عبد الرحمٰن
محفلین
ہنجو اکھیاں دے ویہڑے وچ پاؤندے نیں دھمالاں
ہوئے ڈاڈھے دلگیر ، کھچی یاداں نے لکیر
سانوں چن ماہی گھیریا اے تیریاں خیالاں
ہنجو اکھیاں دے ویہڑے وچ پاؤندے نیں دھمالاں
سینے نال لا کے تیری یاد دے کھڈؤنے نوں
آؤندے جاندے ساہ میرے آپو وچ کھیندے نیں
لگدے نہیں آکھے میرے اتھرو نادان نیں
اکھاں دی دہلیج اُتے ٹِک کے نہ بیندے نیں
میرے اتھرو ٹپ نئیں سکدے کدی دلیج اے اکھیاں دی
تیری یاد دا کم اے جیہڑی بوّئیوں باہر وی لے گئی اے
میں ڈؤل کے کاسے اکھیاں دے نِت داغ جگر دے دھونی آں
جدوں چن تے تارے ہسدے نیں ، میں کلّیاں بَے کے رونی آں
تیرا نت دا وچھوڑا میرے دل نوں ستاؤندا
تیرا نت دا وچھوڑا میرے دل نوں ستاؤندا
دور جا کے پُل گئے اوں سانوں دل جانیاں
وَین پیاں پاؤندیاں نی سدراں نمانیاں
کیتا کی قصور تیرا دس جا وے ڈھولنا
اپنا بنا کے اینج چائیدا نئیں رولنا
ڈُب گئیوں کِتھے روگ پیار والا لا کے
عمراں دا رونا ساڈی جھولی وچ پا کے
تیرے باجوں میرے دل نوں قرار نہیوں آؤندا
ہویوں جدوں دا تُو وکھ میری لگدی نئیں اکھ
لا کے سینے نال ماہیا تیرے دُکھرے میں پالاں
ہنجو اکھیاں دے ویہرے وچ پاؤندے نیں دھمالاں
یاداں تیریاں دے پانی میرا مُکھرا پئے دھوندے
تینوں کر کر چَیتے میرے اتھرُو وی روندے
میرے دل دیاں گلاں میرے دل وچ رہیاں
تیرے ناں لا کے معنڑے مینوں دیندیاں نیں سیّاں
لوکی کہیندے مینوں جھلی ، روواں بے کے میں کلی
سُکھ زندگی دی بیڑی وچوں مار گئے نیں چھالاں
تیرے باجوں چن ماہیا سُنے کون میرے ہاڑے
میرے دل دیاں ہاواں پھُل خوشیاں دے ساڑے
اکھی ہنجواں دا ڈیرہ وس چلدا نئیں میرا
توہیوں دس ایناں موتیاں نوں کیویں میں سنبھالاں
سارا سارا دن لنگے راہواں وچ کھلوندیاں
خبرے میری زندگی نے لنگ جانا روندیاں
اکھاں چاواں نال صادقاؔ میں تیرے نال لایاں
تینوں اپنا بنایا تو وی دے گیوں جُدایاں
کیتا دُکھاں نے ھنیرا کوئی دردی نہ میرا
پھٹ تیریاں جُدائیاں والے کینوں میں وکھالاں
ہنجو اکھیاں دے ویہڑے وچ پاؤندے نیں دھمالاں
ہنجو اکھیاں دے ویہڑے وچ پاؤندے نیں دھمالاں
شاعر: شیخ محمد صادقؔ حُسین
گلوکار: نصرت فتح علی خان
ہوئے ڈاڈھے دلگیر ، کھچی یاداں نے لکیر
سانوں چن ماہی گھیریا اے تیریاں خیالاں
ہنجو اکھیاں دے ویہڑے وچ پاؤندے نیں دھمالاں
سینے نال لا کے تیری یاد دے کھڈؤنے نوں
آؤندے جاندے ساہ میرے آپو وچ کھیندے نیں
لگدے نہیں آکھے میرے اتھرو نادان نیں
اکھاں دی دہلیج اُتے ٹِک کے نہ بیندے نیں
میرے اتھرو ٹپ نئیں سکدے کدی دلیج اے اکھیاں دی
تیری یاد دا کم اے جیہڑی بوّئیوں باہر وی لے گئی اے
میں ڈؤل کے کاسے اکھیاں دے نِت داغ جگر دے دھونی آں
جدوں چن تے تارے ہسدے نیں ، میں کلّیاں بَے کے رونی آں
تیرا نت دا وچھوڑا میرے دل نوں ستاؤندا
تیرا نت دا وچھوڑا میرے دل نوں ستاؤندا
دور جا کے پُل گئے اوں سانوں دل جانیاں
وَین پیاں پاؤندیاں نی سدراں نمانیاں
کیتا کی قصور تیرا دس جا وے ڈھولنا
اپنا بنا کے اینج چائیدا نئیں رولنا
ڈُب گئیوں کِتھے روگ پیار والا لا کے
عمراں دا رونا ساڈی جھولی وچ پا کے
تیرے باجوں میرے دل نوں قرار نہیوں آؤندا
ہویوں جدوں دا تُو وکھ میری لگدی نئیں اکھ
لا کے سینے نال ماہیا تیرے دُکھرے میں پالاں
ہنجو اکھیاں دے ویہرے وچ پاؤندے نیں دھمالاں
یاداں تیریاں دے پانی میرا مُکھرا پئے دھوندے
تینوں کر کر چَیتے میرے اتھرُو وی روندے
میرے دل دیاں گلاں میرے دل وچ رہیاں
تیرے ناں لا کے معنڑے مینوں دیندیاں نیں سیّاں
لوکی کہیندے مینوں جھلی ، روواں بے کے میں کلی
سُکھ زندگی دی بیڑی وچوں مار گئے نیں چھالاں
تیرے باجوں چن ماہیا سُنے کون میرے ہاڑے
میرے دل دیاں ہاواں پھُل خوشیاں دے ساڑے
اکھی ہنجواں دا ڈیرہ وس چلدا نئیں میرا
توہیوں دس ایناں موتیاں نوں کیویں میں سنبھالاں
سارا سارا دن لنگے راہواں وچ کھلوندیاں
خبرے میری زندگی نے لنگ جانا روندیاں
اکھاں چاواں نال صادقاؔ میں تیرے نال لایاں
تینوں اپنا بنایا تو وی دے گیوں جُدایاں
کیتا دُکھاں نے ھنیرا کوئی دردی نہ میرا
پھٹ تیریاں جُدائیاں والے کینوں میں وکھالاں
ہنجو اکھیاں دے ویہڑے وچ پاؤندے نیں دھمالاں
ہنجو اکھیاں دے ویہڑے وچ پاؤندے نیں دھمالاں
شاعر: شیخ محمد صادقؔ حُسین
گلوکار: نصرت فتح علی خان