اُچے نال پریت تے میں نیواں
ویکھاں اپنی خامی تے ڈر آونداے
کیونکہ
میں کُجھ وی نہیں

یا رسول اللہﷺ

اودھی شان ہے الکعبہ توں بوہت اُچی
لوَاں اسم گرامی تے ڈر آونداے

تے قاعدہ ادب تو فیل ہے عقل میری
جے کر دیواں سلامی تے ڈر آونداے

کِدھرے پیر سردارؔ نا سِرک جاوے
کراں دعویٰ غلامی تے ڈر آونداے

میں کجھ وی نہیں
میرا کُجھ وی نہیں

میں کُجھ ہو کے مراں
تے
کجھ وی نہیں۔
 
لُکن میٹی کھیڈدیاں میں
پھڑ لئی اوہدی بانہہ

آکھن لگی چھڈ وے اڑیا
مرجاں گی میں تھاں

میں اوس آکھیا بی بی رانی
ہمت کر چُھڈا

اگوں ہس کے آکھن لگی
نئیں چھڈانْدی جا !
 
نکیاں ہوندیاں تو ہن تیکر
لکن میٹی کھیڈ رہے آں

منجی ہیٹھاں
بُوہے اوہلے
وچ بھڑولے

اوہ لکدی تے میں لبھداں ساں
میں لکدا تے او لبھدی سی

اک دوجے نوں لبھ لیندے تے
کھڑ کھڑ ہسدے
ساڈے ہاسے
آج وی گھر دیاں
کندھاں اُتے لیکے ہوئے نیں

کھیڈن نوں تے لکن میٹی
اج وی دوویں کھیڈ رہے آں
پر ہن
پہلی جئی گل نئیں ایں

میں لکدا واں
اوہ نئیں لبھدی
اوہ لکدی اے
میں نئیں لبھدا
 
‏کِکّر، ٹاہلی، بیری، نِمّاں
پِپل، توت تے بوڑھ نئیں بُھلے
وٹاں، بَنّے، نہر دا کنڈھا
اج تک پنڈ دے موڑ نئیں بھُلے

اِک گنیاں دی روہ نئیں بُھلی
لسّیاں دے اوہ کَول نہیں بُھلے
سنگھنے دُدھ دی کھیر نہیں بُھلی
گُڑ دے مٹھے چول نہیں بُھلے۔
 
716306-62544732.jpg


۔۔۔
بُھک وِچ پردہ داری کاہدی
چادر چار دِیواری کاہدی
میرے گھر دِیاں کَندھاں ای کوئی نا
تے بُوہا کاہدا باری کاہدی
 
Top