چاہ۔۔۔!

[ملک حبیب]

چاہ

چاہ درویش دی پی لے یارا پی درویش دے پارو
چاہ درویش دی مِلدی ناہیں قیمت نال بازارو

جیہڑی چاہ درویش پکاون وِچ بازار نہ مِلدی
وِچ دِل دے اوہ چاہ پکاون آتش صاحبِ دِل دی

پَتّی عِشق اَزل دی پاون مِٹھا حُب نبی دا
دُدھ فِطرت دا چاہ وِچ پاون بالن نطر ولی دا

ایہہ چاہ یُوسف کُھوہ وِچ پِیتی وِکیا بَن کے بردا
فِر چاہ قید مِصر وِچ پِیتی مِلیا تخت مِصر دا

مُوسٰی نے چاہ طُور تے پِیتی ہوش گیا اُڈ سارا
اِبراھیم نُوں چاہ توں مِلیا آتش وِچ نظارا

اِسماعیل نے ہیٹھ چُھری دے رَج رَج چاہ نُوں پِیتا
یُونس پیٹ مچھی وِچ جا کے یار نوں راضی کِیتا

ایہہ چاہ جدوں بِلال نے پِیتی ایسا رنگ چَڑھایا
بانگ نہ پَڑھی بِلال جدوں تک سورج نظر نہ آیا

چاہ عِشق دی قرنی کولوں بَتری دند کَڈھائے
کئی چاہ پِیندے سُولی چَڑھ گئے مُڑ وی باز نہ آئے

چاہ عِشق دی صابر کولوں اِتنا صبر کرایا
تَن وِچ کِیڑے پے گئے تاں بھی چاہ وِچ فرق نہ آیا

چاہ عِشق دی بُلھے شاہ نُوں کنجری بَنڑ نَچایا
تَھیہ تَھیہ کر کے نَچیا تاں اُس یار منایا

چاہ عِشق دی پیر پِوائی جام نظر دے نالوں
سب چاہواں دا ذائقہ بُھلیا مست ہویا میں حالوں

پَر جیہڑی چاہ حُسین علی دے وِچ کربل دے پِیتی
پِیندے رہ گئے پِیندے رہسن ایہو جیہی کِسے نئیں پِیتی

حبیب چاہ عِشق دی سانوں مست بے خود بنایا
جِند کُملائی یار اَساڈی درداں انت مَچایا