نتائج تلاش

ہنیرا تے چانن آساں بھریا رات ہنیرا سُفنہ بن کے آوے سُورج نکلے ، چانن جاگے سب کُجھ لُٹ لے جاو

ساگر چھَلّاں دشمن وانگوں ہِکّاں تانی کنڈھے دے ول آون دھرتی دا پر دُکھ جد ویکھن ڈِگ ڈِگ ٹکراں مارن

شاماں ویلے ہوا ، ہنیرا ، اِنج پئے سَہکن جیویں ڈَنگے ہوئے آپݨی زہری چُپ دی سُولی دونویں ٹںگے ہوئے

اِک گَلّ وَرھیاں مگروں دل توں اِک گَلّ بُلّہاں تیکر آئی کد ہُݨ تیرے دل تک اَپڑے؟ اس دی خبر نہ کائی

میرے اندر جنگل وانگوں کیہہ کُجھ اُگیا میرے جُثے اندر سوچ دی جھاتی پا ناں سَکّاں عجب ڈراونے منظر

اِک مزار تے آس مراداں جھولی بھر کے روگ نہ دل دے ٹَلدے سچ دی قبر تے چار چفیرے جھُوٹھ دے دِیوے بَلدے

دھوکھا سَدھراں ، آساں ، وانگ سراباں دُروں چمک وکھاوݨ کول گیاں کُجھ ہتھ نہ آوے یاساں وِچ لُک جاوݨ

عجب دَور لفظاں کولوں معنے وِچھڑے جیوَن چھَڈّیاں لیکھاں سایاں نوں پئے سائے کٹ دے دَور عجب میں ویکھاں

کلّم کَلّا سوچ دے دیوے بال کے بیٹھا قہر ہنیرے ویکھاں دُور تے نیڑے کوئی نہ دِسدا وَیر کمایاں لیکھاں

چانن تھَلّے چانن ، کِنّے گھُپ ہنیرے پَیراں ہیٹھ لَتاڑے دن دَا رُوپ نکھارن خاطر کِنّے رُوپ وگاڑے

موت تے جیون مرن لئی لوکیں جیوَن جیون لئی کئی مَردے میری موت تے جیون ہُݨ تک دونویں میتھوں ڈر دے

تھَل وچ ذہن دے تھَل وچ سوچ ہنیری گھُمدی وانگ شدائیاں بَدّل ، راہی ، رُکھ نہ دِسدے دیندی پھرے دُہائیاں

پربت اُچّے ، نیویں ، گم سم پربت ویکھاں ، دِل وِچ سوچاں خورے ایہہ دھرتی دِیاں سَدھراں دُکھ وِچ پتھر ہوئیاں

سَدھراں دے تاج محل کِنّے لوکیں چَلدے چَلدے راہوَاں دے وِچ رہ گئے سَدھراں دے جو تاج محل سَن بنے نئیں پر ڈَھ گئے

بہت خوب!

زندہ تے مُردہ لکھّاں لوکیں زندہ ویکھاں لیکن ایہہ سب موئے کِنّے لوکیں قبراں دَبّے پر اوہ زندہ ہوئے

پلاؤ میں متانت ہے۔ شرافت ہے‘ شان وشوکت ہے ‘ روایت ہے‘ آہستگی ہے‘ نرمی ہے اور ایک خاص قسم کا تہذیبی رچاؤ ہے! بریانی میں دھوم دھڑکّا ہے۔ شور وغل ہے۔ واہ کیا جامع جملے ہیں۔ دو سطروں میں پورے کالم کا نچوڑ مل گیا۔

چَنّ ورگا چنّا ! توں تے دُنیا گھُمّیں تھاں تھاں آویں جاویں اُس مُکھ دَا کُجھ اتا پتہ دَس جِس دا جھَولا پاویں

لوکو ! شہروں باہر سمندر قہری پَل پَل چھَلّاں مارے لوکو ! بُوہے بھِیڑ کے رَکھّو پاݨی نہ چَڑھ آوے

پیار نشانی جھُریاں بھریا چہرہ تیرا میرے چِٹّے وال پیار نشانی ایہو رہ گئی سب کُجھ کھا گئے سال