زہر پیالہ : شفیع عقیل دی پنجابی نظماں

[الف نظامی]

شاماں ویلے
ہوا ، ہنیرا ، اِنج پئے سَہکن
جیویں ڈَنگے ہوئے
آپݨی زہری چُپ دی سُولی
دونویں ٹںگے ہوئے

 

[الف نظامی]

ساگر چھَلّاں
دشمن وانگوں ہِکّاں تانی
کنڈھے دے ول آون
دھرتی دا پر دُکھ جد ویکھن
ڈِگ ڈِگ ٹکراں مارن

 

[الف نظامی]

ہنیرا تے چانن
آساں بھریا رات ہنیرا
سُفنہ بن کے آوے
سُورج نکلے ، چانن جاگے
سب کُجھ لُٹ لے جاو

 

[الف نظامی]

کدی کدی
کدی ہنیرے اندر جھاکاں
دِسدے کِنّے چہرے
کدی میں چانن وِچ کھلوواں
آپݨا آپ نہ دِسّے

 

[الف نظامی]

ویاہ والا گھر
میل (مےل) تے جانجی ہَس ہَس آکھن
کُڑی کرے گی راج
ماں پیو ، سوہرے ، قرضیں وِنھے
بُک بُک رووے داج

 

[الف نظامی]

سُورج
گھُپ ہنیرے کولوں ڈر کے
آپݨی لَو وِچ لُکیا
تَپدی ذات تنور بنائی
آپݨی اَگ وچ پھُکیا

 

[الف نظامی]

منُکھ
صدیاں پہلوں سچ نُوں ڈھونڈن
جیوَن راہوَاں چَلّیا
سچ نُوں لَبھدا لَبھدا اوڑک
خود وی جھُوٹ چ رَلیا

 

[الف نظامی]

چِت
کدی اے سوچاں ہمبلا ماراں
آپݨے اندروں نِکلاں
کد تک آپݨے آپ دا قیدی
ذات دے سنگل توڑاں

 

[الف نظامی]

آپݨی اَنا دا بالݨ
آپݨی اَنا دا بالݨ بن کے
سُورج سَڑدا جاوے
تارے ، چَنّ تے رات گوا کے
ہُن کَلّا پچھتاوے

 

[الف نظامی]

وارث نوں
بیلے دے وچ کیدو لُکیا
شہریں کھیڑے وَسدے
ہیر وچاری روے بیٹھی
وارث نوں کوئی دسدے

 

[الف نظامی]

دُوری تے نیڑا (نے-ڑا)
وَسّن کول تے لوک نہ دِسدے
پَر جَد وِچھّڑ جَاوَݨ
دُوری دے وِچ اینی قُربت
پَل پَل یاداں آوݨ

 

[الف نظامی]

سُفنے ورگے لوک
لوکیں سُفنے بن کے مِلدے
نیندر دے وِچ آݨ
اَکھاں کھولاں ، یاد دے بُلّے
پَل وِچ اُڈ پُڈ جاݨ

 

[الف نظامی]

اِک ڈورا
چارے بَنّے شور سُنا جَد
سوچاں ، دل وِچ ڈر دا
خورے ایہنے کیہہ کُجھ سُنیا
جو ایہہ ڈورا ہویا

 

[الف نظامی]

جَھلّیاں رُتّاں
ٹھنڈی سِیت ہوا وچ لنبو
رُتّاں جھلیاں ہوئیاں
گلی گلی وچ ٹکراں مارَن
کِتے نہ ملدیاں ڈھوئیاں
---
لنبو: شعلے

 

[الف نظامی]

پکیاں راہوَاں
پکیاں راہواں چلدے چلدے
توں میں کتھے آگئے؟
آپنا آپ گواچا دِسدا
رُکھ پرچھاویں کھا گئے

 

[الف نظامی]

عدلی راجہ
عدلی راجہ مُنصف بَنیا
میں رانجھا تُوں ہیر
کھیڑے اُچّے اُچّے ہو بہندے
سچ بَنیا تقصیر

نوٹ: ہیر تے رانجھا نوں گرفتار کر کے عدلی راجہ کول انصاف لئی لیایا گیا سی اتے اوس نے رانجھے کولوں ہیر نوں کھوہ کے کھیڑیاں نوں دے دِتّا سی۔

 

[الف نظامی]

آس کھڈاوݨے
آس کھڈاوݨے کچیاں وَنگاں
رنگ تے ناں بھُل جاویں
پیار ٹکور وی سہہ نہ سَکدے
سوچ سمجھ کے پاویں

 

[الف نظامی]

آپݨا خوف
آپݨے خوف دی چادر لَے کے
تھاں تھاں جھاتی پاوان
جِنّہوں سجّن دشمن سمجھاں
نِکلے اوہ پرچھَاواں

 

[الف نظامی]

اوڑک
رسماں ریتاں پاٹے لیڑے
کَد تک دھو دھو پاوݨے
پاپ تے پُن وِچ لِبڑے ہوئے
اوڑک اِک دن لاوہݨے

 

[الف نظامی]

دُوری
تن توں من دی کِنّی دُوری
پندہ نہ مُکدا میتھوں
وَرھیاں توں میں سفر تے جاری
حالی دُور میں تیتھوں