پنجابی پسندیدہ اشعار

شمشاد خان

محفلین
پہلے زلف دی"ف"توں لگے فتوے
ول نین دی "ن" تے بس ہو گئ

اساں "د" توں ساقئ دلبر پڑھیا
ساڈی عشق دی " ع " تے بس ہو گئ
 
عرشوں اتری لاڈ لڈکری میں
پیدا ہوئی پنجاب وچ آن کے میں
پیتا دودھ میں ہندی تے فارسی دا
میرے پنج دریا نے نانکے وے
وارث شاہ دی گود وچ کھیڈدی رہی
اوہنے پالیا لاڈلی جان کے وے
بابا بلھے نے لوریاں دتیاں نے
مینوں پھلاں توں سہل پہچان کے وے
ممتاز شان پنجابی دی کی دساں
ایہدی شان اے سارے جہان تو و دھ کے

حکیم ممتاز علی گہی راجپوت
 

شمشاد خان

محفلین
ہر ویلے تانگھاں یار دیاں میں تاں بیٹھی کانگ اُڈاراں
آپ ونجاں کہ میں قاصد بھیجاں میرا تھی گئیا حال بیماراں
غلام فریدا میں تاں ایویں وچھڑی جیویں وچھڑی آں کونج قطاراں

عمراں لنگھیاں پبھاں پار ہالے نہ وس وے کاہلیا
کدے نہ سُکھ سنیہا ہلیا ہالے نہ وس وے کاہلیا

پُھلاں دے رنگ کالے؛ سرخ گلاباں دے موسم وچ
پردیس گیوں پردیسی ہویوں تے تیڈیاں نت وطناں تے لوڑاں
کملی کر کہ چھوڑ دیتوئی ، میں تاں بیٹھی خاک گلیاں تے رو لاں
غلام فریدا میں تے دوزخ سڑساں جے میں مکھ ماہی ولوں موڑاں
عمراں لنگھیاں پھباں پار،عمراں لنگھیاں پھباں پار

اندروں اندری واگدا رہندا پانی درد حیاتی دا
اُچیاں لبمیاں لال کھجوراں تہ پتر جنہاں دے ساوے
ننگے پنڈے مینوں چھمکان مارے، میرے روندے نیں نین نمانے
جنیاں تن میرے تے لگیاں ، تینوں اک لگے تے توں جانے
غلام فریدا دل اُوتھے دیئیے جتھے اگلا قدر وی جانے
ساڈھیاں عمراں توں وی وڈی عمر وے تیری

ہالے نا وس کالیا ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
عمراں لنگھیاں پبھاں پار
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
 

شمشاد

لائبریرین
ہُن جے مِلےتےروک کے پُچھاں ویکھیا ای اَپنا حال!
کِتھے گئی اوہ رنگت تیری اوہ سَپّاں وَرگی چال
گلاّں کردیاں گُوڑھیاں اَکھّاں وا نال اُڈ دے وال

کِتھے گیا اوہ ٹھاٹھاں مار دےلہُو دا اَنھّا زور
ساہواں وَرگی گرم جوانی لے گئے کیہڑے چور؟
 

شمشاد

لائبریرین
دسو ہاں، ایوی کوئی گل اے۔ ہُن میں فیر لبھن جاواں۔
Hi-o-Raba.gif
 

سیما علی

لائبریرین
سر تے سُورج جھر کے ویکھ تُوں مزدوری کر کے ویکھ انگاں دی مزدوری کر اندرو اندری مر کے ویکھ جان توں پیارے بَچیاں لئی جان تلی تے تر کے ویکھ مُڑکے دے نال مُڑکا بن باہر نکل تے مر کے ویکھ سیمینار جے توں کرنا اے تے چوک اچ دُھوپے کر کے ویکھ

احمد نعیم ارشؔد
 

سیما علی

لائبریرین
چار چُفیرے صبر پیمانے چھلکے نیں تاہیوں چہرے عُمروں پہلاں ڈھلکے نیں سڑکاں اُتے کُتے آکھن کُتیاں نُوں بچ بچا کے نِکلو بندے ہلکے نیں


ثوبیہ شاہد سؔیکھو
 

سیما علی

لائبریرین
شمشاد بھیا کی نذر
(تارکین
نِ وطن لئیے)

وطنے دیاں ٹھنڈیاں چھائیں او یار
ٹِک رہو تھائیں او یار"
روزی دیوے گا سائیں او یار
ٹِک رہو تھائیں او یار
ہیر نوں چھَڈ ٹر گیوں رنجھیٹے
کھیڑیاں دے گھر پاے گئے ہاسے
کانگ اڈاون ماواں بھیناں
ترلے پاون لکھ ہزاراں
پِنڈ وچ کڈی ٹوہر شریکاں
یاراں دے ڈھے پئے منڈاسے
ویراں دیاں ٹُٹ گئیاں بائیں
او یار
ٹِک رو تھائیں او یار
روزی دیوے گا سائیں
کانگ اُڈاون ماواں بھیناں
ترلے پاون لکھ ہزاراں
خیر مناون سنگی ساتھی
چرخے اولے روون مٹیاراں
ہاڑاں دردیاں سُنجیاں رائیں
او یار
ٹِک رو تھائیں او یار
وطنے دیاں ٹھنڈیاں چھائیں
چھڈ غیراں دے محل چو محلے
اپنے ویہڑے دی رِیس نہ کائی
اپنی جھوک دیاں ستّے خیراں
بیبا تُس نے قدر نہ پائی
موڑ مہاراں
تے آ گھر باراں
مُڑ آ کے مول نہ جائیں
او یار
ٹِک رو تھائیں او یار

فیض احمد فیض
 

سیما علی

لائبریرین
لمّی رات سی درد فراق والی
تیرے قول تے اساں وساہ کر کے
کَوڑا گھُٹ کیتی مٹھڑے یار میرے
مٹھڑے یار میرے، جانی یار میرے
فیض احمد فیض
 

سیما علی

لائبریرین
ربّا سچّیا توں تے آکھیا سی
جا اوئے بندیا جگ دا شاہ ہیں توں
ساڈیاں نعمتاں تیریاں دولتاں نیں
ساڈا نَیب تے عالیجاہ ہیں توں

فیض صاحب
 

شمشاد

لائبریرین
دیکھ فریدا جوتِھیا، داڑھی ہوئی بُھور
اگا نیڑے آئیا، پِچھا رہیا دُور
(کلام بابا فرید گنج شکر رحمۃ اللہ علیہ)

جوتھیا : جو ہوا ہے
بُھور : سفید
اگا : اگلا قدم، بڑھاپا، موت
نیڑے : قریب نزدیک
پِچھا : گزرا ہوا، جوانی
 

شمشاد

لائبریرین
دیکھ فریدا جوتھیا، سکر ہوئی وِس
سائیں باجھوں آپنے دیدن کہیے کِس
(کلام بابا فرید گنج شکر رحمۃ اللہ علیہ)

جوتھیا : جو ہوا ہے
سکر : چینی، شکر
وِس : زہر
سائیں : خدا، مالک، محبوب
باجھ : بغیر، علاوہ
دیدن : دُکھ، درد
 

شمشاد

لائبریرین
سفر دی رات

ورہدے مینہ وچ ٹُریا جانواں رات سی بوہت ای کالی
اپنے ای پرچھانوے کولوں دل نوں ڈراون والی
شاں شاں کر دے رُکھ پِپل دے انھیاں کر دیاں واواں
اوس رات تے بوہتے لوکی بُھل گئے گھر دیاں راہواں
(منیر نیازی)
 

سیما علی

لائبریرین
سفر دی رات

ورہدے مینہ وچ ٹُریا جانواں رات سی بوہت ای کالی
اپنے ای پرچھانوے کولوں دل نوں ڈراون والی
شاں شاں کر دے رُکھ پِپل دے انھیاں کر دیاں واواں
اوس رات تے بوہتے لوکی بُھل گئے گھر دیاں راہواں
(منیر نیازی)
بہت خوب:flower::flower::flower::flower::flower:
 
Top