بیت بازی

[جاسمن]

اگلا اکھر
گلّاں

 

[فیصل عظیم فیصل]

گلاں کرنا سوکھی سوکھی
گلاں دی سمجھ اوکھی اوکھی
سب دین دھرم دے شاہ ملدے
بندے دی پرکھ اوکھی اوکھی

 

[فیصل عظیم فیصل]

اپنڑی محفل پنجابی دی
رل مل کے اج سجا لئی اے
دو دکھڑے سن کے رو لئی اے
اک دکھڑا یار سنا لئی اے

 

[یوسف سلطان]

داؤنی ٹِکا،سونے دیاں منگدے نیں چوڑیاں
بوتلاں تے چاہ نال کھاندے جاندے پُوڑیاں
کھاندے جاندے پُوڑیاں تے متھے تے تیوڑیاں
بندے نے سَنجُوڑے گلاں کرن نہ سَنجُوڑیاں
ایس لئ اُداس آں
بندہ بڑا خاص آں
(اختر لہوری )
اگلا اکھر :بندے

 

[فیصل عظیم فیصل]

بندے نوں بندے نال ملا
چل رل مل میلہ لا لئی اے
پنجابی نوں کجھ سمجھ سکے
اک ایہہ جئی محفل لا لئی اے

اغلا اکھر لاڈو

 

[جاسمن]

بڑا مشکل اکھر اے۔

 

[فیصل عظیم فیصل]

کر لے ویخ لوو جے ہو غیا تے ٹھیک نئی تے میں آپے لخ دیاں گا

 

[یوسف سلطان]

اغلا اکھر لاڈو

مدھانیاں
ہائے او میرے ڈاڈھیا ربا
کنہاں جمیاں کنہاں نے لے جانیاں

چھولے
بابل تیرے محلاں وچوں
ست رنگیا کبوتر بولے

چھوئی
بابل ترے محلاں وچوں
تیری لاڈو پردیسن ہوئی

فیتہ
اینہاں سکیاں بھابھیاں نے
ڈولا ٹور کے کچا دودھ پیتا

کلیاں
ماواں دِھیاں ملن لگیاں
چارے کندھاں نے چوبارے دیاں ہلیاں
اگلا اکھر :بابل

 

[فیصل عظیم فیصل]

پورا میری ماں ورغا سی
نہ ویکھےویراں ورغا سی
بے بے بانہواں سکھیاں اوہو
بابل ویہڑے چھاں ورغا سی

 

[یوسف سلطان]

کھیڈ لے میریے بھولیے دِھیے
کھیڈ لے گُڈیاں نال
اپنیاں ضِداں اَڑیاں وی منوا لے چار دیہاڑے
تیرا راہ مَل بیٹھے ہوئے نے کِنے وخت پواڑے
کِنے دکھ جنجال
کھیڈ کھیڈ لے چھیتی چھیتی
کھیڈ لے گُڈیاں نال
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
شریف کنجاہی

اگلا اکھر : کھیڈ

 

[فیصل عظیم فیصل]

کھیڈ بنایا قوم دی قسمت
کھیڈن طاقتاں والے
ایہناں دیاں تنخواہواں لکھاں
قوم دے لگدے سالے
آپے لڑنا آپے مرنا آپے ملک بنانا
یوسف فیصل اکبر اختر
سب نیلے سب کالے
چنگے بنیئے اپنی تھاں تے
توں میں کرماں والے
سارے آسیں ملک دے مالک
کرتوت اساں دے کالے
سردی گرمی چوری توکھا (دھوکہ)
میم منافق فرقیاں والے
قوم دی قسمت ساڈے ہتھیں
آجا ملک بچا لے سجنا اپنا ملک بچالے

 

[فیصل عظیم فیصل]

اگلا اکھر.... کھسرے

 

[یوسف سلطان]

جَیں دل عشق خرید نہ کیتا،اوہ خُسرے مرد زنانے ہو
خنسے خُسرے ہر کوئی آ کھے، کون آکھے مردانے ہو
گلیاں دے وچ پھرن اَربیلے،جیوں جنگل ڈھور دیوانے ہو
مرداں تے نمرداں دِی کَل تداں پوسی باہُو،جداں عاشق بنھسن گانے ہو
سلطان باہو رحمتہ اللہ علیہ ۔
اگلا اکھر: جنگل

 

[فیصل عظیم فیصل]

جنگل بیلا شہر دا میلہ گاف گواچی گاں
بولی اپنی پل (بھل) گئےیارو لے پردیس دا ناں
دیسوں نت پردیسی ہویا گہنڑے رکھ زمین
ڈنگر رل گئے پیلی اجڑی گھر نہ بولے کاں
یوسف ویرا کھسرے جمن جیس وی ٹبر ہاں
مرگیا ابا ویر تے ویہڑا نالے مر گئی ماں
ظالم لوکی اینے ظالم جین نہ دیندے سو
روٹی کپڑا دور دی گل اے کھچ لیندے نے سانہہ

 

[یوسف سلطان]

اگلا اکھر :

 

[فیصل عظیم فیصل]

بولی

 

[عبدالقیوم چوہدری]

بولی

تیری ماں بولی اے بیبا ککھاں وچ نہ رول پنجابی،
پڑھ پنجابی، لکھ پنجابی، غیرت مندا بول پنجابی

اگلا اکھر
سوچ، سوچاں

 

[غدیر زھرا]

ٹیشن ٹیشن، میری مَٹھڑی گّڈی نُوں، رُکوان پیّاں
میرے مگروں، ٹرُیاں ریلاں، کیِہ کِیہ قہر کمان پیّاں

مَیں جیوندے نُوں، نال نجانے کیہڑیاں نظراں، ویکھن ایہہ
گِرجھاں لُدھیان، میرے ائی گھر تے، مُڑ مُڑ تاریاں لان پیّاں

جو موسم آوے، ایہناں دے، اگلے نقش مٹاؤندا اے
میریاں بانہواں، اپنے اُتّے سجرے ناں، اُکران پیّاں

ایہناں اُپّر، چھاپ اے خورے، کیہڑیاں اُتّم عقلاں دی
میریاں سوچاں، مینوں ائی نت، وچ بھُسوڑیاں پان پیّاں

چیت سمے تُوں ہاڑ سمے تک، بِن پھَل چُکیاں، جیواں میں
مُکھ رُکھ تے آساں دیاں کلیاں، کھِڑ کھِڑ کے مُرجھاں پیّاں

ہریاں بھریاں رُتاں دے لئی، وانگ بَرانی کھیتاں دے
کِیہ آکھاں، ایہہ میریاں اکھیاں، کچراں تُوں سدھران پیّاں

ہُن تے ماجدُ چُپ دی میز تے، رکھیاں کانیاں سوچ دیاں
مرزے خان دے،ٹُٹیاں تِیراں وانگ ائی مَین شرمان پیّاں

(ماجد صدیقی)

اگلا اکھر..بھُسوڑیاں

 

[عبدالقیوم چوہدری]

جذبیاں نُوں بے تھانواں کر گئے، سفنیاں نُوں دہلا گئے نیں​

چنگیاں دِناں دے ہاڑے، سِر تے ہور بھسوڑیاں پا گئے نیں​

​

اگلا اکھر۔۔۔ لارے​

​

 

[فیصل عظیم فیصل]

ایس قوم نوں لارے لبھدے نیں
ایہہ قوم بھلیکھے پال دی اے
ایہہ گرمیاں ٹھنڈی چھاں لبھے
ایہہ منگدی دھپ سیال دی اے
خود آپ نوں عالم سمجھ کرے
عالم دی طلب بس مال دی اے
ایہہ آکھے نیک ملے حاکم
بس اپنڑے آپ نوں ٹال دی اے
چاہواں تے چاہ ملائی اے
چہگ نالے گند ابال دی اے
ددھ ورگے پنچ جدوں منگے
سوچے اپنڑے اعمال دی ایہہ
ایس قوم نوں لارے لبھدے نیں
ایہہ قوم بھلیکھے پال دی اے