شمشاد
لائبریرین
الٹے ہور زمانے آئے
تاں مین بیت سجن دے پائے
کاں لگڑ نوں مارن لگے
چڑیا جرے ڈھائے
الٹے ہور زمانے آئے
گھوڑی چگن اروڑیاں اتے
گدوں خود پوائے
الٹے ہور زمانے آئے
بھوریاں والے راجے کیتے
راجیاں بھیک منگائے
الٹے ہور زمانے آئے
اگلے جا بنگاہ لے بیٹھے
پچھلیاں فرش وچھائے
الٹے ہور زمانے آئے
بلھا حکم حضوروں آیا
تس نوں کون ہٹائے
الٹے ہور زمانے آئے
مشکل لفظاں دے معنے
لگڑ : ایک شکاری پنچھی
جرے : نر باز
خود : ہرا گھاہ
بھوریاں والے : سکھ گوریلے، سکھ لڑاکے موڈھے تے بھورے رکھدے سن تے افغاں سپاہی کمبل
بنگاہ : فوج دا اوہ حصہ جیس وچ رسد دا سامان، ناچی، موچی، درزی تے ہور کاریگر ہوندے نیں۔ جے فوج دے حصے نوں لٹ لیا جاوے تو فوج بھکھی مر جاندی اے۔
سدھا مطلب
الٹے زمانے آ گئے تے تاں ہی مینوں سجن دے بھیت پتہ لگے۔
کاں شکاری پنچھیاں نوں مار رہے ہین تے چڑیاں نے نر بازاں نوں ڈھاہ لیا اے۔
گھوڑے اروڑیاں تے چر رہے ہین تے کھوتے ہرا ہرا گھاہ کھا رہے ہین۔
بھوریاں والے سکھ لڑاکے راجے بن گئے ہیں تے پچھلے راجے منگتے۔
اگلیاں (سکھ لڑاکیاں) نے فوج دا سامان والا حصہ لٹ لیا ہے جدوں کہ مغل حاکماں افغاں دھاڑویاں (نادر شاہ، احمد شاہ ابدالی وغیرہ) لئی فرش وچھا کے بیٹھے ہوئے جی آیاں نوں آکھ رہے ہین۔
بلھیا، ایہہ حضوری حکم یعنی تاریخ دی متھی ہوئی راہ ہے جیس نوں کوئی روک نئیں سکدا۔
تاں مین بیت سجن دے پائے
کاں لگڑ نوں مارن لگے
چڑیا جرے ڈھائے
الٹے ہور زمانے آئے
گھوڑی چگن اروڑیاں اتے
گدوں خود پوائے
الٹے ہور زمانے آئے
بھوریاں والے راجے کیتے
راجیاں بھیک منگائے
الٹے ہور زمانے آئے
اگلے جا بنگاہ لے بیٹھے
پچھلیاں فرش وچھائے
الٹے ہور زمانے آئے
بلھا حکم حضوروں آیا
تس نوں کون ہٹائے
الٹے ہور زمانے آئے
مشکل لفظاں دے معنے
لگڑ : ایک شکاری پنچھی
جرے : نر باز
خود : ہرا گھاہ
بھوریاں والے : سکھ گوریلے، سکھ لڑاکے موڈھے تے بھورے رکھدے سن تے افغاں سپاہی کمبل
بنگاہ : فوج دا اوہ حصہ جیس وچ رسد دا سامان، ناچی، موچی، درزی تے ہور کاریگر ہوندے نیں۔ جے فوج دے حصے نوں لٹ لیا جاوے تو فوج بھکھی مر جاندی اے۔
سدھا مطلب
الٹے زمانے آ گئے تے تاں ہی مینوں سجن دے بھیت پتہ لگے۔
کاں شکاری پنچھیاں نوں مار رہے ہین تے چڑیاں نے نر بازاں نوں ڈھاہ لیا اے۔
گھوڑے اروڑیاں تے چر رہے ہین تے کھوتے ہرا ہرا گھاہ کھا رہے ہین۔
بھوریاں والے سکھ لڑاکے راجے بن گئے ہیں تے پچھلے راجے منگتے۔
اگلیاں (سکھ لڑاکیاں) نے فوج دا سامان والا حصہ لٹ لیا ہے جدوں کہ مغل حاکماں افغاں دھاڑویاں (نادر شاہ، احمد شاہ ابدالی وغیرہ) لئی فرش وچھا کے بیٹھے ہوئے جی آیاں نوں آکھ رہے ہین۔
بلھیا، ایہہ حضوری حکم یعنی تاریخ دی متھی ہوئی راہ ہے جیس نوں کوئی روک نئیں سکدا۔