فلک شیر
محفلین
رات آؤندی اے
نگھی جھولی دا روپ لے کے
ونہے ہوئے جثے ٹکورن لئی
کلبوتاں نوںسمے دی بٹھ ولے
نویں سروں ٹورن لئی
رات آؤندی اے
خواباں دی بہار
سوچاں دے پہاڑ لے کے
پر اکھاں وچ سفنیاں دی تھاں
کنڈے بیج دی
سرہانے بھیو ندی ہوئی
رات آؤندی اے
تے کدی کدی اُکاجاندی ہی نہیں
لوکی پکھوواں دیاں واجاں نوں ترسدے
سورج دا مہاندرا وی بھل جاندے
جہڑے ہتھیں
اوہ سویر دا سواگت کردے سن
اوہناں ہتھاں نال گھپ ہنیرے اندر
ٹوہ کے رستہ لبھدے
رات آؤندی اے
کُو لی کُولی چاننی چہ بھلیکھے لے کے
سیہ بختاں دے حصے دے
لیکھے لے کے
لمے چراں مگروں وی
اوہدے ہتھاں وچ
سکھنے ہتھ ای دِسدے نیں
کوئی دلاسہ نہیں ہوندا
رات آؤندی اے
جدہنیرے دی بکل وچ
تے ویکھ کے اوہنوں
دھڑکن دلے دی رک جاندی
پنڈے وچوں
حیاتی دی رمق مک جاندی
رات آؤندی اے
تے کنبدے ہوئے پرچھانویاں نوں وی
اندر لکو لیندی
جہنے آدر چانن بخشے ہوندے
ہتھاں وچوں کھوہ لیندی
رات آؤندی اے
تے خورے کیوں نیندر رُس جاندی
میں بے وسی اسماناں نوں تکدی
گنتی کردیاں تارے وی مک جاندے
پر اکھ نئیں لگدی
رات آؤندی اے
موت دا سنیہا لے کے
یاں فیر خوف اجیہا لے کے
جس نال حیاتی کھڑنا بھل جاندی
عمراں دی کمائی ڈلھ جاندی
سلیم پاشا
