یوسف سلطان
محفلین
جے تُو رب نوں مناؤنا،پہلے یارنوں منا
رب من جاندا،یارنوںمناؤنا اوکھااے
نَچ نَچ كے یارمنا لئیے
بھاویں لوک آکھن بَھیڑی کنجری اے
رب نوں تےمَناؤنامشکل نہیں
دو نفل پڑھو رب مَن جاندا
محبوب جے رازی نا ہوئے
نَچ نَچ کےمناؤنا پَیندا اے
اُہدا رب نہیں رُس دا رب دی سَو
جیہنوں یارمناؤن دا چَج ہوئے
اوہو وات مکےدی کیوں پاوے
جیہدا یار نوں تَکیاں حج ہوئے
پَیندی لوڑنا وِرد وظفیاں دی
نا ہی لمیاں نمازاں دا کم ایتھے
نچنا وی عبادت بن جاندا
پر نچنے دا جے چَج ہوئے
بوہتا ایہو اے نا،کنجری کہاویں گا
پر یار دے تےدِل نوں توں بھاویں گا
ایہہ عشق نہیں ڈردا موت کولوں
پاویں سولی چڑنا پے جاوے
نَچ نَچ كے یار منا لئیے
پاویں کنجری بننا پے جاوے
چُنی شرم حیا دی لاَ لَے تُو
نَچ نَچ كے یار مَنا لَے تُو
جے تو رب نوں مناؤنا پہلے یار نوں منا
رب مَن جاندایار نوں مناؤنا اوکھااے
بن کنجری تے بُلّھے وانگوں کُنگھرو تو پا
رب من جاندا یار نوں مناؤنا اوکھااے
سِر یار دے دَوارے اُتے دھر لَئیں تُو
ہوئے یار جیویں راضی اویں کر لئیں تُو
یار مَننے تو بِنا رب نہیوں مَننا
تیرا یار باجوں کِدرے نہیوں کم بننا
آنے کسے کم نہیوں کیتے سجدے ادا
رب من جاندا یارنوں مناؤنا اوکھااے
سِریار دیاں قدماں چ ویکھ دھر کے
جے توں جیتنا تے پیارچ ویکھ ہَر كے
یار جوتینوں کیہندا او کركے وکھا
رب من جاندایارنوں مناؤنااوکھااے
غم دُنیا دے تیتھوں مُکھ موڑ لین گے
تیرے سوتڑے نصیب ویکھیں جاگ پَین گے
تیری کِدرے جے سوہنا معاف کر دے خطا
رب من جاندایار نوں مناؤنااوکھااے
رسے یار نوں منالے
پاویں نچ نچ کے،پاویں رُو رُو کے
ایہہ بھید عشق نے کھولے نے
ایہو دِل مینوں سمجوندا اے
جیہڑےبُھل جاندے نے ماہی نوں
او ڈوب جاندے نے تَردے نہیں
سوہنے یاراگے ایس ہستی نوں
جے یارمٹاؤنا آوندانہیں
فیر توڑ دے تسبیاں تسبی نوں
تینوں ورد پکاؤنا آوندا نہیں
دِل دے كے دلبرماہی نوں
دلوں پیاربُھلایا جاندا نہیں
سِررکھ كے یاردے قدماں تے
مُڑ فیراٹھایا جاندا نہیں
رُسےیارنوں منا لےجے تو پار لنگھنا
گل یار والی من ،لوکاں کولوں سَنگ نا
پاویں اَٹّی مُل ویک پاویں ہوک چَرا
رب من جاندا ، یار نوںاوکھا اے
جہناں یار نو منایا لگے پار ہَس کے
رُسےجہناںدا ایہہ روندے او وچارے پھس كے
کر صادق تو چارہ ویلا ہتھوں نا گوا
رب من جاندا یار نوںمناؤنا اوکھااے
جےتورب نوںمناؤنا،پہلے یار نوں منا
رب من جاندا،یار مناؤنانوں اوکھا اے .
(شیخ محمد صادق)
