فارسی شاعری شکر لله عیش رُو آورد و محنت‌ها نماند - افغان اُزبک شاعرہ 'شفیقہ یارقین'

حسان خان

لائبریرین
شکر لله عیش رُو آورد و محنت‌ها نماند
در رسید ایّامِ وصل و شامِ فرقت‌ها نماند
رُو نمود امن و فراغت غصّه و غم گشت رفع
عیش و عشرت آمد و رنج و مَشقّت‌ها نماند
محنتِ هجران که از او بود قلبم چاک چاک
شد به راحت‌ها مُبدّل، وآن جراحت‌ها نماند
مُرتفِع شد هجر و اکنون بی‌توقُّف باز گرد
کز برایِ انتظارت تاب و طاقت‌ها نماند
بابرا دوران وصالِ یار دادت شکر کن
حال از دوران به تو اصلا شکایت‌ها نماند
(شفیقه یارقین)


اللہ کا شکر! کہ عیش نے رُخ کیا اور رنج نہ رہے؛ ایّامِ وصل پہنچ گئے اور فرقتوں کی شام نہ رہی۔
امن و فراغت نے چہرہ دکھایا اور غم و اندوہ رفع ہو گئے۔۔۔ عیش و عشرت آ گئی اور رنج و مَشقّتیں نہ رہی۔
رنجِ ہجراں، کہ جس سے میرا دل چاک چاک تھا، راحتوں میں تبدیل ہو گیا اور وہ زخم نہ رہے۔
ہجر برطرف ہو گیا، اور اب توقُّف کیے بغیر واپس آ جاؤ۔۔۔ کہ تمہارے انتظار کے لیے [مزید] تاب و طاقت نہ رہی۔
اے بابر! زمانے نے تمہیں وصالِ یار دے دیا، شکر کرو۔۔۔ حالا زمانے سے تمہیں ہرگز شکایتیں نہ رہیں۔


مندرجۂ بالا فارسی غزل ظہیرالدین بابر کی اِس تُرکی غزل کا منظوم ترجمہ ہے:
شکر لله عیش یوزلندی و محنت قالمه‌دی
 
Top