نتائج تلاش

وچھڑے چہرے کَدی کَدی اوہ وِچھڑے چہرے راہوَاں وِچ مِل جاوݨ اَکھاں ، گلہاں ، بُلہہ سب اوہو فیر وِی بَدلے جاپݨ

لیکھ دا پَینڈا تدبیراں دے بھارے پتھر چُک چُک کے میں تَھکیّا فیر وی لیکھ دا لمّاں پَینڈا اجے نہ میتھوں مُکّیا

پتھر سوچݨ پتھر ، بندے ویکھ کے سوچݨ ایہہ زندہ یا موئے؟ * اَسیں تے لیکھ دی سُولی ٹَنگّے ایہہ کیوں پتھر ہوئے؟ * * موئے ، ہوئے : (ان الفاظ کا تلفظ روئے جیسا ہے)

واء ورولا کِدھیاں راہوَاں بھُلّیاں سَدھراں جَھلّیاں وانگوں گُھمّݨ کون گواچا ، خورے کِنّہوں جنگلاں ، شہراں ، لَبھّݨ

دنیا داری روز میں دھوتے کپڑے پاوَاں آپݨا آپ شنگاراں دل تے ذہن کدی نہ دھوواں سوچ دی میل نہ لاہوَاں

تُسی گورمکھی توں شاہ مکھی ٹرانسلٹریشن (Indic Script to Perso-Arabic Script Transliteration ) دے نال اِنڈک رسم الخط نوں فارسی-عربی رسم الخط وچ بدل سکدے او۔ پنجابی دا پہلا رسم الخط فارسی-عربی اے۔

ماضی دے بَدّل ماضی بَدّل بݨ کے اُٹھیا سوچاں دا مینہ وَرھیا ذہن تے دل وِچ چانن ہویا یاد دا سُورج چڑھیا

لمّے پَندھ کوݨ کِسے دَا دردی بَݨ دا کوݨ کِسے سنگ چَلّے لمّے پندھ نہ مُکّݨ جوگے سَبھناں دے دُکھ پَلّے

سچ تے جھُوٹھ لوکیں کہندے سُورج سچ اے چمکے جو اسماناں اَنھّاں آکھے جھوٹھ اے سُورج کِنّہوں میں سچ جاناں؟

سَنگل ہتھّاں پَیراں بَدّھے سَنگل اوڑک نُوں ٹُٹ جاوݨ ذہن دے سَنگل توڑ ، اے نَسلاں بندی خانے پاوݨ

اِک وہم لیکھ دَا پَلّا پھڑی میں گھُمّاں دِل آساں پرچاوے جس پَل مینوں بھُلّی پایا شید کِتے مِل جاوے

سُکّا دریا اِک دُوجے نوں کَنڈھے ویکھݨ دِل وِچ کرن وچاراں آپݨے آپ چ پاݨی ڈُبّا کوݨ لیہاوے ساراں؟

ویلے دیاں ڈیݨاں دن تے راتاں ، دُھپّاں چھاواں موسم آوندے جاندے صدیاں توں ایہہ ڈَیݨاں وانگوں اِک دوجے نوں کھاندے

لوک تے میں لوکیں دُوجیاں کولوں ڈردے میں خود توں پیا ڈردا میری ذات دا دشمن سجّݨ میرے اندر وَسدا

راہوَاں بَن وِچ جَد میں راہوَاں ویکھاں رہ رہ دِل وچ سوچاں شہراں کولوں ڈر کے آئیاں یا خود راہواں بُھلیاں؟

اخیرلی ملاقات میں وی چُپ سَاں ، اوہ وی چُپ سی ناں ہَسّے ناں روئے ناں کُجھ پُچھیا ناں کُجھ دَسیا وِچھڑ گئے فِر دوئے

ٹیٹہݨا سُنجیاں اَنھّیاں راہوں گُھمّے ہجر دی اَگّ وِچ سَڑدا میرے وانگوں جَھلّا ہویا کَلّا ہَوکے بھردا

لوبھ ہوَاواں آپݨی پاپ قبر تے بیٹھا پُن دے دیوے بالاں اِک بالاں تے دُوجا بُجھدا چلّن لوبھ ہوَاواں

وَیری سوچاں آپݨے پَیروں گھَٹّ اُڈ اُڈ مُونہہ سِر تے اِنج آیا ناں تُوں دِسّیں ناں میں دِسّاں سوچاں وَیر کمایاں

سچ دا زہر سچ دا زہر پیالہ لے کے کَد تک کَلّیاں جیݨا جُھوٹھ نگر وِچ تیرے باہجھوں ہور کِسے نئیں پیݨا