شمشاد
لائبریرین
میں کنڈیالی تھوہر وے سجنا!
اگی وچ اجاڑاں
یاں اڈدی بدلوٹی کوئی
ورھ گئی وچ پہاڑاں
یاں اوہ دیوا جہڑا بلدا
پیراں دی ڈھیری تے
یاں کوئی کوئل کنٹھ جہدے دیاں
سوتیاں جاون ناڑاں
یاں چنبے دی ڈالی کوئی
جو بالن بن جائے
یاں مروے دا پھل بسنتی
جو ٹھنگ جان گٹاراں
یاں کوئی بوٹ کے جس دے حالے
نین نہیں سن کھلے
ماریا مالی کس گلیلا
لے دا کھاں دیاں آڑاں
میں کنڈیالی تھوہر وے سجنا!
اگی کتے کراہے
نہ کسے مالی سنجیا مینوں
نہ کوئی سنجنا چاہے
یاد تیری دے اچے محلیں
میں بیٹھی پئی روواں
ہر دروازے لگا پہرا
آواں کہڑے راہے؟
می اوہ چندری جس دی ڈولی
لٹ لئی آپ کہاراں
بنھن دی تھاں بابل جس دے
آپ کلیرے لاہے
کولی پٹ عمر دی چادر
ہوگئی لیراں لیراں
تڑک گئے وے ڈھوواں والے
پلنگھ وصل لئی ڈاہے
میں کنڈیالی تھوہر وے سجنا !
اگی وچ جو بیلے
نہ کوئی میری چھاویں بیٹھے
نہ پت کھاون لیلے
میں راجے دی بردی اڑیا
توں راجے دا جایا
توئیوں دس وے مہراں ساویں
مل کیہ کھوون دھیلے؟
سکھر دپہراں جیٹھ دیاں نوں
ساون کویں میں آکھاں
چوہیں کوٹیں بھاویں لگن
لکھ تیاں دے میلے
تیری میری پریت دا اڑیا
اوہیو حال سو ہویا
جیوں چکوی پہچان نہ سکے
چن چڑھیا دینہ ویلے
میں کنڈیالی تھوہر وے سجنا !
اگی وچ جو باغاں
میری مڈھ بنائی ورمی
کالے پھنیر ناگاں
میں مرگائی مانسراں دی
جو پھڑلئی کسے شکرے
یاں کوئی لالھی پیر سندھوری
نوچ لئے جہدے کاگاں
یاں سسی دی بھین وے دوجی
کم جہدا بس رونا
لٹ کھڑیا جہدا پنوں ہوتاں
پر آئیاں نہ جاگاں
باگاں والیا تیرے باگیں
ہن جی نہیوں لگدا
کھلی کھلوتی میں واڑاں وچ
سو سو وکھڑے جھاگاں
(شو کمار بٹالوی)
اگی وچ اجاڑاں
یاں اڈدی بدلوٹی کوئی
ورھ گئی وچ پہاڑاں
یاں اوہ دیوا جہڑا بلدا
پیراں دی ڈھیری تے
یاں کوئی کوئل کنٹھ جہدے دیاں
سوتیاں جاون ناڑاں
یاں چنبے دی ڈالی کوئی
جو بالن بن جائے
یاں مروے دا پھل بسنتی
جو ٹھنگ جان گٹاراں
یاں کوئی بوٹ کے جس دے حالے
نین نہیں سن کھلے
ماریا مالی کس گلیلا
لے دا کھاں دیاں آڑاں
میں کنڈیالی تھوہر وے سجنا!
اگی کتے کراہے
نہ کسے مالی سنجیا مینوں
نہ کوئی سنجنا چاہے
یاد تیری دے اچے محلیں
میں بیٹھی پئی روواں
ہر دروازے لگا پہرا
آواں کہڑے راہے؟
می اوہ چندری جس دی ڈولی
لٹ لئی آپ کہاراں
بنھن دی تھاں بابل جس دے
آپ کلیرے لاہے
کولی پٹ عمر دی چادر
ہوگئی لیراں لیراں
تڑک گئے وے ڈھوواں والے
پلنگھ وصل لئی ڈاہے
میں کنڈیالی تھوہر وے سجنا !
اگی وچ جو بیلے
نہ کوئی میری چھاویں بیٹھے
نہ پت کھاون لیلے
میں راجے دی بردی اڑیا
توں راجے دا جایا
توئیوں دس وے مہراں ساویں
مل کیہ کھوون دھیلے؟
سکھر دپہراں جیٹھ دیاں نوں
ساون کویں میں آکھاں
چوہیں کوٹیں بھاویں لگن
لکھ تیاں دے میلے
تیری میری پریت دا اڑیا
اوہیو حال سو ہویا
جیوں چکوی پہچان نہ سکے
چن چڑھیا دینہ ویلے
میں کنڈیالی تھوہر وے سجنا !
اگی وچ جو باغاں
میری مڈھ بنائی ورمی
کالے پھنیر ناگاں
میں مرگائی مانسراں دی
جو پھڑلئی کسے شکرے
یاں کوئی لالھی پیر سندھوری
نوچ لئے جہدے کاگاں
یاں سسی دی بھین وے دوجی
کم جہدا بس رونا
لٹ کھڑیا جہدا پنوں ہوتاں
پر آئیاں نہ جاگاں
باگاں والیا تیرے باگیں
ہن جی نہیوں لگدا
کھلی کھلوتی میں واڑاں وچ
سو سو وکھڑے جھاگاں
(شو کمار بٹالوی)