صابر علی صابر

اُڈدی چِڑی دے جے توں کھمبھ گِن لیندا سیں اجکل اوس توں اگانہہ دیاں گلاں نیں کتھے لگا پھرنایں؟ کندھاں دے جے کن سی ۔۔۔تے اجکل اکھاں نیں۔۔۔ ہر پاسے اکھاں نیں مونہاں نوں کیہ ویکھنا ایں۔۔۔۔ ہتھاں وچ اکھاں نیں ۔۔۔تے تلی تے زمانہ اے کتھے لگا پھرنایں؟ بولدے جے نہیں لوکیں ویکھدے تے پئے نیں بولدے...

ماڑے دی تقدیر وغیرہ ملاں پنڈت پیر وغیرہ جے کر مرزے سو جاون تے ٹٹ جاندے نیں تیر وغیرہ غیرت غیرت کر دے مر گئے کنے خان شمیر وغیرہ جے کر عشق دے راہ پینڑا ای صاحباں!تیرے ویر وغیرہ؟ اردو غزل وی ٹھیک اے صابر ہاں اوہ غالب میر وغیرہ صابر علی صابر

جیہڑے دن دے راہ بدلے نیں سجن انّے واہ بدلے نیں جد وی عالیجاہ بدلے نیں گل نئیں بدلے، پھاہ بدلے نیں لکھاں ورھیاں توں ایہہ ریت اے ہو کے لوک تباہ بدلے نیں اوہو تاپ تے اوہی کھنگاں موسم کی سواہ بدلے نیں کجھ ہوکے کجھ ہاواں بن گئے میں صابرؔآں، ساہ بدلے نیں

راضی ناواں ہو سکدا اے جے او ساواں ہو سکدا اے دھپّاں دے وچ میرے نال ہاں! پرچھاواں ہوسکدا اے میرے ورگے مک نئیں سکدے ٹاواں ٹاواں ہوسکدا اے اج میرے تے خُش لگدا اے ہتھ تے لاواں، ہوسکدا اے

رَاتَاں، سُفنے، ڈَر تَے میں نَال کَھلی اے در تَے میں اِک دُوجے دَے مُجرم آں میرے کُترے پَر تَے میں بَامَن بیٹھا ویکھ ریا واں مسجد دے منبر تَے میں لَڑدے پئے آں اَزلاں توں اَنہونی دا وَر تَے میں صابر علی صابرؔ

میں کیا اے کوئی گل تے نئیں ناں چپ مسئلے دا حل تے نئیں ناں میرے دل چوں نکل وی سکنا اے دل کوئی دلدل تے نئیں ناں منیاں بندے اکوں جئے نئیں پر تیرے گل ٹل تے نئیں ناں عشق توں میں انجان ای سئی پر تینوں وی کوئی ول تے نئیں ناں میں کیندا لہو اکوں جئے نیں او کیندا اے کھل تے نئیں ناں دنیا میرے توں باغی...

زبیر مرزا بھرا نیں جدوں ایتھے پروفیسر موہن صاب دی نظم "رب" پیش کیتی تے مینوں صابر ہوراں دی نظم ربّا یاد آگئی۔۔۔ فوری پیش کرن دا خیال ایس لئی آیا کہ تلمیذ سر نے اڈیک ول اشارہ کیتا تے میں سوچیا۔۔۔ ماڑے ذہن دا بندا واں۔۔۔ کدھرے ائے گل ذہنوں ائ نہ نکل جائے۔۔۔۔ :) تے حاضر اے نظم ربا۔۔۔ ربا! بے شک...

اللہ دے گھر گھلّو دانے چڑھی بیساکھی، واڈھےبیٹھے پکّی کنک کٹیجن لگی تیکھی دُھپےبھریاں بجھیاں ادّھی رات گو بھجن لگی کیہن خدا داحصہ گھلّو وچ مسیتاں دےملوانے اللہ دےگھرگھلّودانے بھاویں اللہ نےنئیں کھانے اللہ دےگھرگھلّودانے دانےیا فر پیسےّگھلو جو وی جی کردااےگھلّو رب دےگھروچ حصہ پاؤ جو وی پُجدا...

اِیس ہتھ توں اُوس گل دے پینڈے سوہنی لئی نیں تھل دے پینڈے میں چاہندا ساں ٹلدے پینڈے پَج پَج پئے نیں ولدے پینڈے منزل کوئی دور تا نئیں سی جے ناں مینوں چھلدے پینڈے ہوکے پر پر برفاں ہوگئے کنےسڑدے بلدے پینڈے میری لانگھ تے سُتے اٹھے اکھاں مَلدے مَلدے پینڈے صابرؔ ساں ناں تا ایں خورے مینوں رئے...

دو اشعار::) من چوں پٹ کے پکدا بوٹا لا بیٹھا واں شک دا بوٹا جِتھے صابر بندا نپیا اوتھے اُگیا اَک دا بوٹا دو ہور اشعار:;) تارے کھا کھا پِھٹیاں راتاں تاں نیں دن توں چِٹیاں راتاں سورج نئیں، میں قلم وکھائی دو دو ہتھی پِٹیاں راتاں بس دو ہور: :) پَویں پُردا ریندا واں فِر وی تُردا ریندا واں اتھرو...

سُکھاں نے ہڑتال اے کیتی تَرنا دِتّا دُکّھاں نیں سُوچاں نیں اے ریلی کڈی جلسہ کیتا اے پُکّھاں نیں سَاوَاں ہتھوں سمجھوں ہُن حکومت چُھٹن والی اے صدراں والی صابرؔ یار اسمبلی ٹُٹّن والی اے صابر علی صابر

اک دے مگر سی چوکھے لگے جان بچاون لئی او پجا وا وا پجا چوکھا پجا پر اوناں پِچھا نا چھڈیا آخر بے وس ھو کے اونیں لتاں دے وچ پونچھل لے کے ماڑے ھون دا ترلا پایا سارے اونوں چھڈ کے ٹر گئے پر جے اوتھے ۔ ۔ ۔ کتیاں دی تھا بندے ہندے ۔ ۔ ۔ فیر کی ہندا؟؟ صابر علی صابر