محفل متراں دی
- صاحب لڑی فاروق احمد بھٹی
- تاریخ ابتداء
عبدالقیوم چوہدری
محفلین
ہو سکدا اے۔ پر میں کسی اور دی آواز اچ سنیا ہیئا۔ شاید کوئی بھارتی پنجابی سی
زبیر مرزا
محفلین
عطاءاللہ نیازی (عیسٰی خیلوی)
سید شہزاد ناصر
محفلین
نہیں اللہ دتہ لونے والا 
آخری تدوین:
فاروق احمد بھٹی
محفلین
ہنس راج ہنس سی غالبا۔۔۔۔ سنیا ایہ کہ او مسلمان ہو گیا اے۔۔
عبدالقیوم چوہدری
محفلین
اج شبرات اے۔
سید شہزاد ناصر
محفلین
لائی بے قدراں نال یار
فاروق احمد بھٹی
محفلین
اینہاں اکھیاں چہ پاواں کیویں کجلا وے اکھیاں چہ توں وسدا
عبدالقیوم چوہدری
محفلین
او کدھر گئے وئی سجنو تے بیلیو تے بزرگو
بزرگاں وچ شاہ جی شامل نئی
فاروق احمد بھٹی
محفلین
لو جی اسی حاضر ہاں جی جناب باقی وی آوندے ای ہون گےاو کدھر گئے وئی سجنو تے بیلیو تے بزرگو
بزرگاں وچ شاہ جی شامل نئی
سید شہزاد ناصر
محفلین
لو جیاو کدھر گئے وئی سجنو تے بیلیو تے بزرگو
بزرگاں وچ شاہ جی شامل نئی
جمو لعل تے ونڈّو کوئلے
جنہوں ونڈّو اوہنوں ای تھوڑے
تسی آپے کتھے سی؟
سید شہزاد ناصر
محفلین
اپنی ذات وکھالن بدلے
ربّ نے حسن بنایا ۔
ویکھ حسن دے تکھے جلوے،
زور عشقَ نے پایا ۔
پھریا جدوں عشقَ دا جادو،
دل وچ کدی مستی ۔
ایہہ مستی جد بول اٹھی،
تاں ہڑ کویتا دا آیا ۔
پروفیسر موہن سنگھ دیوانہ
ربّ نے حسن بنایا ۔
ویکھ حسن دے تکھے جلوے،
زور عشقَ نے پایا ۔
پھریا جدوں عشقَ دا جادو،
دل وچ کدی مستی ۔
ایہہ مستی جد بول اٹھی،
تاں ہڑ کویتا دا آیا ۔
پروفیسر موہن سنگھ دیوانہ
سید شہزاد ناصر
محفلین
اکھراں وچ سمندر رکھاں، میں اقبال پنجابی دا ۔
جھکھڑاں دے وچ رکھ دتا اے، دیوا بال پنجابی دا ۔
لوکی منگ منگا کے اپنا، بوہل بنا کے بہہ گئے نے؛
اساں تاں مٹی کر دتا اے، سونا گال پنجابی دا ۔
جہڑے آکھن وچ پنجابی، وسعت نہیں تہذیب نہیں؛
پڑھ کے ویکھن وارث، بلھا، باہو، لال پنجابی دا ۔
من دا ماس کھوا دیندا اے، جہڑا ایہنوں پیار کرے؛
کوئی وی جبراً کر نہیں سکدا، ونگا وال پنجابی دا ۔
بابا نجمی
جھکھڑاں دے وچ رکھ دتا اے، دیوا بال پنجابی دا ۔
لوکی منگ منگا کے اپنا، بوہل بنا کے بہہ گئے نے؛
اساں تاں مٹی کر دتا اے، سونا گال پنجابی دا ۔
جہڑے آکھن وچ پنجابی، وسعت نہیں تہذیب نہیں؛
پڑھ کے ویکھن وارث، بلھا، باہو، لال پنجابی دا ۔
من دا ماس کھوا دیندا اے، جہڑا ایہنوں پیار کرے؛
کوئی وی جبراً کر نہیں سکدا، ونگا وال پنجابی دا ۔
بابا نجمی
سید شہزاد ناصر
محفلین
. کھیڈ لے
کھیڈ لے میریئے بھولیئے دھیے،
کھیڈ لے گڈیاں نال ۔
اپنیاں ضداں اڑیاں وی منوا لے چار دہاڑے ۔
تیرا راہ ملّ بیٹھے ہوئے نے کنے وخت پواڑے ۔
کنے لے دکھ جنجال ۔
کھیڈ لے گڈیاں نال ۔
کھیڈ لے، کھیڈ لے چھیتی چھیتی کھیڈ لے گڈیاں نال ۔
مینوں ڈر ہے تیریاں ہاسیاں جھبدے ای جھوں جانیں ۔
اکھ اگھیڑنوں پہلاں تیریاں سدھراں نے سوں جانیں ۔
کھکھر وانگو چھڑ کے تینوں سوچاں وڈھ وڈھ کھانیں ۔
چھتھیاں سوڑاں توں پے پے کے توں کرلانیں ۔
وگدیاں نے اس جوہ وچ دھیے تتیاں تتیاں لوآں ۔
اک دو ہون تے دساں بجھاں کہڑی کہڑی پھولاں ۔
کوئی کسے دی سندا ناہیں ایتھے کوک روال ۔
انھے راجے دی نگری انج ہر کوئی کتوال ۔
وہل دے ایہہ چار دہاڑے کھیڈ لے گڈیاں نال ۔
عورت ذات-اہت بکھڑا پینڈا،
تھاں تھاں ٹبے ٹوئے ۔
تھاں تھاں کنڈے بیجے ہوئے ۔
تیری بے فقری دے لیڑے ہوسن لیراں لیراں ۔
پر اوہ ویلا یاد آؤنا ایں آ جانا ایں ۔
اج کیوں چنتا کریئے ۔
اج کیوں ہوکے بھریئے ؟
کھورے اوس ویلے نوں ساڈیاں پرتن چا تقدیراں
بدلن جیون چالے،
اس کر کے،
توں لمیاں سوچاں لامبھے دھر کے ۔
کھیڈ لے میریئے بھولیئے دھیے،
کھیڈ لے گڈیاں نال ۔
شریف کنجاہی
کھیڈ لے میریئے بھولیئے دھیے،
کھیڈ لے گڈیاں نال ۔
اپنیاں ضداں اڑیاں وی منوا لے چار دہاڑے ۔
تیرا راہ ملّ بیٹھے ہوئے نے کنے وخت پواڑے ۔
کنے لے دکھ جنجال ۔
کھیڈ لے گڈیاں نال ۔
کھیڈ لے، کھیڈ لے چھیتی چھیتی کھیڈ لے گڈیاں نال ۔
مینوں ڈر ہے تیریاں ہاسیاں جھبدے ای جھوں جانیں ۔
اکھ اگھیڑنوں پہلاں تیریاں سدھراں نے سوں جانیں ۔
کھکھر وانگو چھڑ کے تینوں سوچاں وڈھ وڈھ کھانیں ۔
چھتھیاں سوڑاں توں پے پے کے توں کرلانیں ۔
وگدیاں نے اس جوہ وچ دھیے تتیاں تتیاں لوآں ۔
اک دو ہون تے دساں بجھاں کہڑی کہڑی پھولاں ۔
کوئی کسے دی سندا ناہیں ایتھے کوک روال ۔
انھے راجے دی نگری انج ہر کوئی کتوال ۔
وہل دے ایہہ چار دہاڑے کھیڈ لے گڈیاں نال ۔
عورت ذات-اہت بکھڑا پینڈا،
تھاں تھاں ٹبے ٹوئے ۔
تھاں تھاں کنڈے بیجے ہوئے ۔
تیری بے فقری دے لیڑے ہوسن لیراں لیراں ۔
پر اوہ ویلا یاد آؤنا ایں آ جانا ایں ۔
اج کیوں چنتا کریئے ۔
اج کیوں ہوکے بھریئے ؟
کھورے اوس ویلے نوں ساڈیاں پرتن چا تقدیراں
بدلن جیون چالے،
اس کر کے،
توں لمیاں سوچاں لامبھے دھر کے ۔
کھیڈ لے میریئے بھولیئے دھیے،
کھیڈ لے گڈیاں نال ۔
شریف کنجاہی
سید شہزاد ناصر
محفلین
اج کاگ بنیرے تے بولے ۔
اج جھٹے جھٹے کنّ وجدے نے
اکھیاں دے ویہڑے سجدے نے ۔
دل وچ پئی پونی پھردی اے ۔
سانوں تانگھ اڈیک تے چر دی اے ۔
اکھ بوہے وچ ای رہندی اے ۔
پئی جھٹے جھٹے سوہ لیندی اے ۔
ایہہ جد دے چندرے وجے نے ۔
ہوٹھاں تے جندرے وجے نے ۔
ایہہ بار جے کوئی آ کھولھے ۔
اج کاگ بنیرے تے بولے ۔
شریف کنجاہی
اج جھٹے جھٹے کنّ وجدے نے
اکھیاں دے ویہڑے سجدے نے ۔
دل وچ پئی پونی پھردی اے ۔
سانوں تانگھ اڈیک تے چر دی اے ۔
اکھ بوہے وچ ای رہندی اے ۔
پئی جھٹے جھٹے سوہ لیندی اے ۔
ایہہ جد دے چندرے وجے نے ۔
ہوٹھاں تے جندرے وجے نے ۔
ایہہ بار جے کوئی آ کھولھے ۔
اج کاگ بنیرے تے بولے ۔
شریف کنجاہی
سید شہزاد ناصر
محفلین
کیوں کاگ بنیرے تے بولے ۔
کوئی دسے ایہہ کی آنہدا اے ۔
کیوں ہور کتے نہ جاندا اے ۔
کیوں ایویں کاں کاں کردا اے ۔
سر میرے ایہہ جھوٹھے دھردا اے ۔
نہیں اڈدا پیا اڈایاں وی ۔
پیا بھلے راہے پایاں وی ۔
اس ویہڑے کنھے آنا ایں ۔
کسے ایتھے پھیرا پانا ایں ۔
توں کاواں کاں کاں کر کے ۔
پیا ایویں جی ترسانا ایں ۔
نہ بیٹھ توں ایس بنیرے تے ۔
کسے ہور دے کوٹھے بہہ جا کے ۔
کر نیکی ایہہ اک میرے تے ۔
کسے ہور نوں کہنیاں کہہ جا کے ۔
میرا جی نمانا مڑ ڈولے ۔
کیوں کاگ بنیرے تے بولے ۔
شریف کنجاہی
کوئی دسے ایہہ کی آنہدا اے ۔
کیوں ہور کتے نہ جاندا اے ۔
کیوں ایویں کاں کاں کردا اے ۔
سر میرے ایہہ جھوٹھے دھردا اے ۔
نہیں اڈدا پیا اڈایاں وی ۔
پیا بھلے راہے پایاں وی ۔
اس ویہڑے کنھے آنا ایں ۔
کسے ایتھے پھیرا پانا ایں ۔
توں کاواں کاں کاں کر کے ۔
پیا ایویں جی ترسانا ایں ۔
نہ بیٹھ توں ایس بنیرے تے ۔
کسے ہور دے کوٹھے بہہ جا کے ۔
کر نیکی ایہہ اک میرے تے ۔
کسے ہور نوں کہنیاں کہہ جا کے ۔
میرا جی نمانا مڑ ڈولے ۔
کیوں کاگ بنیرے تے بولے ۔
شریف کنجاہی
سید شہزاد ناصر
محفلین
مینوں کئیاں نے آکھیا کئی واری،
توں لینا پنجابی دا ناں چھڈّ دے ۔
گودی جدھی 'چ پلکے جوان ہوئیوں،
اوہ ماں چھڈّ دے تے گراں چھڈّ دے ۔
جے پنجابی، پنجابی ای کوکنا ایں،
جتھے کھلا کھلوتا اوہ تھاں چھڈّ دے ۔
مینوں انجھ لگدا، لوکیں آکھدے نے،
توں پترا اپنی ماں چھڈّ دے ۔
استاد دامن
توں لینا پنجابی دا ناں چھڈّ دے ۔
گودی جدھی 'چ پلکے جوان ہوئیوں،
اوہ ماں چھڈّ دے تے گراں چھڈّ دے ۔
جے پنجابی، پنجابی ای کوکنا ایں،
جتھے کھلا کھلوتا اوہ تھاں چھڈّ دے ۔
مینوں انجھ لگدا، لوکیں آکھدے نے،
توں پترا اپنی ماں چھڈّ دے ۔
استاد دامن