ڈاکٹر سُرجیت پاتر

میں راہاں تے نہیں تُردا، میں تُردا ہاں تاں راہ بݨدے یُگاں توں قافلے آؤندے، اِسے سچ دے گواہ بݨدے میں راستوں پر نہیں چلتا ، میں چلتا ہوں تو راستے بنتے ہیں وقتوں سے چلے آ رہے قافلے، اِسی سچ کی گواہی دیتے ہیں ਮੈਂ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਨਹੀਂ ਤੁਰਦਾ, ਮੈਂ ਤੁਰਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਰਾਹ ਬਣਦੇ ਯੁਗਾਂ ਤੋਂ ਕਾਫਲੇ ਆਉਂਦੇ, ਇਸੇ ਸੱਚ ਦੇ ਗਵਾਹ...

غزل اک لہر دے اچھلݨ دا ناں ہے کنارے کھور کے پرتݨ دا ناں ہے شرع دی چار دیواری دے اندر غزل تاں عشق دے تڑپݨ دا ناں ہے ایہہ پہلاں آپݨے ، پھر دُوجیاں دے غزل تاں دل دے وچ اُترݨ دا ناں ہے غزل بندش تاں ہے پر راگ ورگی ایہہ کَسّیاں تاراں چوں نِکلݨ دا ناں ہے درختاں، بھامبڑاں تے پتھراں تے غزل تاں نِیر...