خالد محمود چوہدری
محفلین
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
اک روز جہانوں جانا ہے
جا قبرے وِچ سمانا ہے
تیرا گوشت کیڑیاں کھانا ہے
کر چیتا مرگ وسار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
تیرا ساہا نیڑے آیا ہے
کُجھ چولی داج رنگایا ہے
کیوں اپنا آپ ونجایا ہے
اے غافل تینوں سار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
توں سُتیاں عمر ونجائی ہے
توں چرخے تند نہ پائی ہے
تیری ساعت نیڑے آئی ہے
کیہ کرسیں داج تیار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
توں جس دن جوبن متی سیں
توں نال سیاں دے رتی سیں
ہو غافل دنیا وتی سیں
ایہہ بھورا تینوں سار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
توں مڈھوں بوہت کچی سیں
نرلجیاں دی نر لجی سیں
توں کھا کھا کھانے رجی شیں
ہُن تاہیں تیرا بار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
اج کل تیرا مکلاوا ہے!
کیوں سُتی کر کر دعویٰ ہے
ان ڈٹھیاں نال مِلاوا ہے
ایہہ پھلکے گرم بازار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
توں ایس جہانوں جائیں گی
پھر قدم نہ ایتھے پائیں گی
ایہہ جوبن روپ ونجائیں گی
تیں رہنا وچ سنسار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
منزل تیری دُور دراڈی
تُوں بھونا وچ جنگل وادی
اوکھا پُہنچن پیر پیا دی
وسدی تُوں اسوار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
اک اکلی تنہا چل سیں
جنگل بربر دیوچ رل سیں
لے لے توشہ ایتھوں گھل سیں
اوتھے لین اُدھار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
اوہ خالی اے سُنج حویلی
توں وچ رہسیں اک اکیلی
اوتھے ہو سی ہور نہ بیلی
ساتھ کسے دا بار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
جہیڑے سن دیساں دے راجے
نال جہیناں دے وجدے واجے
گئے ہو کے بے تختے تاجے
کُجھ دنائی دا ابتار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
کتھے ہے سلطان سکندر
موت نہ چھڈے پیر پیغمبر
سبھے چھڈ چھڈ گئے اڈنبرّ
کوئی ایتھے پائیدار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
کِتھے یوسف ؑ ماہ کنعانی
لئی زُلیخا پھیر جوانی
کیتی موت نے اوڑک فانی
پھیر اوہ ہار سنگار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
کتھے تخت سُلیماںؑ والا
وچ ہوا اُڈ دا سی بالا
اوہ بھی قادر آپ سنبھالا
کُجھ زندگی دا اَتبار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
کتھے میرے ملک سُلطاناں
سبھے چَھڈ چَھڈ گئے ٹِکانا کوئی مار نہ بیٹھے ٹھانا
لشکر دا جیہناں شمار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
پُھلّاں پُھل چنبیلی لا لا
سوسن‘ سُنبل‘ سرو نرالا
بار خزاں کیتا بُر حالا
نرگس نِت خُمار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
جو کُجھ کر سیں سو کُجھ پا سیں
نہیں تے اوڑک پچھو تا سیں
سُنجی کونج وانگوں کرلا سیں
کھنباں باجھ اُڈار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
ڈیرا کر سَیں اوہنیں جائیں
جتھے شیر‘ پلنگ بلائیں
خالی رہن محل سرائیں
پھر توں وِرثے دار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
اَسیں عاجز وچ کوٹ علم دے
اوسے آندے وچ قلم دے
بن کلمے دے ناہیں کم دے
باجھوں کلمے پار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
بُلھّا شاہ بن کوئی ناہیں
ایتھے اوتھے دوہیں سرائیں
سنبھل سنبھل کے قدم ٹکائیں
پھر آون دُوجی وار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
اک روز جہانوں جانا ہے
جا قبرے وِچ سمانا ہے
تیرا گوشت کیڑیاں کھانا ہے
کر چیتا مرگ وسار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
تیرا ساہا نیڑے آیا ہے
کُجھ چولی داج رنگایا ہے
کیوں اپنا آپ ونجایا ہے
اے غافل تینوں سار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
توں سُتیاں عمر ونجائی ہے
توں چرخے تند نہ پائی ہے
تیری ساعت نیڑے آئی ہے
کیہ کرسیں داج تیار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
توں جس دن جوبن متی سیں
توں نال سیاں دے رتی سیں
ہو غافل دنیا وتی سیں
ایہہ بھورا تینوں سار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
توں مڈھوں بوہت کچی سیں
نرلجیاں دی نر لجی سیں
توں کھا کھا کھانے رجی شیں
ہُن تاہیں تیرا بار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
اج کل تیرا مکلاوا ہے!
کیوں سُتی کر کر دعویٰ ہے
ان ڈٹھیاں نال مِلاوا ہے
ایہہ پھلکے گرم بازار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
توں ایس جہانوں جائیں گی
پھر قدم نہ ایتھے پائیں گی
ایہہ جوبن روپ ونجائیں گی
تیں رہنا وچ سنسار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
منزل تیری دُور دراڈی
تُوں بھونا وچ جنگل وادی
اوکھا پُہنچن پیر پیا دی
وسدی تُوں اسوار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
اک اکلی تنہا چل سیں
جنگل بربر دیوچ رل سیں
لے لے توشہ ایتھوں گھل سیں
اوتھے لین اُدھار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
اوہ خالی اے سُنج حویلی
توں وچ رہسیں اک اکیلی
اوتھے ہو سی ہور نہ بیلی
ساتھ کسے دا بار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
جہیڑے سن دیساں دے راجے
نال جہیناں دے وجدے واجے
گئے ہو کے بے تختے تاجے
کُجھ دنائی دا ابتار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
کتھے ہے سلطان سکندر
موت نہ چھڈے پیر پیغمبر
سبھے چھڈ چھڈ گئے اڈنبرّ
کوئی ایتھے پائیدار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
کِتھے یوسف ؑ ماہ کنعانی
لئی زُلیخا پھیر جوانی
کیتی موت نے اوڑک فانی
پھیر اوہ ہار سنگار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
کتھے تخت سُلیماںؑ والا
وچ ہوا اُڈ دا سی بالا
اوہ بھی قادر آپ سنبھالا
کُجھ زندگی دا اَتبار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
کتھے میرے ملک سُلطاناں
سبھے چَھڈ چَھڈ گئے ٹِکانا کوئی مار نہ بیٹھے ٹھانا
لشکر دا جیہناں شمار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
پُھلّاں پُھل چنبیلی لا لا
سوسن‘ سُنبل‘ سرو نرالا
بار خزاں کیتا بُر حالا
نرگس نِت خُمار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
جو کُجھ کر سیں سو کُجھ پا سیں
نہیں تے اوڑک پچھو تا سیں
سُنجی کونج وانگوں کرلا سیں
کھنباں باجھ اُڈار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
ڈیرا کر سَیں اوہنیں جائیں
جتھے شیر‘ پلنگ بلائیں
خالی رہن محل سرائیں
پھر توں وِرثے دار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
اَسیں عاجز وچ کوٹ علم دے
اوسے آندے وچ قلم دے
بن کلمے دے ناہیں کم دے
باجھوں کلمے پار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
بُلھّا شاہ بن کوئی ناہیں
ایتھے اوتھے دوہیں سرائیں
سنبھل سنبھل کے قدم ٹکائیں
پھر آون دُوجی وار نہیں
اُٹھ جاگ‘ گُھر اڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے دَرکار نہیں
