‌دن، ای دل، بیر دم آزاد اۏلمادېم هرچه جهد ائتدیم، نه حاصل، یئتمه‌دیم جانانه من (خورشیدبانو ناتوان) اے دل! میں غم کا بار کھینچنے سے ایک لمحہ [بھی] آزاد نہ ہوئی۔۔۔ میں نے جس قدر بھی کوشش کی، کیا فائدہ؟، کہ میں محبوب تک نہ پہنچ پائی۔ Qəm yükün çəkməkdən, ey dil, bir dəm azad olmadım...

هرچند که هجران ثمرِ وصل برآرد دهقانِ جهان کاش که این تُخم نکِشتی (حافظ شیرازی) ہرچند کہ ہجر [بالآخر] وصل کا ثمر لاتا ہے، [لیکن] کاش کہ دہقانِ جہاں نے اِس تُخم کو نہ بویا ہوتا۔ تُخم = بیج × بعض جگہوں پر 'دهقانِ جهان' کی بجائے 'دهقانِ ازل' نظر آیا ہے۔

بیر ذرّه قدر اۆچۆن گؤرۆن اۏل سروین آفتاب باشېنا صبح‌دم دۏلانېر، شام ایاغېنا (آصف لنبرانی) دیکھو، [کہ] ایک ذرّہ قدر [و قیمت پانے] کے لیے خورشید صبح دم اُس سَرْو کے سر کے گِرد گھومتا ہے اور شام کو اُس کے پاؤں کے گِرد۔ Bir zərrə qədr üçün görün ol sərvin afitab Başına sübhdəm dolanır, şam əyağına...

گؤزۆم سرچشمه‌سین مسدود قېل بیر وجْه ایله، آصف سِرِشکیم غرقِ گِرداب ائتمه‌سین عالَم‌نی دریا تک (آصف لنبرانی) اے آصف! کسی طریقے سے میری چشم کے سرچشمے کو مسدود کر دو [تاکہ] میرے اشک دنیا کو بحر کی مانند گِرداب میں غرق نہ کر دیں۔ Gözüm sərçeşməsin məsdud qıl bir vəch ilə, Asəf, Sirişkim...

اگر اهلِ صفا کؤنلۆنده جا توتماق مُرادېن‌دېر همیشه ساکن اۏل مَی‌خانه‌لر کُنجۆنده صهبا تک (آصف لنبرانی) اگر تمہیں اہلِ صفا کے دل میں جا کرنے کی آرزو ہے تو شراب کی مانند ہمیشہ میخانوں کے گوشے میں سُکونت اختیار کرو۔ Əgər əhli-səfa könlündə ca tutmaq muradındır, Həmişə sakin ol meyxanələr küncündə...

نزاکت پرده‌سیندن گؤستریب یۆز حُسن لیلا تک منی عالَم‌ده رُسوا ائیله‌دی مجنونِ شیدا تک (آصف لنبرانی) اُس [یار] نے پردۂ نزاکت [میں] سے لیلیٰ کی مانند صدہا حُسن دِکھایا [اور] مجھے عالَم میں مجنونِ شیدا کی مانند رسوا کر دیا۔ Nəzakət pərdəsindən göstərib yüz hüsn Leyla tək, Məni aləmdə rüsva eylədi...

آصف، گُلِ رُخسارېنې گؤرمۆش‌مۆ نگارېن غُنچه دهنی آچېلا قالمېش چمن ایچره؟ (آصف لنبرانی) اے آصف! آیا کیا اُس نے نِگار (محبوب) کا گُلِ رُخسار دیکھ لیا ہے کہ چمن کے اندر غُنچے کا دہن [حیرت سے] کُھلا رہ گیا ہے؟ Asəf, güli-rüxsarını görmüşmü nigarın Qönçə dəhəni açıla qalmış çəmən içrə?

بیر شعرِ نمک‌ریز ایله آغزېندان اؤپردیم پنهان اۏلا بیلسه‌یدیم اگرچه سُخن ایچره (آصف لنبرانی) اگر میں سُخن کے اندر پنہاں ہونے کی قُدرت رکھتا تو میں ایک شعرِ نمک ریز کے ذریعے تمہارے دہن کو بوس لیتا۔ × بوسنا = بوسہ دینا، چُومنا Bir şeri-nəməkriz ilə ağzından öpərdim, Pünhan ola bilsəydim əgərçi...

مژگان‌لارېن ایچره سنین اۏل چشمِ خُمارېن بیر نرگسِ تردیر که بیتیبدیر تیکن ایچره (آصف لنبرانی) تمہاری مِژگاں کے اندر تمہاری وہ چشمِ پُرخمار [گویا] ایک نرگسِ تر ہے کہ جو خاروں کے اندر اُگا ہے۔ Müjganların içrə sənin ol çeşmi-xumarın Bir nərgisi-tərdir ki, bitibdir tikən içrə (Asəf Lənbərani) ×...

ابوالحسن راجی تبریزی ایک مرثیے کے آخری بند میں کہتے ہیں: راجی، تۏولانما بو بی‌مِهر و وفا دُنیایه ال‌ده بیر توشه گرک چۆن سفرِ عُقبایه نقدِ اشک ایله بو گۆن جمع ائله بیر سرمایه گؤز یاشې خرج اۏلو محشر گۆنی گوهر یئرینه (راجی تبریزی) اے راجی! تم اِس بے مِہر و وفا دنیا سے فریب مت کھانا۔۔۔ چونکہ سفرِ...

ابوالحسن راجی تبریزی ایک تُرکی مرثیے میں فاجعۂ کربلا کے بعد زندان کا حال منظوم کرتے ہوئے ایک بند میں لکھتے ہیں: محنتِ غُربت اثر ائتدی اۏ دم لیلایه وئردی ویرانه‌ده ال غُصّه و غم لیلایه دئدی: ای چرخ، ائله‌دۆن یاخشې ستم لیلایه پاسبان شمر اۏلوب ایندی منه اکبر یئرینه (راجی تبریزی) لیلا پر اُس دم رنجِ...

هر کس که کُشته گشت به راهِ وفایِ دوست از خونِ او رواست خلایق وضو کنند (راجی تبریزی) جو بھی شخص راہِ وفائے دوست میں قتل ہو گیا ہو، روا ہے اور زیب دیتا ہے کہ مردُم اُس کے خون سے وضو کریں۔

تا رمق دارم به تن دم می‌زنم از عاشقی غیر از این چیزی نداده یادِ من استادِ من (راجی تبریزی) جب تک میرے تن میں رمَق ہے میں عاشقی کا نام لیتا رہوں گا اور اُس کے بارے میں بولتا رہوں گا۔۔۔۔ مجھے میرے اُستاد نے اِس کے سوا کوئی چیز یاد نہیں کرائی ہے۔

جز تو اندر نظرم هیچ کسی می‌ناید وین عجب‌تر که تو خود روی به کس ننْمایی (فخرالدین عراقی) تمہارے بجز میری نظر میں کوئی بھی شخص نہیں آتا۔۔۔۔ اور یہ عجب تر ہے کہ تم خود کسی کو چہرہ نہیں دِکھاتے۔

عراق و فارس گرفتی به شعرِ خوش حافظ بیا که نوبتِ بغداد و وقتِ تبریز است (حافظ شیرازی) اے حافظ! تم نے [اپنی] شاعریِ خوب سے عراقِ [عجم] و فارس کو فتح کر لیا۔۔۔ آؤ کہ [حالا] بغداد کی باری اور تبریز کا وقت ہے۔ × حالا = اب

لبۆندن عاشقۆوه بیرجه بوسه لطف ائیله نثار ائدۆم عوضینده بو نقدِ جانې سنه (راجی تبریزی) اپنے لبوں سے اپنے عاشق کو ایک بوسہ لُطف فرماؤ۔۔۔ [تاکہ] میں اُس کے عِوض میں تم پر اِس نقدِ جاں کو افشاں کر دوں۔ Ləbündən aşiqüvə bircə busə lütf eylə Nisar edüm əvəzində bu nəqdi-canı sənə

ناقص‌لره تکلیف ائله‌مۆن عشق رُموزین ابجد دگۆ هر طفلی بو ارشاده گتۆرمز (راجی تبریزی) عشق کے رُموز ناقصوں کو پیش مت کرو۔۔۔۔ [یہ رُموزِ عشق] ابجد نہیں ہیں، یہ ہر طِفل کی راہنمائی نہیں کرتے۔ ‌Naqislərə təklif eləmün eşq rümuzin Əbcəd degü har tifli bu irşadə gətürməz

من قۏیان وادی‌یه قۏیمون قدم ای عاشق‌لر بوردا بیر ره‌زنِ دین و دل و ایمان گؤرۆنۆر (راجی تبریزی) اے عاشقو! جس وادی میں مَیں نے قدم رکھا ہے، اُس میں تم قدم مت رکھنا۔۔۔ [کہ] یہاں ایک رہزنِ دین و دل و ایمان نظر آ رہا ہے۔ Mən qoyan vadiyə qoymun qədəm ey aşiqlər Burda bir rəhzəni-dinü dilü iman görünür

ناصح دئمه که عشقی قۏی ائت سیم و زر طلب من دینیمی سنۆن کیمی دُنیایه وئرمه‌رم (راجی تبریزی) اے ناصح!‌ مت کہو کہ عشق کو تَرک کر دو [اور] سیم و زر طلب کرو۔۔۔۔ تمہاری مانند مَیں اپنے دین کو دنیا کے عِوض میں نہیں دوں گا۔ Naseh demə ki eşqi qoy et simü zər tələb Mən dinimi sənün kimi dünyayə vermərəm