سوانح عمری فردوسی صفحہ 51

[سیدہ شگفتہ]

سوانح عمری فردوسی
صفحہ
51​

 

[سیدہ شگفتہ]

 

[سیدہ شگفتہ]

نیرنگ خیال

 

[نیرنگ خیال]

ہمی گفت کاے جانِ مادر! کنون کجائی؟ سرشتہ بخاک و بخون
دو چشم بہ رہ بود گفتم مگر زسہراب و رستم بیابم خبر
چہ دانستم اے پور کاید خبر کہ رستم بہ خنجر دریدت جگر
در نعش نیامد ازان روے تو ازان برزوبالاؤ بازوے تو
بپردردو بودم تنش رابہ ناز بہ رخشندہ رو ردشبان دراز
کنون آن بخون اندرون عرقہ گشت کفن برتن پاک او خرقہ گشت
کنون من کرا گیرم اندرکنار کہ خواہد بدن مرمرا غمگسار
پدر جستی اے گرد لشکر پناہ بہ جاے پدر گورت آمد براہ
چرانا مدم باتو اندر سفر کہ کشتی بہ گردان گیتی(مشہور) سمر
مرا رستم از دور بشناختے ترا بامن اے پور بنواختے
بینداختے تیغ آن سرفراز نکر دے جگر گاہت اے پور باز
ہمی گفت و می خست و می کند موے ہمیزد کف دست بر خوب روے
زخون او ہمی کرد لعل آب را بہ پیش آورید اسپ سُہراب را
سر اسپ ادا بہ بر در گرفت بماندہ جہا نے درا ودر شگفت
گہے بوسہ زد برسرش گہ بردے زخون زیر ستمش ہمی راند جوے
بیادروآن جامۂ شاہوار گرفتش چو فرزند اندر کنار
بیادر خفتان و درع و کمان ہمان نیزۂ و تیغ و گُرز گران
بسر برہمی زوگران گرز را ہمے یاد کرد آن برو برز را
بیاد رو زین و لگام و سپر لگام و سپر را ہمے زد بسر
سُہراب کی ماں نے جو کچھ کہا ہے کس قدر سچ اور کس قدر پُر تاثیر ہے سہراب کے گھوڑے کو گود میں لینا، اسکے ہاتھ پاؤں چومنا۔ سہراب کے کپڑوں کو بچہ کی طرح آغوش میں لینا، ہتھیاروں کو سر پر مارنا، کسقدر اصلی حالت کی سچی تصویر ہے۔
بثیرن ایرانی پہلوان حقا افراسیاب کی لڑکی سنیزہ اسپر عاشق ہوگئی اور چوری سے

 

[سیدہ شگفتہ]

ٹائپنگ مکمل

 

[سیدہ شگفتہ]

پروف ریڈ اول از

حسان خان

 

[حسان خان]

ہمی گفت کاے جانِ مادر! کنون
کجائی؟ سرشتہ بخاک و بخون
دو چشمم بہ رہ بود گفتم مگر
زسہراب و رستم بیابم خبر
چہ دانستم اے پور کاید خبر
کہ رستم بہ خنجر دریدت جگر
دریغش نیامد ازان روے تو
ازان برز و بالا ؤ بازوے تو
بپردردو بودم تنش رابہ ناز
بہ رخشندہ روز و شبانِ دراز
کنون آن بخون اندرون غرقہ گشت
کفن برتن پاک او خرقہ گشت
کنون من کرا گیرم اندرکنار
کہ خواہد بدن مرمرا غمگسار
پدر جستی اے گرد لشکر پناہ
بہ جاے پدر گورت آمد براہ
چرا نامدم با تو اندر سفر
کہ کشتی بہ گردان گیتی سمر (مشہور)
مرا رستم از دور بشناختے
ترا بامن اے پور بنواختے
بینداختے تیغ آن سرفراز
نکر دے جگر گاہت اے پور باز
ہمی گفت و می خست و می کند موے
ہمیزد کف دست بر خوب روے
زخون او ہمی کرد لعل آب را
بہ پیش آورید اسپ سُہراب را
سر اسپ او را بہ بر در گرفت
بماندہ جہا نے در او در شگفت (تعجب)
گہے بوسہ زد برسرش گہ بروے
زخون زیر سمش ہمی راند جوے
بیاورد آن جامۂ شاہوار
گرفتش چو فرزند اندر کنار
بیادر خفتان و درع و کمان
ہمان نیزۂ و تیغ و گُرز گران
بسر بر ہمی زد گران گرز را
ہمے یاد کرد آن بر و برز را
بیاورد زین و لگام و سپر
لگام و سپر را ہمے زد بسر
سُہراب کی ماں نے جو کچھ کہا ہے کس قدر سچ اور کس قدر پُر تاثیر ہے سہراب کے گھوڑے کو گود میں لینا، اسکے ہاتھ پاؤں چومنا۔ سہراب کے کپڑوں کو بچہ کی طرح آغوش میں لینا، ہتھیاروں کو سر پر مارنا، کسقدر اصلی حالت کی سچی تصویر ہے۔
بیژن ایرانی پہلوان تھا، افراسیاب کی لڑکی منیزہ اسپر عاشق ہوگئی اور چوری سے