زہر پیالہ : شفیع عقیل دی پنجابی نظماں

[الف نظامی]

لوکیں
تُوں ، میں ،تے چل پیار سی کِیتا
راہوَاں دے وِچ موئے
لوکیں ساہڈیاں گَلّاں کر کر
اَیویں کملے ہوئے

 

[الف نظامی]

ہنیری رات وِچ کنیاں
چار چفیرے کِن مِن کنیاں
ہَولی ہَولی پین
جِیویں تیریاں میریاں گلّاں
اِک دوجی نوں کہن

 

[الف نظامی]

جنگل وِچ
جنگل دے وِچ رُکھ کھلوتے
راہواں ویکھ کے ڈردے
واء وَگّے تے اِنج پیا جاپے
جِیویں گلّاں کردے

 

[الف نظامی]

اِکّو رُت
رُتّاں آوَن ، رُتّاں جاون
صدیاں توں ایہہ چال
عمراں ہوئیاں ، لیکھ سفر وچ
پت جھڑ میرے نال

 

[الف نظامی]

جان کندل دا ویلا
کالے بدلاں وِچّوں لالی
رہ رہ جھاتاں پاوے
کیہڑے پاسے سُورج ڈُبّا
کوئی خبر نہ آوے

 

[الف نظامی]

لیکھ دی دھرتی
لیکھ دی دھرتی تانبا ہوگئی
پل پل تپدی جاوے
اُتّوں دُکھ دا قہری سورج
بَلدا ، چڑھدا آوے

 

[الف نظامی]

اِک کُڑی نُوں
کِدھی اُڈیکے ، گھُلدی جاویں
تُوں کیوں جھلّی ہوئی
آپنے دُکھ سُکھ آپے چُکنے
ہور نہ چُکدا کوئی

 

[الف نظامی]

اِکّو اَنت
میں تے دُکھ دیاں راہوَاں رُلیا
تینوں سُکھ نے کھاہدا
دونوں آپنے آپ توں وِچھڑے
اِکّو انت اے ساہڈا

 

[الف نظامی]

کالے اکھر
صدیاں توں ایہہ کالے اکھر
لو دے معنے وَنڈن
پیار تے نفرت دونویں جھولی
جو منگے اوہ دیون

 

[الف نظامی]

پیار سفر دیاں رِیتاں
تُوں وی جانیں ، میں وی سمجھاں
دونوں بول نہ سَکدے
پیار سفر دیاں ایہوں رِیتاں
بُلّھیں جَندرے وجدے

 

[الف نظامی]

سَتواں در
چھیواں در میں کھوہل کے سوچاں
دل دَا دَر وِی کھوہلاں
اَج میں پتھر بن جاں ، یا فِر
آس دے موتی رولاں

 

[الف نظامی]

یاد ہنیری
دل دی باری کھُل کھُل جاوے
یاد ہنیری جھُلّی
ایس سمے وِچ سوچ وِچاری
اِک ککھّاں دی کُلّی

 

[الف نظامی]

دُھپ وِچ رُکھ
رُکھ نوں اِنج پَرچھانویں بَنھیا
جیویں سَنگل پائے
ہر پَتّر ہر ٹہنی تڑفے
آپنا آپ چُھڈائے

 

[الف نظامی]

عشق دے تارو
تُوں میں دونویں سوچیں ڈُبّے
عشق دے تارو تَر گئے
مرنا جینا ساہنوں دے کے
آپنے دل دی کر گئے

 

[الف نظامی]

--- کتاب پوری ہوئی ---

 

[مریم افتخار]

بہت ودھیا جناب۔ نظماں وی سوہنیاں نیں تے تہاڈی محنت وی مولا بر لیاوے، مزا آیا پڑھ کے۔ ماں بولی دیاں باتاں وکھریاں نیں!

 

[الف نظامی]

بہت ودھیا جناب۔ نظماں وی سوہنیاں نیں تے تہاڈی محنت وی مولا بر لیاوے، مزا آیا پڑھ کے۔ ماں بولی دیاں باتاں وکھریاں نیں!

تہاڈا بوہت شکریہ / دھنواد۔
ہاں جی ، ماں بولی دی گلّاں دا سواد ای وکھرا اے۔