میرے ابو کی شاعری

فرذوق احمد

محفلین
نعت

کالے پتھراں نالوں وی کالے سن
کالے دِل

کالے دن تے کالیاں راتاں
کالے زہن تے کالیاں سوچاں

ہر پاسے ای کالکھ نگری
کالکھ وَسے کالکھ دِسے

ہر تکڑے دے چہرے ُاتے
لگی ہوئی ظلم دی کالکھ

ہر ماڑے دے چہرے ُاتے
غربت تے افلاس دی کالکھ

ہر بابل نوں بیٹی دِسے
کالی ڈائن متھے دی کالکھ

کالی نگری دیوچہ یارو
چمکیا اِک ایہو جیا نوُر

جہدی چمک نے ہر کالکھ نوں
چٹیاں کیتاں

مان غرور تکبر توڑے
دھیاں فخر متھے دا ہویاں

ہر بابل دے لئی ۔۔ اِک زہرا دے صدقے

غربت قربت رب دی ہو گئی
اِک حیدر دے صدقے

واہ وا کالی کملی والے
ہر کالکھ نوں دھوتا

وڈیاں شاناں والیا تینوں لاکھ درود
وڈیاں رحمتاں والیا تینوں لاکھ سلام
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

یہ نعت میرے ابو کی ہیں
 

فریب

محفلین
فرذوق کیا آپ نے یہ نعت اچھی طرح چیک کر کے لکھی ہے کہ کہیں‌کوئی غلطی تو نہیں میں‌ یہ ایسے ہی آپکی بلاگ پر پوسٹ کر دیتا ہوں۔۔۔۔۔۔
 

فرذوق احمد

محفلین
سر میں نے تو بالکل ٹھیک لکھا ہے ۔۔اور میں نے وہاں بھی پڑھ لی ہے
۔کیا سر جسطرح آپ نے لکھا ہے ۔ویسے پڑھا نہیں جاتا ہے ۔۔آپ ایسا کرے کسی اور طرح سے لکھے
 
Top