محفل متراں دی

[عدنان عمر]

آمین۔
رَبَّنَا اغْفِرْ لِی وَلِوٰلِدَیَّ وَلِلْمُؤْمِنِیۡنَ یَوْمَ یَقُوۡمُ الْحِسَابُ۔

 

[عبدالقیوم چوہدری]

تلیاں تے اسمان دھرن نوں کِہندا جی نہیں کردا
ویڑھا خُشیاں نال بھرن نوں کِہندا جی نہیں کردا

مُکدے نہیں نیں اونتر جانے ڈِھڈ دے ویل سیاپے
نہیں تے قسمے پیار کرن نوں کِہندا جی نہیں کردا

 

[جاسمن]

ودھیا۔
پوری غزل وہ سوہنی ہووے گی!

 

[جمشید اشفاق سیال]

چن کتھاں گزاری ائی رات وے
مینڈا جی دلیلاں دے وات وے

کوٹھے تے پر-کوٹھڑا ماہی کوٹھے سکدا گھاہ بھلا
عاشقاں جوڑیاں پوڑیاں تے معشوقاں جوڑے راہ بھلا

کوٹھے تے پر-کوٹھڑا ماہی کوٹھے سکدی ریت بھلا
اساں گندائیاں مینڈھیاں توں کسے بہانے ویکھ ذرا

کوٹھے تے پر-کوٹھڑا ماہی کوٹھے تے تنور بھلا
پہلی روٹی توں کھاویں تینڈے ساتھی نسّ گئے دور بھلا

کوٹھے تے پر-کوٹھڑا چن کوٹھے تے تندور بھلا
ہسدیاں ہسدیاں کر گیوں کیوں دل نوں چکناچور بھلا

کوٹھے تے پر-کوٹھڑا ماہی اوتھے بیٹھا کاں بھلا
توں تے مینکوں بھل گئیں میں تے اجے وی تیری ہاں بھلا

کوٹھے تے پر-کوٹھڑا ماہی کوٹھے سکدیاں توریاں
کلیاں راتاں جاگ کے میں نپیاں تیریاں چوریاں

کوٹھے تے پر-کوٹھڑا ماہی کوٹھے دے وچّ باریاں
ہن تاں واپس آ ماہی توں جتیا تے میں ہاریاں

مجھے اس شاعری کے لکھاری اور پہلے گائک کا نام جاننا ہے اگر کوئی دوست اس حوالے سے مدد کر سکے تو نوازش ہو گی

 

[رباب واسطی]

ہجر دی رات دا پچھلا پہر
ٹھنڈی ٹھار ہَوا تے میں
کِسے بے دید دی راہ وِچ رُل گئے
ہنجو، خواب، وفا تے میں

 

[شمشاد]

پہلی گل کہ ساری غلطی میری نئیں
جے کر میری وی اے، کی میں تیری نئیں

 

[غالب میر]

میاں محمد بخشؔ رحمتہ اللہ علیہ دے کلام توں چُوّن۔

نا چھڈ نا چھڈ یار دا بُوہا، ہو جاویں گی رُوگی
جِہیڑی بکری اَجڑُوں وِچھڑی، او بھگیاڑاں جوگی

جو دُکان دے اندر ہووے، اُوہو دیوے وِچارہ
تے کِتھوں دیویں لعل محمدؔ، کوئلے ویچن والا

دانش مند نوں سپ نہیں لڑدا، اِک کُھڈوں دو واری
او ای مڑ مڑ دھوکا کھاندے، مت جنھاں دی ماری

گونگیاں ہو کے بھید نا رکھن، اینھاں کولوں ڈرئیے
دل دی گل محمد بخشاؔ، بُڈھیاں نال نا کرئیے

ماں مری تے رِشتے مُک گئے، پیو مرے گھر وِیہلا
جس دن وِیر پیارے ٹُر جانڑ، اُجڑ جاندا جے میلا

واہ واہ

 

[غالب میر]

سچ پُچھو تاں پُکھاں کَٹیاں ،پُکھ نئیں مردی
روٹی ہَتھ تے لِکھ کے چَٹیاں، پُکھ نئیں مردی

تجمل کلیم

اففففف

 

[شمشاد]

خَش خَش جِنہاں قدر نہ میرا، میرے صاحب نوں وڈیائیاں
میں گلیاں دا رُوڑا کُوڑا، تے محل چڑہایا سائیاں
(میاں محمد بخش)