صفحہ ۵۶
بیامد بغر ید چون پیل مست
کمندے بہ بازو و گُرزے بدست
بد و گفت کاموس چندین مدم
بہ نیروے این رشتہ شصت خم
برانگیخت کاموس جنگی نبرد
ہم اور در ادید بازو رع برد
بینداخت تیغ پرند آورش
ہمی خواست ازتن گسستن سرکر
سر تیغ بر گردن رخش خورد
بُرید بگرگسستوان بنود
نیا مدتن رخش رازان گزند
گو پیلتن، حلقہ کرداں کمند
بنیداخت وافگندش اندرمیان
برانگیخت از جائے رخش دان
بہ ران اندر اور دو کردش دوال
عقابے شدہ رخش باید و بال
بہ رای و دلیری بیفشہ دران
گران شدر کیب و سبک شدفنان
ہمی خواست آن خام خم گند
بہ نیروی تن بگسلا نذر بند
شداز ہوش کاموس و نگسست خام
گو پیلتین رخش را کرد رام
عنان رابہ پیچید و اورا ززین
نگون اندر آور و دوز و بر زمین
دودست از پشیخ ابستش چوسنگ
بہ خم کمنداندر آور و چنگ
تہمتن بہ بند کمر برد جنگ
گزین کردیک چو بہ تیر خد نگ
خدنگی بر آورد پیکان چو اب
نہادہ بروچار پر عقاب
کالید چاچی کمان را بارست
بہ چرم گوزن اندر آمد سکسبت
ستون کرو چپ را دخم کرد راست
خروش ازحم چرخ چاچی نجواست
چوسو فارش آمد بہ پہنای گوش
زچرم گو زنان برآمد خروش
چوپیکان ببو سید انگشت او
گزر کرو از مہرہ پشت اُو
چوزد تیربر سینہ اشکبوس
سہران زمان دست او داد بوس
قضا گفت گیر و قرر لفت دہ
فلک گفت، حسن، ملک گفت زہ
برآشفت سُہراب و شد چون پلنگ
چوبد خواہ او چارہ جو شد بہ جنگ
عنان برگرائیدو برداشت اسپ
بیاند بہ کردار آذر گشسپ