Saraah
محفلین
تتلیاں -شو کمار بٹالوی
میں تتلیاں پھڑدی پھراں
میں تتلیاں پھڑدی پھراں
زندگی دی خوبصورت
پشپ۔ بستی مہکدی چوں
سون رنگیاں نیلیاں
چمکیلیاں تے پیلیاں
سوچدی جاں ساریاں توں
ون سونی پھڑالواں
تے تتلئے جہے کھنبھ اوس دے
میڈھیاں وچ جڑ لواں
پر جدوں وی پھڑن لگاں
اس طرحاں دل کنب جائے
جس طرحاں کوئی شاخ مہندی دی
ہوا وچ تھرتھرائے
دور تتلی اڈ جائے
پھل گناہ دے گھپ کالے
سفنیاں وچ کھڑن لگن
مہک کھنڈے عطر بھنی
دھڑکناں ، وچ پسر جائے
اڈدی اڈدی تتلیاں دی
سوہل جہی پٹنار آئے
پھل گناہ دے ویکھ ٹہکے
مست جہی ہو بیٹھ جائے
میں انجانی پھل سارے
توڑ جھولی پالواں
پر جدوں میں ٹرن لگاں
جھولی میری پاٹ جائے
تے دور تتلی اڈ جائے
میں وللی سوچدی جاں
کیہ پھڑاں گی تتلیاں
بھر غماں دی سرد پوہ وچ
پھل خوشی دے سڑگئے
ویل ساوی آس دی دے
پت نروئے جھڑ گئے
ویکھ نی اوہ شاہ سیاہیاں
وادیاں وچ ڈھلک آئیاں
چگن گئیاں دور ڈاراں
حسرتاں دیاں پرت آئیاں
زندگی دی شام ہوئی
کنول دل دے سوں گئے
تریل قطرے آتمادے
ڈلھ گئے، کجھ پی گئیاں
نی، سواد لا لا تتلیاں
جد کدے وی رات بیتو
سوچدی ہاں دن چڑھے گا
مڑ بھلیکھا کالکھاں دا
سورجاں نوں نہ رہوے گا
سانجھ دا کوئی کنول دودھی،
دھرتیاں تے کھڑپوے گا
آس ہے کہ فیر اڑیے!
مہکدی اس گلفشاں چوں
تتلی میں پھڑسکاں گی
میں تتلیاں پھڑدی پھراں
میں تتلیاں پھڑدی پھراں
زندگی دی خوبصورت
پشپ۔ بستی مہکدی چوں
سون رنگیاں نیلیاں
چمکیلیاں تے پیلیاں
سوچدی جاں ساریاں توں
ون سونی پھڑالواں
تے تتلئے جہے کھنبھ اوس دے
میڈھیاں وچ جڑ لواں
پر جدوں وی پھڑن لگاں
اس طرحاں دل کنب جائے
جس طرحاں کوئی شاخ مہندی دی
ہوا وچ تھرتھرائے
دور تتلی اڈ جائے
پھل گناہ دے گھپ کالے
سفنیاں وچ کھڑن لگن
مہک کھنڈے عطر بھنی
دھڑکناں ، وچ پسر جائے
اڈدی اڈدی تتلیاں دی
سوہل جہی پٹنار آئے
پھل گناہ دے ویکھ ٹہکے
مست جہی ہو بیٹھ جائے
میں انجانی پھل سارے
توڑ جھولی پالواں
پر جدوں میں ٹرن لگاں
جھولی میری پاٹ جائے
تے دور تتلی اڈ جائے
میں وللی سوچدی جاں
کیہ پھڑاں گی تتلیاں
بھر غماں دی سرد پوہ وچ
پھل خوشی دے سڑگئے
ویل ساوی آس دی دے
پت نروئے جھڑ گئے
ویکھ نی اوہ شاہ سیاہیاں
وادیاں وچ ڈھلک آئیاں
چگن گئیاں دور ڈاراں
حسرتاں دیاں پرت آئیاں
زندگی دی شام ہوئی
کنول دل دے سوں گئے
تریل قطرے آتمادے
ڈلھ گئے، کجھ پی گئیاں
نی، سواد لا لا تتلیاں
جد کدے وی رات بیتو
سوچدی ہاں دن چڑھے گا
مڑ بھلیکھا کالکھاں دا
سورجاں نوں نہ رہوے گا
سانجھ دا کوئی کنول دودھی،
دھرتیاں تے کھڑپوے گا
آس ہے کہ فیر اڑیے!
مہکدی اس گلفشاں چوں
تتلی میں پھڑسکاں گی