شو کمار بٹالوی شِو کمار بٹالوی: برہا دا سلطان
- صاحب لڑی فلک شیر
- تاریخ ابتداء
فلک شیر
محفلین
برہاتوں سلطان
"برہا برہا آکھیے
برہا توں سلطان
جس تن برہا نہ اپجے
سو تن جان مسان،"
اسیں سبھ برہا گھر جمدے
اسیں برہادی سنتان
برہا کھایئے برہا پایئے
برہا آئے ہنڈان
اسیں سبھ برہاوے مندریں
دھکھدے دھوف سمان
بن برہا عمر سگندھیاں
سبھے نبسا جان
برہا سیتی اپجیا
ایہ دھرتی تے اسمان
برہا سیتی سورج جمن
دیہوں پئے گیڑے کھان
میں وڈبھاگی تیرا برہا
لڑلگا میرے آن
بن برہا تھیندی ٹھیکری
کسے اجڑے قبرستان
اج سبھے دھرتیاں میریاں
تے سبھے ہی اسمان
اج سبھے رنگ ہی مینڈڑے
میرے ویڑھے جھو مرپان
" برہا برہا آکھیے
برہا توں سلطان
جس تن برہا نہ اپجے
سو تن جاں مسان"
"برہا برہا آکھیے
برہا توں سلطان
جس تن برہا نہ اپجے
سو تن جان مسان،"
اسیں سبھ برہا گھر جمدے
اسیں برہادی سنتان
برہا کھایئے برہا پایئے
برہا آئے ہنڈان
اسیں سبھ برہاوے مندریں
دھکھدے دھوف سمان
بن برہا عمر سگندھیاں
سبھے نبسا جان
برہا سیتی اپجیا
ایہ دھرتی تے اسمان
برہا سیتی سورج جمن
دیہوں پئے گیڑے کھان
میں وڈبھاگی تیرا برہا
لڑلگا میرے آن
بن برہا تھیندی ٹھیکری
کسے اجڑے قبرستان
اج سبھے دھرتیاں میریاں
تے سبھے ہی اسمان
اج سبھے رنگ ہی مینڈڑے
میرے ویڑھے جھو مرپان
" برہا برہا آکھیے
برہا توں سلطان
جس تن برہا نہ اپجے
سو تن جاں مسان"
فلک شیر
محفلین
اساں تاں جوبن رتے مرنا
اساں تاں جوبن رتے مرنا
مڑجانا اساں بھرے بھرائے
ہجر تیرے دی کرپرکرما
اساں تان جوبن رتے مرنا
جوبن رتے جو وی مردا
پھل بنے یاں تارا
جوبن رتے عاشق مردے
یاں کوئی کرماں والا
یاں اوہ مرن
کہ جنہاں لکھائے
ہجر دھروں وچ کرماں
ہجر تہاڈا اساں مبارک
نال بہشتیں کھڑنا
اساں تاں جوبن رتے مرنا
بھلا کس لئی جینا
ساڈے جہیا نکرما
سو تک رت توں
جوبن رت تک
جہناں ہنڈائیاں شرماں
نت لجیاں دیاں جمن پیڑاں
ان چاہیاں وی جرنا
نت کسے دیہ وچ
پھل بن کھڑنا
نت تارا بن چڑھنا
اساں تاں جوبن رتے مرنا
سجن جی!
پئے سبھ جگ تائیں
گربھ جون وچ مرنا
جمنوں پہلاں اودھ ہنڈائیے
فیر ہنڈائیے شرماں
مرکے کریئے
اک دوجے دی
مٹی دی پر کرما
پرجے مٹی وی مرجائے
تاں جیو کے کیہ کرنا؟
اساں تاں جوبن رتے مرنا
مڑجانا اساں بھرے بھرائے
ہجر تیرے دی کر پر کرما
اساں تاں جوبن رتے مرنا
اساں تاں جوبن رتے مرنا
مڑجانا اساں بھرے بھرائے
ہجر تیرے دی کرپرکرما
اساں تان جوبن رتے مرنا
جوبن رتے جو وی مردا
پھل بنے یاں تارا
جوبن رتے عاشق مردے
یاں کوئی کرماں والا
یاں اوہ مرن
کہ جنہاں لکھائے
ہجر دھروں وچ کرماں
ہجر تہاڈا اساں مبارک
نال بہشتیں کھڑنا
اساں تاں جوبن رتے مرنا
بھلا کس لئی جینا
ساڈے جہیا نکرما
سو تک رت توں
جوبن رت تک
جہناں ہنڈائیاں شرماں
نت لجیاں دیاں جمن پیڑاں
ان چاہیاں وی جرنا
نت کسے دیہ وچ
پھل بن کھڑنا
نت تارا بن چڑھنا
اساں تاں جوبن رتے مرنا
سجن جی!
پئے سبھ جگ تائیں
گربھ جون وچ مرنا
جمنوں پہلاں اودھ ہنڈائیے
فیر ہنڈائیے شرماں
مرکے کریئے
اک دوجے دی
مٹی دی پر کرما
پرجے مٹی وی مرجائے
تاں جیو کے کیہ کرنا؟
اساں تاں جوبن رتے مرنا
مڑجانا اساں بھرے بھرائے
ہجر تیرے دی کر پر کرما
اساں تاں جوبن رتے مرنا
تلمیذ
لائبریرین
شو ہوراں نوں آپنی حیاتی تھوڑی ہون بارے ربُوں کوئی اشارہ آگیا سی!
فلک شیر
محفلین
اشتہار
اک کڑی جہدانام محبت
گم ہے۔ گم ہے گم ہے !
ساد مردای سوہنی پھبت
گم ہے۔ گم ہے۔ گم ہے!
صورت اوس دی پریاں ورگی
سیرت دی اوہ مریم لگدی
ہسدی ہے تاں پھل جھڑوے نیں
ٹردی ہے تاں غزل ہے لگدی
لم سلمی سرو قد دی
عمر اجے ہے مرکے اگ دی
پر نیناں دی گل سمجھدی !
گمیاں جنم جنم ہن ہوئے
پر لگدے جیوں کل دی گل ہے
ایوں لگداے جیوں اج دی گل ہے
ایوں لگداے جیوں ہن دی گل ہے
ہنے تاں میرے کول کھڑی سی
ہنے تاں میرے کول نہیں ہے
ایہ کیہ چھکل ہے ایہ کیہی بھٹکن
سوچ میری حیران بڑی ہے
نظر میری ہر آؤندے جاندے
چہرے دا رنگ پھول رہی ہے
اوس کڑی نوں ٹول رہی ہے
سانجھ ڈھلے بازاراں دے جد
موڑاں تے خشبو اگدی ہے
ویلھ ، تھکاوٹ ، بے چینی جد
چوراہیاں تے آ جڑدی ہے
رولے لپی تنہائی وچ
اوس کڑی دی بڑکھاندی ہے
اوس کڑی دی بڑدسدی ہے
ہر چھن مینوں ایوں لگداہے
ہر دن مینوں ایوں لگداہے
جڑے جشن نین بھیڑاں وچوں
جڑی مہک دے جھڑمٹ وچوں
اوہ مینوں آواز دوے گی
میں اوہنوں پہچان لوے گی
پر اس رولے دے ہڑ وچوں
کوئی مینوں آوازنہ دیندا
کوئی وی میرے ول نہ ویہندا
پر خورے کیوں پٹلا لگدا
پر خورے کیوں جھولا پیندا
ہر دن ہر اک بھیڑ جڑی چوں
بت اوہدا جیوںلنگھ کے جاندا
پر میونںہی نظر نہ آؤندا
گم گئی میں اوس کڑی دے
چہرے دے وچ گمیا رہندا
اوس دے غم وچ گھلدا رہندا
اوس دے غم وچ کھردا جاندا!
اوس کڑی نوں میری سونہہ ہے
اوس کڑی نوں آپنی سونہہ ہے
اوس کڑی نوں سبھ جگ دی سونہہ ہے
اوس کڑی نوں جگ دی سونہہ ہے
اوس کڑی نوں رب دی سونہہ ہے
جے کتے پڑھدی سندی ہووے
اک واری آکے مل جاوے
وفا میری نوں داغ نہ لاوے
نہیں تاں میتھوں جیا نہ جاندا
گیت کوئی لکھیا نہ جاندا !
اک کڑی جہدا نام محبت
گم ہے ۔ گم ہے ۔ گم ہے !
ساد مرادی سوہنی پھبت
گم ہے ۔ گم ہے ۔ گم ہے !
اک کڑی جہدانام محبت
گم ہے۔ گم ہے گم ہے !
ساد مردای سوہنی پھبت
گم ہے۔ گم ہے۔ گم ہے!
صورت اوس دی پریاں ورگی
سیرت دی اوہ مریم لگدی
ہسدی ہے تاں پھل جھڑوے نیں
ٹردی ہے تاں غزل ہے لگدی
لم سلمی سرو قد دی
عمر اجے ہے مرکے اگ دی
پر نیناں دی گل سمجھدی !
گمیاں جنم جنم ہن ہوئے
پر لگدے جیوں کل دی گل ہے
ایوں لگداے جیوں اج دی گل ہے
ایوں لگداے جیوں ہن دی گل ہے
ہنے تاں میرے کول کھڑی سی
ہنے تاں میرے کول نہیں ہے
ایہ کیہ چھکل ہے ایہ کیہی بھٹکن
سوچ میری حیران بڑی ہے
نظر میری ہر آؤندے جاندے
چہرے دا رنگ پھول رہی ہے
اوس کڑی نوں ٹول رہی ہے
سانجھ ڈھلے بازاراں دے جد
موڑاں تے خشبو اگدی ہے
ویلھ ، تھکاوٹ ، بے چینی جد
چوراہیاں تے آ جڑدی ہے
رولے لپی تنہائی وچ
اوس کڑی دی بڑکھاندی ہے
اوس کڑی دی بڑدسدی ہے
ہر چھن مینوں ایوں لگداہے
ہر دن مینوں ایوں لگداہے
جڑے جشن نین بھیڑاں وچوں
جڑی مہک دے جھڑمٹ وچوں
اوہ مینوں آواز دوے گی
میں اوہنوں پہچان لوے گی
پر اس رولے دے ہڑ وچوں
کوئی مینوں آوازنہ دیندا
کوئی وی میرے ول نہ ویہندا
پر خورے کیوں پٹلا لگدا
پر خورے کیوں جھولا پیندا
ہر دن ہر اک بھیڑ جڑی چوں
بت اوہدا جیوںلنگھ کے جاندا
پر میونںہی نظر نہ آؤندا
گم گئی میں اوس کڑی دے
چہرے دے وچ گمیا رہندا
اوس دے غم وچ گھلدا رہندا
اوس دے غم وچ کھردا جاندا!
اوس کڑی نوں میری سونہہ ہے
اوس کڑی نوں آپنی سونہہ ہے
اوس کڑی نوں سبھ جگ دی سونہہ ہے
اوس کڑی نوں جگ دی سونہہ ہے
اوس کڑی نوں رب دی سونہہ ہے
جے کتے پڑھدی سندی ہووے
اک واری آکے مل جاوے
وفا میری نوں داغ نہ لاوے
نہیں تاں میتھوں جیا نہ جاندا
گیت کوئی لکھیا نہ جاندا !
اک کڑی جہدا نام محبت
گم ہے ۔ گم ہے ۔ گم ہے !
ساد مرادی سوہنی پھبت
گم ہے ۔ گم ہے ۔ گم ہے !
فلک شیر
محفلین
شو دی ساری شاعری اچ موت نوں واجاں ای واجاں نے......جیویں کوئی اوہدے نال چہلاں کرے تے اوہنوں آکھے .....بھئی آ نی سہیلی! رل کھیڈیے.....
مقدس
لائبریرین
فلک شیر
محفلین
حق اے.....مرزا صاحب
فلک شیر
محفلین
غزل
روگ بن کے رہ گیا پیار تیرے شہر دا
میں مسیحا ویکھیا بیمار تیرے شہر دا
ایہدیاں گلیاں میری چڑھدی جوانی کھا لئی
کیوں کراں نہ دوستا، ستکار تیرے شہر دا
شہر تیرے قدر نہیں لوکاں نوں سچے پیار دی
رات نوں کھلدا ہے ہر بازار تیرے شہر دا
فیر منزل واسطے اک پیر نہ پٹیا گیا
اس طرحاں کجھ چبھیا کوئی خار تیرے شہر دا
جتھے مویاں بعد وی کفن نہیں ہویا نصیب
کون پاگل ہن کرے اعتبار تیرے شہر دا
ایتھے میری لاش تک نیلام کر دتی گئی
لتھیا قرضہ نہ فر وی یار تیرے شہر دا
روگ بن کے رہ گیا پیار تیرے شہر دا
میں مسیحا ویکھیا بیمار تیرے شہر دا
ایہدیاں گلیاں میری چڑھدی جوانی کھا لئی
کیوں کراں نہ دوستا، ستکار تیرے شہر دا
شہر تیرے قدر نہیں لوکاں نوں سچے پیار دی
رات نوں کھلدا ہے ہر بازار تیرے شہر دا
فیر منزل واسطے اک پیر نہ پٹیا گیا
اس طرحاں کجھ چبھیا کوئی خار تیرے شہر دا
جتھے مویاں بعد وی کفن نہیں ہویا نصیب
کون پاگل ہن کرے اعتبار تیرے شہر دا
ایتھے میری لاش تک نیلام کر دتی گئی
لتھیا قرضہ نہ فر وی یار تیرے شہر دا
فلک شیر
محفلین
محبت اے تہاڈی.....بوہتی ساری....
تلمیذ
لائبریرین
اَینے سوہنے شعر دےدوجے مصرعے دےایس لفظ نے کوئی بہتاسواد نئیں دتا۔
(شِو دی آتما کولوں معذرت نال)