میاں محمد بخش میاں محمد بخش:حکایت

[بھلکڑ]

حکایت​

ہک دن کرن شکار شکاری باری اند ر آیا
آ درخت گھنے دی چھاویں اُس نے ڈیرہ لایا​

نالے بز ہوایوں اُڈدا آ بیٹھا اُس رکھ تے!
طمعہ لوڑے ماس نہ چھوڑے آیا ظالم بھکھ تے ​

ہیٹھ شکاری باز اُتے سی وچ بیٹھی اِک کُگھی
دُشمن ویکھ کہے اج مین وی چوگ اجل دی چگی​

ہیٹھوں شست شکاری جوڑے تیر کُگھی نوں لاواں
اُتوں باز تکے جے اُڈے تے پکڑ شتابی کھاواں ​

کُگھی جدوں اونہاں ول ڈٹھا کردی فکر گھنیرا
کہندی ربا کیوں کر رکھسیں بچن نہیں ہُن میرا​

تیر لگن وچ دیر نہ کوئی ، کجھ تدبیر نہ چلدی
آہی گھڑی ازل دی ایہو وچہ تقدیر ازل دی ​

جاں رب رکھن اُتے آیا کی سبب بنایا
کُگھی ول شکاری تکدا شست دھیاں بھڑایا​

پچھوں ناگ چلائے اس نوں دند آلود زہر دے
تیر چھٹا اوہ لگا بازے دونویں دشمن مردے ​

کُگھی بیٹھی رہی اُتھائیں ،چنگی بھلی نروئی
مارن والے موئے محمدقدرت رب دی ہوئی​

​

 

[شمشاد]

ودیا جی بوت ودیا۔
ٹیر سارا شکریہ تہاڈا۔

 

[نایاب]

بہت خوب انتخاب

 

[فلک شیر]

رب سچا ای ہر شے دا پالنہار اے..........
واہ سئیں واہ......جزاک اللہ