پنجابی ادب

تیرے گھنڈ تے چترے پھلّ سوہنے جد نظر پھلاں دے نال لڑی خوشبو ایہناں دی مغز چڑھی رہی ہتھ وچ گھنڈ دی چوک پھڑی اسیں ایتھے ہی گئے بھلّ سوہنے تیرے گھنڈ تے چترے پھلّ سوہنے تیرے گھنڈ دی ویکھ بہار سجن تیرے مکھ لئی کیتے تیار سجن ہنجھوآں دے ڈھوئے ہزار سجن ساتھوں راہ وچ ہی گئے ڈلھ سوہنے تیرے گھنڈ تے چترے...

جُتّی قصُوری جُتّی قصُوری پَیریں نہ پُوری ہائے ربّا سانوں ٹُرنا پیا جنہاں وَاٹاں دی مَیں سار نہ جاناں اوہنیں واٹیں مینوں ٹُرنا پیا باغ لوانی آں بغیچے لوانی آں وِچ لوانی آن توریاں وے نِکّا جیہا مُنڈا سانوں اکھّیاں مارے نیونہہ نہ لگدا اے زوریاں دے جُتّی قصُوری پَیریں نہ پُوری ہائے ربّا سانوں...

ربّ اک گنجھل دار بجھارت ربّ اک گورکھ-دھندا کھولن لگیاں پیچ ایس دے کافر ہو جائے بندہ کافر ہونو ڈر کے جیویں کھوجوں مول نہ کھنجھی لائیلگّ مومن دے کولوں کھوجی کافر چنگا تیری کھوج وچ عقل دے کھنبھ جھڑ گئے تیری بھال وچ تھوتھا خیال ہویا لکھاں انگلاں گنجھلاں کھولھ تھکیاں تیری زلف دا سدھا نہ وال ہویا...

گئی جوانی آیا بڑھاپا جاگ پیاں سب پیڑاں ہن کس کم‘ محمد بخشا سونف‘ جوائن‘ ہریڑاں کوئی آکھے پیڑ لکے دی‘ کوئی آکھے چُک وچلی گل اے محمد بخشا وچوں گئی اے مُک

بال یار دیپ بال ساگراں دے دل ہنگال زندگی دے پینڈیاں دا میٹ قہر تے ہنیر ہر جگر 'چ سانبھ حسرتاں دے خون دی اشیر ہر امنگ زندگی دی کربلا دے وانگ لال بال یار دیپ بال! روم روم زندگی دا دوزخاں دی ہے اگن جگت نیتراں چوں چو رہی ہے پیڑ تے تھکن سوہل بلیاں تے مون ہوکیاں دے لکھ کفن نفرتاں 'چ چور حسناں دے نچ...

کیہ پچھدے او حال فقیراں دا ساڈے ندیوں وچھڑے نیراں دا ساڈے ہنجھ دی جُونے آیاں دا ساڈا دل جلیاں دل گیراں دا ایہ جاندیاں کجھ شوخ جہے رنگاں دا ہی ناں تصویراں ہے جد ہٹ گئے اسیں عشقے دی مُل کر بیٹھے تصویراں دا تقدیر تاں آپنی سوکن سی تدبیراں ساتھوں نہ ہوئیاں نہ جھنگ چھٹیا نہ کن پاٹے جُھنڈ...

ایویں اوہنوں تڑھیاں دتیاں کوچ اساں کر جانائیں اوہدے شہروں دُوجی تھانویں کہیڑے کافر جانائیں عشق نہ جس دے پلے ہووے اُس نے ہونائیں لیراں لیراں جس نوں کوئی کھچ نہ ہووے اس نے کھلر جانائیں خواباں وچ وی تکیاں نیئں سن ساڑن والیاں چھانواں کدی خیال وی آیا نئیں سی دھپے وی ٹھر جانائیں شاخاں جہیڑے ساوے پتر...

یہ اقتباس(افسانہ) محمد منشاء یاد صاحب کی کتاب "وگدا پانی " سی لیا گیا ہے۔ اے بلاک دے بنگلیاں وچکار بڑی شاندار سڑک سی ۔ دوہاں پاسے اُچے اُچے رکھ، سنگھنے بوٹے تے ساوا ساوا گھاہ۔ نرم نرم ساوا ساوا گھاہ ویکھ کے اوہنوں بڑا ہرکھ ہویا پئی کدی جے اوہ گھاہ کھا سکدا یا رُکھاں دے پتراں نال ڈھڈ بھر...