میاں محمد بخشؒ

Ijaz Ahmed

محفلین
کتنی واری توبہ بھنی میں ہاں بے اعتبارا
پھر تیرے در توبہ کیتی بخشیں بخشنہارا

منہ کالا شرمندہ عاصی کے تیرے در آواں
مجرم تھیں چاء محرم کرنا تیرا فضل سچاواں
 
ظاہر دِل بگلائی کارن قصہ عشق مجازوں
اندر خانے خبراں دیسی فقراواں دے رازوں
ناز نیاز تے سفر عاشق دا ایس قصے وچ آیا
سفرالعشق محمدؒ بخشا نام دلیلوں پایا
 

Ijaz Ahmed

محفلین
نین رنگیلے آپ وسیلے حیلے کرن بتیرے
آپ وکیل دلیل پچھانن آپے چور لٹیرے

رمزاں نال کریندے باتاں رکھن جیبھ چُپیتی
نین نیناں دے محرم یارو کھول دسن جو بیتی

صاعد شیر جوان سپاہی بدرہ خاتوں رانی
ہک دوجے دے عاشق ہوئے اگوں دس کہانی

رکھن شرم حیا بتیرا تکن بھی شرماندے
پہلے درجے شرم نہ جاندا بہت عاشق فرماندے
 
واہ جی واہ بوہت ودھیا مزہ آ گیا پڑھ کے کلام میاں صاحب دا

سدا نہ باغِ بلبل بولے صدا نہ باغ بہاراں
سدا نہ ماں پے حسن جوانی سدا نہ صحبت یاراں

سفنے دے وچ ملیا ماہی اتے میں گل وچ پا لیاں بانہواں
ڈر دے مارے اکھ نہ کھولاں کتے فیر وچھڑ نہ جاواں

رحمت دا مینہ پا خدایا باغ سکا کر ہریا
بوٹا آس امید میری دا کر دے میویاں بھریا
 

Ijaz Ahmed

محفلین
درد منداں دی سنگت رل کے کون رہے خوشحالی
درد میرے دا پیا پچھاواں رہیوں نہ دردوں خالی
 
لپی بُکی مٹی پاندے، تے کردے ڈھیر اُچیرا
پڑھ درود کراں ول آندے، تے پرت نا پاندے پھیرا

ڈیگر ڈھلی تے شاماں پئیاں، پنچھی کراں نوں آئے
او نی آئے فیر محمدؒ، تے موت جِناں لے جائے

 
نیویاں نال تے نبھ جاندی اے، جے کر آپ نبھائیے
اُچیاں نال نبھدی ناہی، جے کر کسر نا کھائیے
۔۔

جس کار قدر نا ہووے، اوس کار کدی نا جایئے
پلیوں دے کے پلا چھڈائیے، جد نوں داغ نا لائیے

 
ساری عمرے آٹا گُنیا، تے لکھاں کیتے پیڑے
گئی جوانی تے آیا بڑھاپا، تے کوئی نئی آندا نہیڑے
بیلی بیلی ہر کوئی آکھے، تے میں وی آکھاں بیلی
اوس ویلے دا کوئی نا بیلی، جدوں جاسی جان اکیلی
ڈبل زبردست
 
علامہ اقبال کا مشہور شعر آپ نے سن رکھا ہو گا درد دل کے واسطے پیدا کیا۔۔۔۔۔۔۔۔۔لگتا ہے شاید میاں صاحب کے اس شعر کو اردو میں تشریح کیا۔
عشقے کارن آدم کیتا، محرم یار یگانہ
آہے ملک عبادت جوگے کیہ حاجت انساناں
 
خاک ہویاں نوں دوجی واری مڑ کے زندہ کرسی
وچ میدان قیامت والے ہر کوئی لیکھا بھرسی
۔۔
إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَىٰ ۔۔۔
یس - 12
ہم یقیناً ایک روز مردوں کو زندہ کرنے والے ہیں
 

Ijaz Ahmed

محفلین
‏دانشمندو سنو تمامی عرض فقیر کریندا
آپو چنگا جے کوئی ہووے ہر نوں بھلا تکیندا

میاں محمد بخشؒ
 

Ijaz Ahmed

محفلین
‏جے اوہ نال نہ چلن دیوے پچھا کدے نہ چھوڑیں
لَا تَقْنَطُوْا مِنْ رَحْمَۃ والی آس امید نہ توڑیں
 

Ijaz Ahmed

محفلین
نہ اس جِند نہ جُثہّ جامہ بے مانند الٰہی
لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُوْلَدْ ہے سدا اوسے دی شاہی

آپ حکیم سبھے بِدھ جانے ہڑکوں رُکھ بناندا
قطرے ہک منی دے وچوں خوب مُنکھ سُہاندا

پانی دی ہک بوندبے قدری ہو جھڑی اسمانوں
دُر یتیم بناوے اس تھیں لعل پتھر دی کھانوں

شاخ ہری تھیں پھُل نکالے پھُلے وچوں دانہ
ہک رنگوں سَے رنگ بنائے آپ حکیم سیانا

پتھر نوں دے نور جنابوں سورج کر چمکاندا
پانی دے ہک قطرے وچوں عرش مجید بناندا

ساوریاں تھیں گورے کردا گورے وچوں کالا
سِپ سمندر وچوں موتیں کوہ قافاں وچ لالہ
 
Top