شو کمار بٹالوی اپنی سال گرھا تے

[غدیر زھرا]

برہن جند میری نی سئیؤ
کوہ اک ہور مُکایا نی
پکا میل موت دا نظریں
اجے وی پر نہ آیا نی

ورھیاں نال عمر دا پاشا
کھیڈدیاں میری دیہی نے
ہور سمیں ہتھ ساہواں دا
اک صندلی نرد ہرایا نی

آتم ہتیا دے رتھ اتے
جی کردے چڑھ جاواں نی
کائرتا دے دماں دا
پر کتھوں دیاں کرایہ نی

اج قبراں دی کلری مٹی
لا میرے متھے مائی نیں
اس مٹڑی چوں مٹھڑی مٹھڑی
اج خشبوئی آئے نی

لا لا لون کھوآئے دل دے
ڈکرے کر کر پیڑاں نوں
پر اک پیڑ وصل دی تاں وی
بھکھی مردی جائے نی

صدق دے کولے پنڈے تے
اج پے گئیاں ایوں لاشاں نی
جیوں تیرے بگے والیں کوئی
کالا نظریں آئے نی

نی میرے پنڈ دیؤ کڑیو چڑیؤ
آؤ مینوں دیو دلاسہ نی
پی چلیا مینوں گھٹّ-گھٹّ کرکے
غم دا مرگ پیاسا نی

ہنجھوآں دی اگّ سیک سیک کے
سڑ چلیاں جے پلکاں نی
پر پیڑاں دے پوہ دا اڑیؤ
گھٹیا سیت نہ ماسہ نی

تاپ ترئیے فقراں دے نی
مار مکائی جندڑی نی
لوس گیا ہر حسرت میری
لگیا ہجر چماسا نی

پیڑاں پا پا پور لیا
میں دل دا کھوہ کھارا نی
پر بدبخت نہ سکیا اتھرا
ایہہ کرماں دا مارا نی

ادھی راتیں اٹھ اٹھ روواں
کر کر چیتے مویاں نوں
مار دہتھڑاں پٹاں جد میں
ٹٹّ جائے کوئی تارہ نی

دل دے ویہڑے پھوہڑی پاواں
یاداں آؤن مکانے نی
روز غماں دے ستھر سوں سوں
جوڑیں بہہ گیا پارا نی

سئیؤ رکھ حیاتی دے نوں
کیہ پاواں میں پانی نی
سیونک عشقَ دی پھوکی کر گئی
ایہدی ہر اک ٹاہنی نی

یاداں دا کر لوگڑ کوسا
کی میں کراں ٹکوراں نی
پئی برہوں دی سوج کلیجے
مویاں باجھ نہ جانی نی

ڈولھ عطر میری زلفیں مینوں
لے چلے قبراں ولے نی
کھورے بھوت بھتانے ہی بن
چمبڑ جاون ہانی نی

(شو کمار بٹالوی)

 

[محمد علم اللہ]

اس کا ترجمہ کون کرے گا ؟

 

[نیرنگ خیال]

واہ۔۔۔ شو دے جنم دن دے حوالے نال بڑا ای ودھیا کلام پیش کیتا اے۔ شو ہوراں دی کیہ گل اے۔ شو آپ آکھدے نیں
ندی وچ روز سورج اگدا ہے
ندی وچ روز سورج ڈبدا ہے
ادھورا گیت ماں نوں چبھدا ہے
ادھورا گیت سبھ نوں چبھدا ہے
ادھورا گیت جگّ نوں چبھدا ہے


ایویں ای بالکل پنجابی کلام وی شو توں بغیر مکمل نئیں۔ شو دے ذکر بغیر ادھورا اے۔ کلام شو نال جڑنا نئیں پیندا۔ شو آپ اپنے نال جوڑ لیندا اے۔ درد، برہا دا راگ شدت جو ایناں دے ہاں نظردی اے۔ اوہدا کوئی مل نئیں۔

میرا وشواس ہے کجھ اس طرحاں دا
محبت توں وی مہنگی ہے حیاتی
محبت دین ہے، دنیاں نہیں ہے
ہے دنیاں دین دے پنڈے چھپاکی
محبت گھاٹ ہے بس دو پلاں دی
جدوں تکّ خون دے وچ ہے سیک باقی
محبت کام دے بوٹے دا پھل ہے
کہ جیکن چیت وچ پھلے پٹاکی
محبت کام دا ہی اک پڑائ ہے
تے شاید کام دا ہی ناں خدا ہے
خدا دی ذات کولوں ودھ کوئی
نہ میرے دوستا کوئی بےوفا ہے

 

[غدیر زھرا]

اس کا ترجمہ کون کرے گا ؟

میرے خیال میں ایسے قدآور شاعر کے کلام کا ترجمہ کرنا اصل کلام کا مزہ خراب کرنے والی بات ہے اس پر جب کہ میں ہر لفظ سے یا ترجمے سے انصاف بھی نہ کر پاؤں گی۔یوں بھی اصل کا ترجمہ کرنے کو مہارت ہونا ضروری ہوتا ہے ورنہ یہ زیادتی ہے اصل کلام سے۔

 

[غدیر زھرا]

واہ۔۔۔ شو دے جنم دن دے حوالے نال بڑا ای ودھیا کلام پیش کیتا اے۔ شو ہوراں دی کیہ گل اے۔ شو آپ آکھدے نیں
ندی وچ روز سورج اگدا ہے
ندی وچ روز سورج ڈبدا ہے
ادھورا گیت ماں نوں چبھدا ہے
ادھورا گیت سبھ نوں چبھدا ہے
ادھورا گیت جگّ نوں چبھدا ہے


ایویں ای بالکل پنجابی کلام وی شو توں بغیر مکمل نئیں۔ شو دے ذکر بغیر ادھورا اے۔ کلام شو نال جڑنا نئیں پیندا۔ شو آپ اپنے نال جوڑ لیندا اے۔ درد، برہا دا راگ شدت جو ایناں دے ہاں نظردی اے۔ اوہدا کوئی مل نئیں۔

میرا وشواس ہے کجھ اس طرحاں دا
محبت توں وی مہنگی ہے حیاتی
محبت دین ہے، دنیاں نہیں ہے
ہے دنیاں دین دے پنڈے چھپاکی
محبت گھاٹ ہے بس دو پلاں دی
جدوں تکّ خون دے وچ ہے سیک باقی
محبت کام دے بوٹے دا پھل ہے
کہ جیکن چیت وچ پھلے پٹاکی
محبت کام دا ہی اک پڑائ ہے
تے شاید کام دا ہی ناں خدا ہے
خدا دی ذات کولوں ودھ کوئی
نہ میرے دوستا کوئی بےوفا ہے

شو ہوراں دی کی گل اے۔ برہا دے سلطان نوں جد پڑھو ہک پیڑ اندر ہوکے بھردی اے۔ پنجابی ادب نوں رنگ لا دتے نیں شو جی نے۔