اپنی پسند دا پنجابی زبان دا اک شعر

شمشاد

لائبریرین
مسجد ٹھا دے، مندر ٹھاہ دے
تے ٹھاہ دے جو کجھ ٹھیندا

اک بندے دا دل نہ ٹھاویں
تے رب دلاں وچ رہندا
 
کیہ لبھیا کیہ کبھنا ایتھوں کُوڑ و کُوڑ جہان اے
دل کملے نوں کیہ سمجھاواں کیہ لبھنا سمجھا کہ

سودے سارے گھاٹے والے کُوڑے سب وپاری
سکے سارے کھوٹے دسن ویکھیے لکھ پرتا کے
 
۔۔۔۔۔
مالی دا کم پانی لاونا، بھر بھر مَشکاں پاوے
مالک دا کم پَھل پُھل لاونا، لاوے یا نہ لاوے​
۔۔۔۔۔۔۔ سیف الملوک (میاں محمد بخش)​
یہ اس "اسیر زیست" سے کوئی پوچھے کہ میاں محمد بخش کے اس شعر میں ایسی کیا بات ہو گئی کہ اس نے اسے ناپسندیدہ قرار دے دیا!
 

یوسف سلطان

محفلین
اوہو بے صورت وچ صورت دے،
بن آپ محمد آیا اے
رکھ سامنے شیشہ وحدت دا،
اج رب نے یار سجایا اے
بِن صورت دے رب نئیں لبدا،
اودی شکل نورانی مُکھ رب دا
جے او نہ ہُندا، نہ رب ہُندا،
لولاک خدا فرمایا اے
اے گل کوئی یار خطا وی نئیں،
جے خدا اُو نئیں تے جُدا وی نئیں
آپے احمد بن کے حمد کرے،
تے محمد نام رکھایا اے
بے حد رمزاں دسدا میرا ڈھولن ماہی
میم دے اولے وسدا میرا ڈھولن ماہی
حضرت بابا بلھے شاہ رحمتہ ﷲ علیہ​
 

اکمل زیدی

محفلین
میری زبان پر جب بھی اگر کبھی پنجابی شعر آتا وہ منیر نیازی کا مشہور زمانہ شعر آتا ہے اور مجھے پسند بھی ہے.
کج شہر دے لوک وی ظالم سَن. کج سانوں مرن دا شوق وی سی ...
 
تیرا گھر ویکھاں تیرا در ویکھاں
تیرے در تے رکھ رکھ سر ویکھاں
جتھے ایک نماز وی لکھ ہوندی
اوتھے عمراں لنگان نوں جی کر دا

مولانا صمصام صاحب رحمہ اللہ
 
سبھ سئیاں رَل پانی نُوں آئیاں
تے کوئی کوئی مُڑسی بَھر کے

جِنہاں نے بَھر کے سِر اُتے چایا
اوہ پَیر رَکھن جَھر جَھر کے
 
Top