افضل احسن رندھاوا،

جھلئیے کُڑئیے! اپنے اتھرو پُونجھ لعل زمیں تے ڈِگ کے مِٹی نئیں ہو جاندا رات دی رانی کِھڑی پئی اے اِنہوں کمرے وِچ سجا مینوں میرے شعر سُنا فیر دونویں ایس گزری کل دی نویں کہانی لِکھاں گے اپنیاں اپنیاں قبراں دے وِچ ہس کے رہنا سِکّھاں گے ۔۔۔ افضل احسن رندھاوا