سوانح عمری فردوسی صفحہ 56

[سیدہ شگفتہ]

سوانح عمری فردوسی
صفحہ
56​

 

[سیدہ شگفتہ]

 

[سیدہ شگفتہ]

شمشاد

 

[شمشاد]

صفحہ ۵۶

بیامد بغر ید چون پیل مست
کمندے بہ بازو و گُرزے بدست

بد و گفت کاموس چندین مدم
بہ نیروے این رشتہ شصت خم

برانگیخت کاموس جنگی نبرد
ہم اور در ادید بازو رع برد

بینداخت تیغ پرند آورش
ہمی خواست ازتن گسستن سرکر

سر تیغ بر گردن رخش خورد
بُرید بگرگسستوان بنود

نیا مدتن رخش رازان گزند
گو پیلتن، حلقہ کرداں کمند

بنیداخت وافگندش اندرمیان
برانگیخت از جائے رخش دان

بہ ران اندر اور دو کردش دوال
عقابے شدہ رخش باید و بال

بہ رای و دلیری بیفشہ دران
گران شدر کیب و سبک شدفنان

ہمی خواست آن خام خم گند
بہ نیروی تن بگسلا نذر بند

شداز ہوش کاموس و نگسست خام
گو پیلتین رخش را کرد رام

عنان رابہ پیچید و اورا ززین
نگون اندر آور و دوز و بر زمین

دودست از پشیخ ابستش چوسنگ
بہ خم کمنداندر آور و چنگ

تہمتن بہ بند کمر برد جنگ
گزین کردیک چو بہ تیر خد نگ

خدنگی بر آورد پیکان چو اب
نہادہ بروچار پر عقاب

کالید چاچی کمان را بارست
بہ چرم گوزن اندر آمد سکسبت

ستون کرو چپ را دخم کرد راست
خروش ازحم چرخ چاچی نجواست

چوسو فارش آمد بہ پہنای گوش
زچرم گو زنان برآمد خروش

چوپیکان ببو سید انگشت او
گزر کرو از مہرہ پشت اُو

چوزد تیربر سینہ اشکبوس
سہران زمان دست او داد بوس

قضا گفت گیر و قرر لفت دہ
فلک گفت، حسن، ملک گفت زہ

برآشفت سُہراب و شد چون پلنگ
چوبد خواہ او چارہ جو شد بہ جنگ

عنان برگرائیدو برداشت اسپ
بیاند بہ کردار آذر گشسپ

 

[سیدہ شگفتہ]

ٹائپنگ مکمل

 

[سیدہ شگفتہ]

تصحیح اول از

حسان خان

 

[حسان خان]

صفحہ ۵۶

بیامد بغر ید چون پیل مست
کمندے بہ بازو و گُرزے بدست

بدو گفت کاموس چندین مدم
بہ نیروے این رشتہ شصت خم

برانگیخت کاموس جنگی نبرد
ہم آورد را دید با زور و برد

بینداخت تیغِ پرند آورش
ہمی خواست ازتن گسستن سرش

سر تیغ بر گردن رخش خورد
ببرید برگستوان نبرد

نیامد تن رخش را زان گزند
گو پیلتن، حلقہ کرد آں کمند

بنیداخت و افگندش اندر میان
برانگیخت از جائے رخش دان

بہ ران اندر آورد و کردش دوال
عقابے شدہ رخش با پر و بال

بہ رای و دلیری بیفشرد ران
گران شد رکیب و سبک شد عنان

ہمی خواست آن خام خم کمند
بہ نیروی تن بگسلا ند ز بند

شد از ہوش کاموس و نگسست خام
گو پیلتن رخش را کرد رام

عنان را بہ پیچید و او را ز زین
نگون اندر آورد و زد بر زمین

دو دست از پس پشت بستش چو سنگ
بہ خم کمند اندر آورد چنگ

تیر اندازی
تہمتن بہ بند کمر برد جنگ
گزین کرد یک چوبہ تیر خدنگ

خدنگی برآورد پیکان چو آب
نہادہ برو چار پر عقاب

بمالید چاچی کمان را بدست
بہ چرم گوزن اندر آمد شست

ستون کرو چپ را و خم کرد راست
خروش از خم چرخ چاچی بخواست

چوسوفارش آمد بہ پہنای گوش
ز چرم گوزنان برآمد خروش

چوپیکان ببوسید انگشت او
گزر کرد از مہرۂ پشت اُو

چو زد تیر بر سینہ اشکبوس
سپہر آن زمان دست او داد بوس

قضا گفت گیر و قدر گفت وہ
فلک گفت احسن، ملک گفت زہ

نیزہ بازی
برآشفت سُہراب و شد چون پلنگ
چو بدخواہ او چارہ جوشد بہ جنگ

عنان برگرائید و برداشت اسپ
بیامد بہ کردار آذرگشسپ