ارشادسندھو

جہڑے دن دا سجن ورگا پِنڈ چھڈیا اے بھولے بھالے مُکھ نئیں ویکھے وِیراں ورگے رُکھ نئیں ویکھے شہر چ بھاویں دُکھ نئیں ویکھے اوہو جئے پر سُکھ نئیں ویکھے جہڑے دن دا ماہیے ورگا پِنڈ چھڈیا اے ہاں اچ رَلدی ہاں نئیں ویکھی سانجھاں نئیں سن تاں نئیں ویکھی اک وی چج دی تھاں نئیں ویکھی ماواں ورگی چھاں نئیں...

اکھاں دی دہلیز تے بیٹھی ہوئی رِیجھ نوں چن دی اُڈیک نے کیتی اے کویل وے بُھکھا بھانا سوں گئیا ہنجوواں دا میل وے بُلھاں دی بنیر تے سُتی ہوئی ڈانجھ نوں بدلاں دی تانگھ نے کیتا اے فقیر وے کھیڑیاں نوں پچ گئی رانجھنے دی ہیر وے سوچاں دی دھریک تے ٹنگی ہوئی یاد نوں واء دے سلوک نے کر دِتا دُور وے ایدکاں...

رکھے رب اُچیری بابا ہر ویلے پگ تیری بابا اج تے عید اے اج تے نہ جا اج تے رہن دے پھیری بابا نِت نِت وٹے کھاون نالوں پٹ ای دے توں بیری بابا چھپراں دے ای آل دوالے رہندی کیوں اے نھیری بابا جو جمے آں جوہ ہنساں دی کاواں ہوئی اے گھیری بابا اِکو دُکھ تے اِک کہانی چڑیاں دی تے میری بابا ایتھے اوہیو...

نِکے نِکے ساں جد سارے ڈاڈھی تیز ہنھیری گُھلی لال طوفانی جھکھڑ چلے کنے ای رُکھ مُودھے ہوگئے کِکّر,ٹاہلی توت نہ بچیا پِپل تے نہ بوڑھاں رہیاں رہے نہ انب لسوڑے ساڈے جموں تے امرود وی ڈِگ پئے پھانگو پھانگ شرینہہ سن ہوئی ساڈے سِر تے چھاں نہ رہی ساڈی بیری ماں نہ رہی واء نے سانوں کِتھے سُٹیا...

رب کرے اس دھرتی اُتے بھورے جِنا دُکھ نہ ہووے کِسے دا پیلا مُکھ نہ ہووے کوئی وی سُکا رُکھ نہ ہووے اِک وی سُنجی کُکھ نہ ہووے اونتر جانی بُھکھ نہ ہووے رب کرے اس دھرتی اُتے تھاں تھاں کھنڈ پتاسےنچن ہر ویلےہر پاسےنچن ہمتاں نال دلاسےنچن تولے نچن ماسےنچن جِدھر ویکھو ہاسےنچن رب کرے اس دھرتی...