نتائج تلاش

هر گلن شاعر اۏلوبدور، یازېرې شعر و غزل منجه هر شعر یازان، حافظِ دوران اۏلماز (غلام‌رضا امام علی‌زاده 'امامی') ہر آنے والا شخص شاعر ہو گیا ہے، [اور] شاعری و غزل لکھ رہا ہے۔۔۔ [لیکن] میری رائے میں، ہر شاعری لکھنے والا شخص حافظِ دوراں نہیں ہوتا۔ Hər gələn şair olubdur, yazırı şerü qəzəl Məncə hər...

هامې ایستیر که نصیحت ائله‌ییب، ناصح اۏلا آمما هر ناصح اۏلان، حضرتِ لقمان اۏلماز (غلام‌رضا امام علی‌زاده 'امامی') ہر کوئی چاہتا ہے کہ نصیحت کر کے ناصح بن جائے۔۔۔ لیکن ہر شخصِ ناصح حضرت لُقمان نہیں ہوتا۔ Hamı istir ki nəsihət eləyib, naseh ola Amma hər naseh olan, həzrəti-Loğman olmaz

چرخِ گردونون اۏلوب چۆن سئیری کج، بو مۆلک‌ده دۆز آدام آختارسان آز واردېر، ولی بۏل وار، کج (امیر حلّاجی) چرخِ گردوں کی گردش چونکہ کج ہو گئی ہے، [لہٰذا] اِس مُلک میں اگر تم راست انسان تلاش کرو تو کم ہیں، لیکن کج [انسان] بِسیار ہیں۔ Çərxi-gərdunun olub çün seyri kəc, bu mülkdə Düz adam axtarsan az...

اینسان گرک باخارکن، عیبرت آلا حیات‌دان بیر یان‌دا قصرلردیر، ویرانه بیر طرف‌ده (اسماعیل ممّدلی) لازم ہے کہ انسان نگاہ کرتے وقت حیات سے عِبرت [بھی] حاصل کرے۔۔۔ ایک جانب کاخ و قصر ہیں، [جبکہ] ایک طرف ویرانہ ہے۔ İnsan gərək baxarkən, ibrət ala həyatdan Bir yanda qəsrlərdir, viranə bir tərəfdə

ای دۏست منیم ایندی وارېم باده‌یه حاجت سؤهراب اؤلن‌دن سۏرا، درمان ایشه گلمز (غلام‌علی خاکسار ابهَری) اے دوست! مجھے شراب کی حاجت اِس وقت ہے۔۔۔ سُہراب کے مر جانے کے بعد علاج و درمان کام نہیں آتا۔ Ey dost mənim indi varım badəyə hacət Söhrab öləndən sora, dərman işə gəlməz

اصل و نسب بو گۆن ایشه گلمز زمانه‌ده اینسان اۏدور کی پول کیمی مۆشگۆل‌گۆشاسې وار (علی اکبر حدّاد تبریزی) اِمروز زمانے میں اصل و نسب کام نہیں آتے۔۔۔ انسان وہ ہے کہ جس کے پاس پیسے جیسا مُشکِل کُشا موجود ہے۔ Əslü nəsəb bu gün işə gəlməz zəmanədə İnsan odur ki pul kimi müşgülgüşası var

ساقییا! باده‌یِ جهلین نه یامان نشئه‌سی وار؟ کی اۏنون مستی، معاده کیمی هۆشیار اۏلماز (حُسین کریمی مراغه‌ای) اے ساقی! شرابِ جہل کا کیسا بد نشہ ہے؟ کہ اُس کا مست روزِ قیامت تک ہوشیار نہیں ہوتا۔ Saqiya! Badeyi-cəhlin nə yaman nəş'əsi var? Ki onun məsti, mə'adə kimi hüşyar olmaz

بیگانه دیلی، اۏلسادا بال، آغزېمې سانجار اؤز دۏغما دیلیم‌دیر کی شیرین‌دیر منه بال‌دان (یحییٰ شیدا) بیگانے کی زبان، خواہ شہد ہو، میرے دہن کو نیش مارتی ہے۔۔۔ [یہ] میری خود کی مادری زبان ہے کہ جو میرے لیے شہد سے شیریں تر ہے۔ × نیش = ڈنگ Biganə dili, olsada bal, ağzımı sancar, Öz doğma dilimdir ki...

کویینی خونابهٔ چشمیم‌له نم‌ناک ائیله‌رم کیپریڲیم‌له آستانېن گردینی پاک ائیله‌رم (میرزا علی اکبر صابر) تمہارے کُوچے کو میں اپنی چشم کے خوناب سے نم ناک کرتا ہوں۔۔۔ میں اپنی مِژگاں سے تمہارے آستان کی گرد کو پاک کرتا ہوں۔ Kuyini xunabeyi-çeşmimlə nəmnak eylərəm, Kipriyimlə asitanın gərdini pak eylərəm.

خرامِ سیل در ویرانه‌ها دارد تماشایی ز رفتارت قیامت می‌رود بر دل بیا بِنْگر (بیدل دهلوی) ویرانوں میں سیلاب کا خِرام ایک تماشا رکھتا ہے۔۔۔ تمہاری رفتار سے دل پر قیامت گُذرتی ہے، آؤ نگاہ کرو۔

چند کنم فکر آبِ دیدهٔ بیدل قطرهٔ این بحر هم کنار ندارد (بیدل دهلوی) میں 'بیدل' کے آبِ دیدہ (اشک) کی فکر کب تک کروں؟۔۔۔ اِس بحر کا قطرہ بھی کنارہ و ساحل نہیں رکھتا۔

خود خصمِ خودیم ورنه گردون با خلقِ ضیعف کین ندارد (بیدل دهلوی) ہم خود [ہی] خود کے دشمن ہیں۔۔۔ ورنہ فلک خَلقِ کمزور و ناتواں کے ساتھ دشمنی و عداوت نہیں رکھتا۔

مهسَتی گنجَوی کی ایک فارسی رُباعی کا منظوم تُرکی ترجمہ: (رباعی) بۆت‌دۆرسه اۆزۆن، بۆته گتیررم ایمان، مئی وئرسن اگر، خۏش‌دور اۏ مست‌لیک، جانان، عئشقین‌له سنین اۏندان اؤترۆ اۏلدوم یۏخ، خۏش‌دور منه بو مین دفعه وار اۏلماق‌دان. (خلیل یوسف‌لی) اگر تمہارا چہرہ بُت ہو، تو میں بُت پر ایمان لے آؤں گی۔۔۔ اے...

نۏلا اربابِ کمال ائیله‌یه تحسین منه کیم فلکِ نظم‌ده بیر اخترِ رخشانم من (میرزا علی‌اکبر صابر) اگر اربابِ کمال مجھ پر تحسین کریں تو کیا ہوا؟ کہ میں فلکِ نظم میں ایک ستارۂ درَخشاں ہوں۔ Nola ərbabi-kəmal eyləyə təhsin mənə kim, Fələki-nəzmdə bir əxtəri-rəxşanəm mən.

مرا جودِ او تازه دارد همی مگر جودش ابر است و من کِشت‌زار؟! (رودکی سمرقندی) مجھے اُس کا جُود و کرَم [مُسلسل] تازہ رکھتا ہے۔۔۔ کیا اُس کا جُود و کرَم ابر ہے اور میں کِشت زار [ہوں]؟ × کِشت زار = کھیت × ظاہراً یہ بیت پادشاہ کی مدح میں کہی گئی تھی۔

دانهٔ خالینه تا کیم مُرغِ جان قېلدې طمع دامِ زُلفۆن حلقه‌سینه اۏلدو جانېم مُبتلا (شاه اسماعیل صفوی 'خطایی') جُوں ہی [میرے] مُرغِ جاں نے تمہارے دانۂ خال کی طمع و حِرص کی، میری جان تمہارے دامِ زُلف کے حلقے میں گرفتار ہو گئی۔ × دام = جال Daneyi-xalinə ta kim, mürği-can qıldı təmə', Dami-zülfün...

سوزِ بی‌ناله‌یِ پروانه‌نی گؤر، ای بۆلبۆل صحنِ گۆل‌زارده آنجاق سنین افغانېن وار (میرزا علی‌اکبر صابر) اے بُلبُل! پروانے کے سوزِ بے نالہ کو دیکھو۔۔۔ صحنِ گُلزار میں فقط تمہاری فغاں [سُنائی دیتی] ہے۔ (یعنی اے بُلبُل! پروانے کی جانب نگاہ کرو کہ وہ کس طرح فداکارانہ فنا فی النّار ہو جاتا ہے، لیکن پھر...

بادهٔ تلخ ایچره بو نشئهٔ شیرین نه‌دیر؟ یۏخسا قۏیوب دل‌بریم لب لبِ پیمانه‌یه؟ (میرزا علی‌اکبر صابر) شرابِ تلخ کے اندر یہ نشۂ شیریں کیا ہے؟ کہیں ایسا تو نہیں کہ میرے دلبر نے لبِ پیمانہ پر [خود کا] لب رکھ دیا ہو؟ Badeyi-təlx içrə bu nəş'eyi-şirin nədir? Yoxsa qoyub dilbərim ləb ləbi-peymanəyə?

قفقازی آذربائجانی شاعر میرزا علی‌اکبر صابر کی نظم 'عیدِ مولودِ نبی' کا بندِ اول: حمدُلله که بیزه شامل اۏلوب لُطفِ خدا بو مُبارک گۆنۆ درک ائتمڲه عُمر ائتدی وفا عیدِ مولودِ نبی‌دن گؤزۆمۆز تاپدې ضیا قېلېن ای اُمّتِ مرحومه بو گۆن وجد و صفا "أَشْرَقَتْ مِنْ فَلَكِ الْبَهْجَةِ شَمْسٌ وَبِهَا مَلَأَ...

ز مِهرش مبادا تهی ایچ دل ز فرمانْش خالی مباد ایچ مرْج (رودکی سمرقندی) کوئی بھی دل اُس کی محبّت سے تہی نہ ہو!۔۔۔ کوئی بھی سرزمین اُس کے فرمان سے خالی نہ ہو! × ظاہراً یہ بیت پادشاہ کی مدح میں کہی گئی تھی۔