محمد اظہر نذیر
محفلین
کدیں اک کول جا بینڑا، کدی بینڑا ہزاراں تے
بڑا بے کار سی متھا ٹکانا، جا مزاراں تے
ملے تے یار توں لبھدی، وکاءو شے نہیں لوکو
کدی لبھدی نہیں ویکھی محبت میں بزاراں تے
میں رب دی کھوج وچ جندڑی گذاری، خاک چھانڑی وی
مرے اندر ہی بیٹھا سی رگ گردن دی دھاراں تے
خدا دا خوف کافی اے، اگر جند جان وس جاوے
کدی وی خوف نہ ہندا ، کسے دشمن دی ٹاراں تے
دلاں وچ جھانک نہ سکدے، اساں بس نُوٹ اکھ لینڑی
دلاں دے بھید رب جانڑے ، بڑا اعتماد یاراں تے
خزاں وچ پھُل اُگا دیوے، ہوے رب نال اظہر دے
کتے رونق نظر آندی، جے نہ دیندا بہاراں تے
جو پنجابی نہیں سمجھتے اُن کے لیے
کبھی ایک پر جا بیٹھنا، کبھی ہزاروں پر
بڑا بے کار تھا ماتھا ٹکانا، جا مزاروں پر
ملے تو یار سے ملتی، بکاو شے نہیں لوگو
کبھی بکتی نہیں دیکھی، محبت ان بازاروں پر
میں رب کی کھوج میں زندگی بھر خاک چھانتا رہا
وہ تو میرے اندر ہی بیٹھا تھا، مری شہ رگ کی دھاروں پر
خدا کا خوف کافی ہے، اگر جی جاں میں بس جاٴے
کبھی پھر خوف نہیں ہوتا دشمن کی للکاروں پر
ہم دلوں میں جھانک تو نہیں سکتے، بس آنکھیں بند کر کے
دلوں کے بھید رب جانتا ہے، ہمیں اعتماد ہے یاروں پر
خزاں میں بھی پھول اُگا سکتا ہوں، اگر رب میرے ساتھ ہو تو
یہ جو رونق نظر آتی ہے، نہ ہوتی، وہ نہ دیتا بہاروں پر