زہر پیالہ : شفیع عقیل دی پنجابی نظماں

[الف نظامی]

اِک پرچھَاوَاں
شِکر دوپہریں اِک پرچھاواں
رہ رہ رُکھ نُوں چَمڑے
کیہڑے خوفوں ڈریا ہویا
ٹَہناں نُوں ناں چھڈّے؟

 

[الف نظامی]

اَنھے پندھ
اَکلاپے دَا اَنھا جنگل
نال مرے پرچھاواں
دونویں ڈر دے ساتھ نہ چھڈّ دے
بھُل ناں جائیے راہواں

 

[الف نظامی]

چہریاں چھانویں
پیار سفر وچ چہریاں چھاویں
کد تک سیس لُکاݨا؟
بَلدِیاں ظالم دُھپّاں اِک دن
رُکھاں نُوں کھا جاݨا

 

[الف نظامی]

میریاں اَکھّاں
میریاں اَکھّاں سُفنے بھریاں
اِک آوے اِک جاوے
سُورج وانگوں چہرے چمکݨ
نیندر کِسراں آوے؟

 

[الف نظامی]

اِک سوچ
پیار دی رسّی بَدّھے دونویں
کد تک ٹھیڈے کھایئے
کیوں نہ وِچھّڑ وِچھّڑ ملیئے
مِل کے وچھّڑ جایئے

 

[الف نظامی]

بَدّل
جھولی دے وچ ٹھنڈیاں چھانواں
بَدّل کِدھروں آوندے؟
دھرتی دا دُکھ ویکھ کے رووَن
آپنی اَگ بجھاوندے

 

[الف نظامی]

شِکر دوپہریں
میرا سایہ پَیریں بَدّھا
ڈردا ، کَنبدا ، آوے
اَگے پِچھّے ہو ہو ویکھے
میتھوں دُور نہ جاوے

 

[الف نظامی]

یاد دے ٹوٹے
بَدّل ، رنگ ، ہوا تے خوشبو
سُورج تے چَنّ تارے
تیری یاد دے ٹوٹے بن کے
وِکھرے تھاں تھاں سارے

 

[الف نظامی]

لیکھ دا قیدی
آپنے لیکھ دا قیدی بن کے
تیری آس تے بُھلیا
آپنے پیراں تھلے آیا
راہواں دے وِچ رُلیا

 

[الف نظامی]

سمے دا دریا
اک پَل پتھر وانگ کھلوتا
سمے دا دریا تھمیا
میری یاد دے مَتھے اُتّے
کالک بن کے جمیا

 

[الف نظامی]

ویلے دا دستور
جس دی نیکی لوک نہ ویکھن
کرموں بد بن جاوے
جس دی بدی نظر نہ آوندی
اوہو نیک کہاوے

 

[الف نظامی]

آلا دوالا
سوچاں کندّھاں بن کے ڈَکیا
کیہڑے پاسے جاواں؟
چُپ دے زہر نے سب نُوں دنگیا
کِس نُوں درد سُناواں؟

 

[الف نظامی]

آپنے آپ نُوں
تیز ہوا توں بَدّل ڈردے
دُھپَّاں توں پَرچھانویں
راہوَان کولوں راہی سہمے
تُوں کیوں ٹُردا جاویں؟

 

[الف نظامی]

چارے پاسے
چارے پاسے وَیری لوکیں
جیویں چَھویاں تنیاں
اینہاں وِچ میں کلّم کلّا
رَاہوَاں سَنگل بنیاں

 

[الف نظامی]

آس بھلاوا
جِیوَن بَن دیاں پَکیاں راہواں
سوچاں وانگ بَڈاوے
پیار دا دیوا بال کے ٹُریا
شَید کوئی مِل جاوے

 

[الف نظامی]

لوک
سَدھراں دے وچ وَنڈے لوکیں
تھاں تھاں وِکھرے ہوئے
چُپ ہوون تے زندہ دِسدے
بولن جاپن موئے

 

[الف نظامی]

کد تک
کد تک تیریاں یاداں آون
آخر اوہ وی تھکِّیاں
تیرے وانگوں کلیاں چھڈّ کے
ماضی وَل ٹُر گیّاں

 

[الف نظامی]

رُت دا خوف
کِسدا خوف اے، رُت اے کیہڑی؟
کَنڈے ہَوکے بھَردے
پَتّیاں تَھلّے لُک لُک بَہندے
پُھلاں کولوں ڈردے

 

[الف نظامی]

سوچ نگر وِچ
سوچ نگر وچ کِنّے لوکیں
رَاہوَاں بھُلّی پَے گئے
جنّہاں آپنا آپ بھُلایا
بازی جِتّ کے لَے گئے

 

[الف نظامی]

سُفنہ چہرہ
راتیں سُفنے ، دن نوں چہرے
ویکھاں ، ڈر ڈر جاواں
اِک سُفنہ اِک چہرہ تک کے
ہُن تک پیا پچھتاواں