اپنی پسند دا پنجابی زبان دا اک شعر

شمشاد

لائبریرین
بھل بھلیکھے اس دنیا وچ اسی پیار کسے نال پا بیٹھے
عشق دی ہٹی اوں کھنڈ سمجھ اسی زہر دی چونڈی کھا بیٹھے
(شمیم خانزادہ)
 

شمشاد

لائبریرین
اُچے اُچے محل منارے کیہ کرنے​
اِٹاں، روڑے، مٹی، گارے کیہ کرنے​
بھکھن بھانے بال ایانے سوں گئے نیں​
اسماناں توں توڑ کے تارے کیہ کرنے
(بشیر ربانی)
 

غدیر زھرا

لائبریرین
چڑھ چناں تے کر رشنائی، ذکر کریندے تارے ہُو
گلیاں دے وچ پھرن نمانے لعلاں دے ونجارے ہُو
شالا مسافر کوئی نہ تھیوے ککھ جنہاں توں بھارے ہُو
تاڑی مار اڈاؤ نہ باہو،اساں آپے اُڈن ہارے ہُو

حضرت سلطان باہو
 

غدیر زھرا

لائبریرین
عاشق ہوویں تاں عشق کماویں
راہ عشق سوئی دا ٹکا،دھاگہ ہویں تاں ہی جاویں
باہر پاک اندر آلودہ، کیہا توں شیخ کہاویں
کہے حسین جے فارغ تھیویں،تاں خاص مراتبہ پاویں

( شاہ حسین)
 

شمشاد

لائبریرین
آکھ نی مائے آکھ نی، میرا حال سائیں اگے آکھ نی
پریم دے دھاگے، انتر لاگے، سولاں سیتی ماس نی

نج جنیند یئے بھولیئے مائے، جن کر لائیو پاپ نی
کہے حسین فقیر نمانا، جان دا مولا آپ نی
(شاہ حسین)
 

غدیر زھرا

لائبریرین
جس وچہ گجھی رمز نہ ہووے درد منداں دے حالوں
بہتر چُپ محمد بخشا سخن اجیہے نالوں
درد منداں دے سخن محمد دیہن گواہی حالوں
جس پلے پھل بدھے ہوون آوے بُو رومالوں

(میاں محمد بخش)
 

شمشاد

لائبریرین
مُدتاں بعدوں ویڑھے آیا کِسراں یار سنجاپے دا​
سانوں اکثر رہندا نئیں ہُن چیتا اپنے آپے دا​
دِل دی لگی دا کوئی دارُو تے میں مَناں​
ہر کوئی وَید حکیم سیانا یارو کسُو تاپے دا​
جنگل بیلے دی ویرانی میلے ورگی لگے گی​
نقشہ کِھچ کے دساں تینوں جے اپنے اکلاپے دا​
(الطاف سکندر بوسال)
 
الف اج دی رات سہاگ والی بھلکے کی جاناں کہڑا رنگ ہو سی
اساں فیر نہ آ کے کھیڈنا ای تساں بھلا بھلوڑہ سنگ ہو سی
کوئی گل دسو جہڑی یاد رکھاں جدوں باز تساں دل تنگ ہو سی
میلے فیر محمدا قسمتاں کتھے شمع تے کتھے پتنگ ہو سی
 
جو دل ہووے منگے ناہیں،ہوون گیا اگیرے ہو
دوست نہ دیوے دل دا دارو،عشق نی واگاں پھیرے ہو
ایس میدان محبت والے، ملن تان ترکھیڑے ہو
میں قربان انہاں تے باہو،جنہاں رکھیا قدم اگیرے ہو
 

شمشاد

لائبریرین
نین پیا چانن دا زور

سُکدا ماس دلاوے لہو نال، ناں تیرے دا رتا شور
نین پیا چانن دا زور

کھانگڑ ہڈیاں دے بنیاں توں، نِگھ تاں جاسی کلر کھور
نین پیا چانن دا زور

د‘ھپ چھاں ہک رنگے رنگ گُھلسن، ٹُر ڈاڈھی دو رنگی ٹور
نین پیا چانن دا زور

باہر بنیریاں تے کاں کُوکن اند کھمب کھلارن مور
نین پیا چانن دا زور
(مشتاق صوفی)
 

شمشاد

لائبریرین
پی شراب اتے کھا کباب ہیٹھ بال ہڈاں دی اگ
بُلھیا بھن گھر رب دا، ایس ٹھگاں دے ٹھگ نوں ٹھگ
(بابا بُلے شاہ)
 
زبانی کلمہ ہر کوئی پڑھدا دل دا پڑھدا کوئی ھو
جتھے کلمہ دل دا پڑھیئے جیبھے ملے نہ ڈھوئی ھو
دل دا کلمہ عاشق پڑھدے جانن یار گلوئی ھو؟
کلمہ یار پڑھایا باہو سدا سہاگن ہوئی ھو
 
"عشق جنھاں دے ہڈیں رچیا رہن اوہ چپ چپاتے ہو.
لوں لوں دے وچ لکھ زباناں کرن اوہ گنگی باتے ہو.
کردے وضو اسم دا جیہڑے دریا وحدت نھاتے ہو.
تدوں قبول نمازاں باہو جد یاراں یار پچھاتے ہو."
 
"عشق حقیقی جنھاں پایا مونہوں نہیں الاون ہو.
دم دم دے وچ آکھن مولا دم نوں قید لگاؤن ہو.
خفی خفائی حق حقانی سری ذکر کماون ہو.
میں قربان تنھاں توں جیہڑے ہک نگاہ وچ آؤن ہو."
 
Top