پنجابی کلام

ایس لڑی وچ میں نوجوان شاعر صغیر تبسم ہوراں دا پنجابی کلام رلتی کراں داں۔ دُکھاں دے گل ٹلیاں بنھو چُپ چپیتے آ جاندے نیں ساری وستی ڈھاجاندے نیں۔

لا الہ دی مالا گھل وچ پاء لے نی الا اللہ دیاں ضرباں سینے لا لے نی لا الہ دا پاء کے گہنا حکم اللہ دا مننا پینا نام نبیﷺ دا ہر دم لینا تن من اودھے ناوے لا دے اُتوں سِر دا تاج بنا لے نی عشق دی اگ وچ سڑنا پینا سولی اُتے چڑھنا پینا مرن توں پہلے مرنا پینا جے تو مر کے زندہ رہنا تے پیار نبیﷺ نال...

ایس لڑی وچ میں کئیاں شاعراں دے باراں ماہے ونڈاں گی۔ باراں ماہ (بابو فیروز دین شرف) چیتر چین نہ آوے دل نوں، تیرے باجھوں پیارے جی میں ہاں تیرے در دی بردی، ملے تیرے دوارے جی تیرے باجھوں ڈبدی بیڑی، کہڑا میری تارے جی 'شرف' بندی دی آس پجائیں، دیویں جھبّ دیدارے جی چڑھے ویساکھ مہینے مینوں، خوشی نہ...

رل مل ڈیناں پان کلکلی، ترکھی ترکھی چال گاون گیت موت دے مارو، گونجن قہری تال مارن پیر ہلاون دھرتی، رہیاں گرد اچھال لمے دند لہو وچ رتے، کھلرے سر دے وال اکھیاں چوں چنگیاڑے کڈھن، موت-روپ وکرال سدھّ نہ بدھ کوئی وی تن دی، پے گیا سبھ نوں حال پیراں ہیٹھ لتاڑن پئیاں، گرد کھلوتے بال سریاں تے بھڑکاون اڈی،...

ﺳُﻦ ﺍﻭ ﻏﺎفل!! ﺟﮭﻠﯿﺎ ﺑﻨﺪﯾﺎ!! ﮐﯿﻮﮞ ﺍَﮐﮭﯿﺎﮞ ﻭِﭺ ﭘﺎﻧﯽ ﺍﮮ؟ ﮐِﺴﮯ ﺳﺪﺍ ﻧﺌﯽ ﺯﻧﺪﮦ ﺭﮨﻨﺎ ﮨﺮ ﺷﮯ ﺁﻧﯽ ﺟﺎﻧﯽ ﺍﮮ ﺟﻨﺪﮌﯼ ﺟﻨﺞ ﻭﯼ ﮨﻮﻭﮮ جھلیا!! ﻓِﺮ ﻭﯼ ﮐﭧ ﮨﯽ ﺟﺎﻧﯽ ﺍﮮ ﻣﺎﯾﻮﺳﯽ ﻧﺌﯽ ﭼﻨﮕﯽ ﮨﻨﺪﯼ ﺍﮮ ﺩُﻧﯿﺎ ﺗﮯ ﻓﺎﻧﯽ ﺍﮮ ﺭﺏّ ﺩِﯼ سُن!! ﺍﻭ ﮐﯽ ﮐﮩﻨﺪﺍ ﺍﮮ!! "ﻣﺸﮑﻞ ﻧﺎﻝ ﺍﺳﺎﻧﯽ ﺍﮮ "

بن دلبر شکل جہان آیا ہر صورت عین عیان آیا کتھے آدم ؑ تے کتھے شیث ؑ نبی کتھے نوح کتھاں طوفان آیا کتھے ابراہیم ؑ خلیل نبی کتھے یوسف ؑ وچ کنعان آیا کتھے عیسیٰؑ تے الیاس ؑ نبی کتھے لچھمن رام تے کان آیا کتھے ذکریا ؑ کتھے یحییٰ ؑ ہے کتھے موسیٰؑ بن عمران آیا بوبکر ؓ عمر ؓ عثمانؓ کتھاں کتھے اسد ؑ...

کُن فَیکُون اَگّے دیاں لگیّاں نَیونُہّہ نہ لَگڑا چوری دا اِک رَانجھا مَینُوں لوڑِی دا آپ چِھڑ جاندا نال مَجھیّں دے سانوں کیوں بیلیوں موڑی دا اِک رَانجھا مَینُوں لوڑِی دا رَانجھے جیہا مَینُوں ہور نہ کوئی مِنتاں کَر کَر موڑی دا اِک رَانجھا مَینُوں لوڑِی دا سانولیاں دے...

جندڑی لٹی تئیں یار سجن کدیں موڑ مہاراں تے آ وطن روہی دے کنڈڑے کالیاں میڈیاں ڈکھن کناں دیاں والیاں اساں راتاں ڈکھاں وچ جالیاں روہی بنائوئی چا وطن روہی دی عجب بہار دسے جتھے میں نمانی دا یار ڈسے جتھاں عاشق لکھ‍ ہزار ڈسے اتھاں میں مسافر بے وطن کدی یار فرید آوے ہاں مینڈی اجڑی جھوک وساوے ہاں میں...

سسی سوہنی سکیاں بھیناں برہوں دے گھر جائیاں وکھّو وکھ نصیبےدونویں دُھروں لکھا لیائیاں ایہدے ہتھوں دور بریتہ ، اوہدی تھلیں وَہانی اوہ پانی نوں سکدی مر گئی ، ایہہ موئی وچ پانی ایہہ پانی وچ غؤطے کھائے ، اوہ پئی پھکے ریتاں لیکھ اوہدے وچ ہُسڑ گُمیں ، بھاگ ایہدے وچ سیتاں باگاں دے وچ کھیڈدیاں نے ،جیہا...

اچیاں کندھاں والا گھر سی، رو لیندے ساں کھل کے ایسی 'وا وگائی او ربا رہِ گئی جندڑی رل کے چار چپھیرے درد انھیرے، ہنجھو ڈیرے ڈیرے دکھیارے ونجارے آ گئے کدھر رستہ بھلّ کے یاد آئیاں کچھ ہور وی تیرے شہر دیاں برساتاں ہور وی چمکے داغ دلاں دے نال اشکاں دے دھل کے اپنی گلّ نہ چھڈیں 'جالب' شاعر کجھ وی...

جیہڑے دن دے راہ بدلے نیں سجن انّے واہ بدلے نیں جد وی عالیجاہ بدلے نیں گل نئیں بدلے، پھاہ بدلے نیں لکھاں ورھیاں توں ایہہ ریت اے ہو کے لوک تباہ بدلے نیں اوہو تاپ تے اوہی کھنگاں موسم کی سواہ بدلے نیں کجھ ہوکے کجھ ہاواں بن گئے میں صابرؔآں، ساہ بدلے نیں

راضی ناواں ہو سکدا اے جے او ساواں ہو سکدا اے دھپّاں دے وچ میرے نال ہاں! پرچھاواں ہوسکدا اے میرے ورگے مک نئیں سکدے ٹاواں ٹاواں ہوسکدا اے اج میرے تے خُش لگدا اے ہتھ تے لاواں، ہوسکدا اے

اک دیہاڑے انکھاں والا اک مزدور سڑک کنارے وانگ کبوتر اکھاں میٹی تیلے دے نال ماں دھرتی دا سینہ پھولے خورے کنک دادا نہ لبھے رمبا کہئی تے چھینی ہتھوڑا گینتی اپنے اگے دھر کے چوری اکھیں ویکھ کے اپنے آل دوالے کر کے موہنہ اسماناں ولے ہولی ہولی بھیڑے بھیڑے اکھر بولے اچی اچی اچیا ربا، سچیا ربا، چنگیا ربا...

بس کر جی ہُن بس کر جی اِک بات اساں نال ہس کر جی تسی دل میرے وچ وسدے ہو اینویں ساتھوں دور کیوں نسدے ہو نالے گھت جادو دل کھسدے ہو ہُن کِت ول جاسو نس کر جی بس کر جی ہُن بس کر جی اِک بات اساں نال ہس کر جی تُسی مویاں نوں مار نہ کھُٹدے سی کِھدّو وانگ کھونڈی نال نِت کٹدے سی گل کردیاں دا...

رنگ وچھڑے گلاباں دے موسم نے عذاباں دے اک کچے گھڑے کیتے منہ کالے چناباں دے دریاواں دے پانی وچ دھوکے نیں سراباں دے ہوکے تے وی پابندی دُکھڑے وچ کتاباں دے رُت خوشیاں دی لنگھ گئی اے موسم نیں حساباں دے صغریٰ صدف

تَسیاں بُلھاں لئی وی سوچو! میرے دیس دے دولت مندو! تے پردھانو! آپ تاں سُکھی جیندے او منرل واٹر پیندے او دیس دا پانی کیوں نئیں پیندے؟ صرف ایس لئی اس پانی وچ وَن سوَنّیاں زہراں رَلیاں ہوئیاں نیں اپنے بھیجے اُتوں زَر دا زنگ کھروچو! سِکری جمیاں تَسیاں بُلھاں لئی وی سوچو! جِنھاں نوں اس...