نه واختاجان، دئ، اۏ یاقوت دۏداقلارا
باخېب آل قان اۏلاجاقسان،
کؤنلۆم منیم؟
(صدرالدین عینی)
(مترجم: جابر نوروز)
اے میرے دل، کہو، کب تک اُن مثلِ یاقوت لبوں پر نگاہ کر کے سُرخ خون ہوؤ گے؟
Nə vaxtacan, de, o yaqut dodaqlara
baxıb al qan olacaqsan,
könlüm mənim?