محفل متراں دی

[جاسمن]

آہ!واقعی.

 

[حمیرا عدنان]

ایہہ کیہ جانن قدر نبی دی دنیا دار کمینے۔۔۔۔
قدر نبی دی جانن والے، سوں گئے وچ مدینے
قدر پُھلاں دی بلبل جانے صاف دماغاں والی۔۔۔۔۔
قدر پُھلاں دی گِرج کیہہ جانے، مردے کھاون والی

بشک

 

[نور وجدان]

جیناں نوں پنجابی بولی تھوڑی جی آندی ہوئے کیہ او وی ایتھے گلاں مار سکدے ن کج ہنس لیے تے کج سکھ وی لئے

 

[عبدالقیوم چوہدری]

جیناں نوں پنجابی بولی تھوڑی جی آندی ہوئے کیہ او وی ایتھے گلاں مار سکدے ن کج ہنس لیے تے کج سکھ وی لئے

جی آ۔ جم جم آو، کوئی نہیں ٹھاکدا۔ لکھی جاؤ ہاں، کدرے تے آ ای جاوے دی

 

[نور وجدان]

جی آ۔ جم جم آو، کوئی نہیں ٹھاکدا۔ لکھی جاؤ ہاں، کدرے تے آ ای جاوے دی

سوہنے یار او تسی ت ! ہن اکو دعا دینی آں ۔۔اللہ لمبی حیاتی دیوے ۔۔ ہن پنجابی نوں سکھن واسطے تواڈی مدد درکار ہوندی روی گے ۔

 

[عبدالقیوم چوہدری]

سوہنے یار او تسی ت ! ہن اکو دعا دینی آں ۔۔اللہ لمبی حیاتی دیوے ۔۔ ہن پنجابی نوں سکھن واسطے تواڈی مدد درکار ہوندی روی گے ۔

آمین۔
جد کدوں وی ویلا لبھیا، جہیڑی کوئی آوندی اے او ضرور دساں داں

 

[نور وجدان]

آمین۔
جد کدوں وی ویلا لبھیا، جہیڑی کوئی آوندی اے او ضرور دساں داں

اللہ سوہنا توانوں خوشیاں نال نوازے ۔۔ سچی آکھاں تے بئیوں مٹھی زبان ہے جیوں گڑ ہوندا ہے یا ایہو ساڈا شہد وانگر

 

[عبداللہ محمد]

ایتھے وی کوئی اب پ دی قید اے کہ
کم چک کہ رکنا آلا حساب اے
خیر متراں دی محفل متعلق مشہور برطانوی شاعر ولیم لونے والا آف کیا خوب فرماتا ہے کہ
"جد مل کے بیٹھاں گے ،تاں گل بوہت کرنیاں نیں"
وغیرہ وغیرہ

 

[عبدالقیوم چوہدری]

اللہ سوہنا توانوں خوشیاں نال نوازے ۔۔ سچی آکھاں تے بئیوں مٹھی زبان ہے جیوں گڑ ہوندا ہے یا ایہو ساڈا شہد وانگر

اک واری فیر آمین۔
جی آ سچ آکھیا جے۔
میں کوئی روٹی ٹُکر کھا لواں فیر کدرے گل بات کراں دے،
رب راکھا

 

[تجمل حسین]

جیناں نوں پنجابی بولی تھوڑی جی آندی ہوئے کیہ او وی ایتھے گلاں مار سکدے ن کج ہنس لیے تے کج سکھ وی لئے

جی آیاں نوں وئی جی آیاں نوں۔۔ فاروق پائین نے ایہہ میفل تواڈے ساریاں لئی ای لائی اے۔
پنجابی دی میفل وچ یا تے حقہ مل دا ہوندا اے تے یا فیر لسی۔ ہن حقہ تے توانوں چنگا نئیں لگنا تے ناں ای تواڈے لئی چنگا اے۔ ایہو گلوں تواڈے لئی لسی حاضر اے۔۔

جے کجھ ہور وی چاہی دا ہووے تے دسناں ضرور

 

[نور وجدان]

جی آیاں نوں وئی جی آیاں نوں۔۔ فاروق پائین نے ایہہ میفل تواڈے ساریاں لئی ای لائی اے۔
پنجابی دی میفل وچ یا تے حقہ مل دا ہوندا اے تے یا فیر لسی۔ ہن حقہ تے توانوں چنگا نئیں لگنا تے ناں ای تواڈے لئی چنگا اے۔ ایہو گلوں تواڈے لئی لسی حاضر اے۔۔

جے کجھ ہور وی چاہی دا ہووے تے دسناں ضرور

تجمل پرا جی ! قسم نالوں سواد آگیا ۔ودھیا لسی ہے ۔۔۔مینوں تے ایہہ لسی لگی ہے تے اوی مٹھی مکھن والی ۔۔۔۔ قسم نالوں گرمی دے دناں وچ صبح سویرے لسی پینا انی فرحت بخشندا ہے کہ نیند وی چنگی آن لگدی ہے ۔۔۔ایڈھے نال تسی جیوے ساڈا استقبال کیتا ہے ساڈھا لوں لوں نہال ہوگیا اور جے کوئی غلطی ہوجاوے تے سانوں معافی دتی جاوے کہ حیاتی وچ پہلی دفعہ تے پنجابی لکھن لانگی ۔۔۔۔۔۔مینوں یاد پڑندا اے ۔جدوں میڈے سی ایس ایس دے پیپر وچ مینوں کسی نے آکھیا تو پنجابی رکھ لے تیڈھے نمبر بئوں چنگے آوان گے ۔۔۔۔میں رکھ تے لئی پر مینوں سمجھ کج نے آندی جے آندی تے لکھن دی ہمت نہ ہوندی پر چونکہ پنجابی صوفیانہ کلام نال لگاؤ سی تے او میں نے پڑھیا تے اپنی ماں کولوں وی سمجھیا ۔۔۔جد پیپر دین بیٹھی تے پہلے انگریزی نوں اردو وچ ترجمہ کردی تے پھر سوچدی ایدھی پنجابی کیہ ہووی گے فر میں کیہ کیتا مینوں جنیے شعر یاد سن یا جنھے حوالے میں ہوبہوں اوہی لکھ ڈالے تے ہور کج نہ لکھ پائی ۔۔ایہہ ساڈھی پنجابی دا حال ۔۔پر نمبر فر وی چنگے آگئے سن

 

[عبدالقیوم چوہدری]

لیکھاں وچ وچھوڑے رہ گئے
اتھرو رو رو تھوڑے رہ گئے​

​

اک نہ منی اونہے میری​

ہتھ وی میرے جوڑے رہ گئے​

​

جاندی واری چھڈ گیا مینوں​

پجھے وال نچوڑے رہ گئے​

​

عید دی فجرے مُڑ نئیں آیا​

موتیے دے پُھل تھوڑے رہ گئے​

​

ہن تے آکے مل ساگر نوں​

زندگی دے دن تھوڑے رہ گئے.​

​

 

[فاروق احمد بھٹی]

​

تیری کھوج وچ عقل دے کھنبھ جڑ گئے

تیری کھوج وچ عقل دے کھنبھ جھڑ گئے

تیری بھال وچ تھوتھا خیال ہویا

لکھاں اُنگلاں گُنجھلاں کھول تھکیاں

تیری زُلف دا سِدھا نہ وال ہویا

گھگی بَجھ گئی سنکھاں دی رو رو کے

پِٹ پِٹ کے چُور گھڑیال ہویا

چِیک چِیک کے قلم دی جیبھ پاٹی

اجے حل نہ تیرا سوال ہویا

تیرے ہِجر وچ کسے نے کن پاڑے

اتے کسے نے جٹاں ودھائیاں نیں

بُوہے مار کے کسے نے چِلّے کٹے

کسے رڑے تے راتاں لنگھائیاں نیں

کوئی لمکیا کھوہ دے وچ پُٹھا

اتے کسے نے دھونیاں تائیاں نیں

تیرے عاشقاں نیں لکھاں جتن کیتے

پر تُوں مونہہ توں زُلفاں نہ چائیاں نیں

تیری سِک دے کئی تہائےمر گئے

اجے تیک نہ وصل دا جُرعہ لبھا

لکھاں سسیاں مر گئیاں تھلاں اندر

تیری ڈاچی دا اجے نہ کُھرا لبھا

کسے پُھل قران دا پاٹھ کیتا

کسے دل دا پتر کھولیا یے

کسے نیناں دے ساغر ہنگال مارے

کسے ہِک دا کھُونجا پھرولیا وے

کسے گلھاں دے دیوے دی لو تھلے

تینوں زُلفاں دی رات وچ ٹو لیا وے

رو رو کے دنیا نے راہ پائے

پر توں ہس کے اجے نہ بولیا وے

دیدے کلنج مارے تیرے عاشقاں نیں

اجے اتھرو تینوں نہ پوہے کوئی

تیری سونہہ کُجھ رون دا مزہ ای نٕیں

پُونجھن والا جے کول نہ ہوئے کوئی

تیری مانگ دی سڑک تے پیا جیہڑا

اُس نوں حِیلیاں نال پرتائیا تُوں

حِرصاں، دولتاں، حُسناں، حکومتاں دا

اوس سے راہ وچ چوگا کھِنڈایا توں

کسے قیس نوں لگا جے عشق تیرا

اُس نوں لَیلیٰ دا لیلا بنایا توں

کسے رانجھے نوں چڑھیا جے چاء تیرا

اُس نوں ہیر دی سیجے سوایا توں

ساڈے ہنجواں کیتا نہ نرم تینوں

ساڈی آہ نے کیتا نہ چھیک تینوں

اسیں سڑ گئے وچھوڑے دی اگ اندر

لاگے وسدیاں آیا نہ سیک تینوں

کسے چھنّاں بنایا جے کھوپڑی دا

توں بُلیاں نال چھوہائیاں نہ

کسے دل دا رانگلا پلنگ ڈاہیا

تیرے ناز نوں نیندراں آئیاں نہ

کسے جُتیاں سیتیاں چم دیاں

تیری بے پرواہی نے پائیاں نہ

رگڑ رگڑ کے متھے چٹاخ پِے گئے

اجے رحمتاں تیریاں چھائیاں نہ

مار سُٹیا تیریاں روسیاں نیں

پھوک سُٹیا بے پرواہی تیری

لے کے جان توں اجے نہ گُھنڈ چایا

خبرے ہور کیہہ اے منہ وکھائی تیری

جے توں مونہہ توںزُلفاں ہٹا دیویں

بِٹ بِٹ تکدا کُل سنسار رہ جائے

رہ جائے بھائی دے ہتھ وچ سنکھ پھڑیا

بانگ مُلّاںدے سنگھ وِچکار رہ جائے

پنڈت ہوراں دا رہ جائے سندھور گھُلیا

جام صوفی دا ہویا تیار رہ جائے

قلم ڈیہہ پئے ہتھوں فلاسفر دی

مُنکر تکدا تیری نُہار رہ جائے

اک گھڑی جے کُھلا دیدار دے دئیں

ساڈا نِت دا ریڑکا مُک جاوے

موہن سنگھ مستانہ.....

 

[آوازِ دوست]

تجمل پرا جی ! قسم نالوں سواد آگیا ۔ودھیا لسی ہے ۔۔۔مینوں تے ایہہ لسی لگی ہے تے اوی مٹھی مکھن والی ۔۔۔۔ قسم نالوں گرمی دے دناں وچ صبح سویرے لسی پینا انی فرحت بخشندا ہے کہ نیند وی چنگی آن لگدی ہے ۔۔۔ایڈھے نال تسی جیوے ساڈا استقبال کیتا ہے ساڈھا لوں لوں نہال ہوگیا اور جے کوئی غلطی ہوجاوے تے سانوں معافی دتی جاوے کہ حیاتی وچ پہلی دفعہ تے پنجابی لکھن لانگی ۔۔۔۔۔۔مینوں یاد پڑندا اے ۔جدوں میڈے سی ایس ایس دے پیپر وچ مینوں کسی نے آکھیا تو پنجابی رکھ لے تیڈھے نمبر بئوں چنگے آوان گے ۔۔۔۔میں رکھ تے لئی پر مینوں سمجھ کج نے آندی جے آندی تے لکھن دی ہمت نہ ہوندی پر چونکہ پنجابی صوفیانہ کلام نال لگاؤ سی تے او میں نے پڑھیا تے اپنی ماں کولوں وی سمجھیا ۔۔۔جد پیپر دین بیٹھی تے پہلے انگریزی نوں اردو وچ ترجمہ کردی تے پھر سوچدی ایدھی پنجابی کیہ ہووی گے فر میں کیہ کیتا مینوں جنیے شعر یاد سن یا جنھے حوالے میں ہوبہوں اوہی لکھ ڈالے تے ہور کج نہ لکھ پائی ۔۔ایہہ ساڈھی پنجابی دا حال ۔۔پر نمبر فر وی چنگے آگئے سن

تواڈی پنجابی وچوں سرائیکی دے لفظ انج چوندے نیں جیویں مینہ وچ کچی چھت پر جے ایہہ پہلی غیر نصابی کوشش اے تے بوہت ودیا اے. ہسدے وسدے روو. اسیں تاں اُردو دے چا وچ اپنی بولی ای گوا بیٹھے آں.

 

[آوازِ دوست]

تجمل پرا جی ! قسم نالوں سواد آگیا ۔ودھیا لسی ہے ۔۔۔مینوں تے ایہہ لسی لگی ہے تے اوی مٹھی مکھن والی ۔۔۔۔ قسم نالوں گرمی دے دناں وچ صبح سویرے لسی پینا انی فرحت بخشندا ہے کہ نیند وی چنگی آن لگدی ہے ۔۔۔ایڈھے نال تسی جیوے ساڈا استقبال کیتا ہے ساڈھا لوں لوں نہال ہوگیا اور جے کوئی غلطی ہوجاوے تے سانوں معافی دتی جاوے کہ حیاتی وچ پہلی دفعہ تے پنجابی لکھن لانگی ۔۔۔۔۔۔مینوں یاد پڑندا اے ۔جدوں میڈے سی ایس ایس دے پیپر وچ مینوں کسی نے آکھیا تو پنجابی رکھ لے تیڈھے نمبر بئوں چنگے آوان گے ۔۔۔۔میں رکھ تے لئی پر مینوں سمجھ کج نے آندی جے آندی تے لکھن دی ہمت نہ ہوندی پر چونکہ پنجابی صوفیانہ کلام نال لگاؤ سی تے او میں نے پڑھیا تے اپنی ماں کولوں وی سمجھیا ۔۔۔جد پیپر دین بیٹھی تے پہلے انگریزی نوں اردو وچ ترجمہ کردی تے پھر سوچدی ایدھی پنجابی کیہ ہووی گے فر میں کیہ کیتا مینوں جنیے شعر یاد سن یا جنھے حوالے میں ہوبہوں اوہی لکھ ڈالے تے ہور کج نہ لکھ پائی ۔۔ایہہ ساڈھی پنجابی دا حال ۔۔پر نمبر فر وی چنگے آگئے سن

تواڈی پنجابی وچوں سرائیکی دے لفظ انج چوندے نیں جیویں مینہ وچ کچی چھت پر جے ایہہ پہلی غیر نصابی کوشش اے تے بوہت ودیا اے. ہسدے وسدے روو. اسیں تاں اُردو دے چا وچ اپنی بولی ای گوا بیٹھے آں.

 

[فاروق احمد بھٹی]

 

[فاروق احمد بھٹی]

 

[فاروق احمد بھٹی]

 

[جاسمن]

بہت ہی زبردست تصویراں نیں۔ یہ اخیرلی تے انج اے جیویں اسی خود ایتھے ای آں۔

 

[فاروق احمد بھٹی]

بہت ہی زبردست تصویراں نیں۔ یہ اخیرلی تے انج اے جیویں اسی خود ایتھے ای آں۔

جی سچ آیا تسی تصویریں ویکه کے بندے دا جی کردا اے ایسے جگہ ٹر جاوے.