سوانح عمری فردوسی صفحہ 45

[سیدہ شگفتہ]

سوانح عمری فردوسی
صفحہ
45​

 

[سیدہ شگفتہ]

 

[سیدہ شگفتہ]

حاتم راجپوت

 

[حاتم راجپوت]

ع بہ تیغم نہ خست و مرا ریخت خون۔ یہ سب کچھ ہے لیکن فردوسی اس بات کو نہیں بھولا۔وہ سہراب کی داستان لکھ رہا ہے، محمد شاہ و واجد علی شاہ کی نہیں، اس لئے فوراً سہراب کو ہومان کی زبان میں نصیحت کرتا ہے،اور دیکھو ایک حوصلہ مند فاتح کی نصیحت کا کیا انداز ہے،

ازان کار ہومان بنودش خبر​

کہ سہراب راہست چون در جگر

ولے از فراست بدل نقش بست
کہ اور اپریشانیے داد و دست

بہ دام کسے پائے بند آمدہ است
ززلفِ تب در کمند آمدہ است

نہاں میکند درد و خونین دل است
ہوس میرود راہ و پادر گل است

یکے فرصت جُست و گفتش بہ راز
کہ اے شیر دل گرد گردن فراز،

فریبِ پری پیکرانِ جوان
نخواہد کسے کو بود پہلوان

نہ رسم جہانگیری و سروری است
کہ از مہر ماہے بیاید گریست

زتوران بہ کارے برون آمدیم
شناور بہ دریائے خون آمدیم،

اگرچند این کار باشد بہ کام،
ولے ہست درپیش رنجے تمام

بیاید شہنشاہ کاؤس و طوس
چورستم کہ برشیر دارد فسوس​

پھر بہت سے ایرانی پہلوانوں کے نام گنا کر کہتا ہے،

توئی مردِ میدان این سروران
چکارت بہ عشق پری پیکران

تو کارے کہ داری نہ بُردی بسر
چرا دست بازی بہ کارِ دِگر،

بہ نیروی مردی جہان رابگیر
زشاہان بدست آرتاج و سریر

چو کشور بدستِ تو آید فراز
بہرجان خوبان برندت نماز

ازان گفتہ سُہراب بیدار شُد
ولش بستہء بند پیکار شُد

بگُفت اے سرِ نامدارانِ چین
بگُفتار خوبت ہزار آفرین،،

شد این گُفت تو داروی جان من
کنون باتونوگشت پیمان من،

جہان را سراسر چہ خُشک و چہ آب
در آرم بفرمان افراسیاب

بگفت این دول راز دلبر بکند
برآمد برافراز تختِ بلند،​

 

[سیدہ شگفتہ]

ٹائپنگ مکمل

 

[سیدہ شگفتہ]

پروف ریڈ اول

 

[سیدہ شگفتہ]

حسان خان

 

[حسان خان]

ع بہ تیغم نہ خست و مرا ریخت خون۔ یہ سب کچھ ہے لیکن فردوسی اس بات کو نہیں بھولا، وہ سہراب کی داستان لکھ رہا ہے، محمد شاہ و واجد علی شاہ کی نہیں، اس لئے فوراً سہراب کو ہومان کی زبان سے نصیحت کرتا ہے، اور دیکھو ایک حوصلہ مند فاتح کی نصیحت کا کیا انداز ہے،

ازان کار ہومان نبودش خبر
کہ سہراب را ہست چون در جگر

ولے از فراست بدل نقش بست
کہ او را پریشانیے داد دست

بہ دام کسے پائے بند آمدہ است
ززلفِ بتے در کمند آمدہ است

نہاں میکند درد و خونین دل است
ہوس میرود راہ و پا در گل است

یکے فرصت جُست و گفتش بہ راز
کہ اے شیر دل گرد گردن فراز،

فریبِ پری پیکرانِ جوان
نخواہد کسے کو بود پہلوان

نہ رسم جہانگیری و سروری است
کہ از مہر ماہے بباید گریست

زتوران بہ کارے برون آمدیم
شناور بہ دریائے خون آمدیم،

اگرچند این کار باشد بہ کام،
ولے ہست درپیش رنجے تمام

بیاید شہنشاہ کاؤس و طوس
چورستم کہ بر شیر دارد فسوس

پھر بہت سے ایرانی پہلوانوں کے نام گنا کر کہتا ہے،

توئی مردِ میدان این سروران
چہ کارت بہ عشق پری پیکران

تو کارے کہ داری نہ بُردی بسر
چرا دست بازی بہ کارِ دِگر،

بہ نیروی مردی جہان را بگیر
زشاہان بدست آرتاج و سریر

چو کشور بدستِ تو آید فراز
بہر جائے خوبان برندت نماز

ازان گفتہ سُہراب بیدار شُد
ولش بستۂ بند پیکار شُد

بگُفت اے سرِ نامدارانِ چین
بگُفتار خوبت ہزار آفرین،،

شد این گفت تو داروی جان من
کنون با تو نو گشت پیمان من،

جہان را سراسر چہ خشک و چہ آب
در آرم بفرمان افراسیاب

بگفت این و ول را ز دلبر بکند
برآمد بر افراز تختِ بلند،