پُھل جانیا کسے دے نل پیار نہ کرئیں

[شمشاد]

مطلب دی اے دنیا ساری تے مطلب دے یار بتیرے
اگے ناں دُکھ پُھلے سجن دا، دُکھ لگ گئے ہور بتیرے

بے دردی کوئی ناں پردیسی دا، کون سُنے دُکھ میرے
منظور میاں چل اُوتھے وسیئے جتھے وس دے نی دردی تیرے

پُھل جانیا کسے دے نل پیار نہ کرئیں
تیرا کوئی نئیں کسے دا اعتبار نہ کرئیں

پہلاں آندی اے بہار دن دو تین چار
فیر غم لیندے مار آکھاں چار نہ کرئیں

پُھل جانیا کسے دے نل پیار نہ کرئیں
تیرا کوئی نئیں کسے دا اعتبار نہ کرئیں

یاد سجن وچ آکھیاں روون مینوں اتھرو دین تسلی
ہائے اتھرو دین تسلی
راتیں روواں دِنے اُڈیھکاں، نی میں رہ گئی کلم کلی
ہائے رہ گئی کلم کلی

او ویکھ کے حال میرا اے لوکی، مینوں آکھن چھلی چھلی
وے چھیتی آ مل وے سجنا، نت جانے وجودوں چلی
ہائے جان وجودوں چلی

پہلاں آندی اے بہار دن دو تین چار
فیر غم لیندے ماراے بیوپار نہ کرئیں

پُھل جانیا کسے دے نل پیار نہ کرئیں
تیرا کوئی نئیں کسے دا اعتبار نہ کرئیں

سو سو جوڑ سنگت دے بیلی ہائے آخر وِتاں پئیاں
جنہاں توں اک پل نئیں سے وچھڑے او شکلاں یاد نہ رئیاں
ہائے شکلاں یاد نہ رئیاں

او وچھڑ گیاں دی کی جے نشانی، جیویں دیگر رنگ چریئاں
غلام فریدا ٹُھر گیئوں سجنا اے ہنجو جاری رہی آں
تے میں کہنی پئی آں

جے نئیں یار بِنا رہنا، من چھلیاں دا کہنا
تینوں سِر دینا پیناں انکار نہ کرئیں

پُھل جانیا کسے دے نل پیار نہ کرئیں
تیرا کوئی نئیں کسے دا اعتبار نہ کرئیں

 

[شمشاد]